Ο εκλεγμένος πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, χρησιμοποιεί τους δασμούς ως όπλο διπλωματίας, ακόμη και ως εξαναγκασμό σε θέματα που δεν σχετίζονται με το παγκόσμιο εμπόριο.
Ωστόσο, οι ηγέτες των χωρών της G20 με το δικό τους εγχώριο ακροατήριο, πρόκειται πραγματικά να υποχωρήσουν για να «κερδίσουν» τον νέο Αμερικανό πρόεδρο;
Θα μπορούσαν να επιλέξουν να περιμένουν τον αναπόφευκτο αντίκτυπο της εφαρμογής αύξησης 25% του Τραμπ στο κόστος των δύο πέμπτων των εισαγωγών από τις ΗΠΑ στους καταναλωτές των ΗΠΑ και στον πληθωρισμό.
Όμως, αυτό που είναι επίσης σαφές είναι ότι ο διορισμός του Σκοτ Μπέσεντ στη θέση του υπουργού Οικονομικών δεν θα μετριάσει την πίεση των δασμών.
Εν μέσω της μάχης για το διορισμό του, έκανε τα πάντα για να αναγνωρίσει τη δύναμη των δασμών ως εργαλείου που πρωτοστάτησε από τον ίδιο τον Αλεξάντερ Χάμιλτον, τον πρώτο υπουργό Οικονομικών των ΗΠΑ.
Νωρίτερα φέτος είχε προτείνει ότι οι δασμοί μπορεί να χρησιμοποιούνται τακτικά, αλλά το κύριο εργαλείο για την αναζωογόνηση της μεταποίησης των ΗΠΑ θα ήταν ένα φθηνότερο δολάριο.
Η Ευρώπη και το Ηνωμένο Βασίλειο έχουν σωθεί προς το παρόν. Αλλά είναι σημαντικό να επαναλάβουμε ότι αυτές οι κινήσεις δεν είναι καν ο πραγματικός όγκος της δασμολογικής πολιτικής που σκιαγράφησε ο Τραμπ.
Θέλει να αλλάξει θεμελιωδώς τον παγκόσμιο οικονομικό χάρτη και να μειώσει το εμπορικό πλεόνασμα της Κίνας και της Ευρώπης με τις ΗΠΑ, το οποίο θεωρεί ότι «καταστρέφει την Αμερική».
Ο κόσμος είναι πολύ πιο περίπλοκος τώρα, ωστόσο, από αυτές τις δυαδικές οικονομικές σχέσεις. Οι ΗΠΑ είναι αναμφίβολα αρκετά ισχυρές ώστε να αρχίσουν να εξισορροπούν το παγκόσμιο εμπόριο.
Πιέζοντας τα πράγματα πολύ μακριά, ωστόσο, ειδικά με τους συμμάχους της G7 και της G20, οι ίδιες οι ΗΠΑ μπορεί να βρεθούν μάλλον πολύ απομονωμένες.
Με πληροφορίες από BBC
