Πώς κάνει ο πληθωρισμός τους ανθρώπους να αισθάνονται ψυχολογικά άσχημα, ανεξάρτητα αν η οικονομική τους κατάσταση είναι καλή; Γιατί μπαίνουν σε μια κατάσταση που οι περισσότεροι πραγματικά μισούν: Πρέπει να έρθουν σε σύγκρουση με τον εργοδότη τους.
«Η αντίδρασή μας στον πληθωρισμό δεν αφορά μόνο την τιμή των αυγών. Αφορά το κόστος αυτής της σύγκρουσης», τονίζει εύστοχα η αρθρογράφος του Bussiness Insider, Άκι Ίτο.
Με λίγα λόγια, ο πληθωρισμός επιφέρει ψυχολογικό κόστος στους εργαζόμενους πέρα από τον αντίκτυπό του στους πραγματικούς μισθούς, σύμφωνα με έρευνα του Εθνικού Γραφείου Οικονομικών Ερευνών των ΗΠΑ.
Γιατί εξακολουθούν να είναι επικεντρωμένοι στον πληθωρισμό;
Όταν το 2022, ο πληθωρισμός έφθασε στο υψηλότερο επίπεδο των τελευταίων 40 ετών, στο 9%, οι Αμερικανοί ήταν εξοργισμένοι. Σε έρευνα που διεξήγαγε το Pew Research Center τον Μάιο, μόνο το 23% είχε θετική άποψη για την οικονομική κατάσταση.
Και όταν τους ζητήθηκε να προσδιορίσουν τα «πολύ μεγάλα προβλήματα» που αντιμετωπίζει η χώρα, η κορυφαία ανησυχία τους δεν ήταν η μετανάστευση, η βία των όπλων, η εγκληματικότητα ή η υγειονομική περίθαλψη – ήταν ο πληθωρισμός.
Το θέμα είναι ότι οι μισθοί στις ΗΠΑ έχουν καλύψει τον πληθωρισμό. Οι τιμές μετριάζονται. Η ανεργία είναι χαμηλή. Η ανισότητα συρρικνώνεται. Οικονομικά, οι Αμερικανοί είναι σε καλύτερη κατάσταση από ό,τι ήταν πριν οι τιμές απογειωθούν κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Γιατί λοιπόν όλοι εξακολουθούν να είναι επικεντρωμένοι στον πληθωρισμό;
Η απάντηση μπορεί να βρίσκεται στην προαναφερθείσα μελέτη του Εθνικού Γραφείου Οικονομικών Ερευνών, που με ενδιαφέρον τρόπο, εξετάζει το συναισθηματικό κόστος του πληθωρισμού.
Με πληθωρισμό η όχι οι αυξήσεις είναι μικρές
Το κλειδί, διαπίστωσαν οι ερευνητές, βρίσκεται στη σχέση μεταξύ πληθωρισμού και μισθών. Σε μια κανονική οικονομία, οι μικρές αυξήσεις που δίνουν οι εταιρείες είναι αρκετές για να αντισταθμίσουν τον μικρό πληθωρισμό που συνήθως βλέπαμε. Αλλά όταν οι τιμές εκτοξεύονται, οι εταιρείες εξακολουθούν να δίνουν λίγο πολύ τις ίδιες μικρές αυξήσεις. Αυτό θέτει τους εργαζόμενους σε ένα δίλημμα. Αποδέχονται τη μικρή αύξηση και βλέπουν το βιοτικό τους επίπεδο να πέφτει; Ή ζητούν από το αφεντικό τους μεγαλύτερη αύξηση;
Αυτός είναι, εν ολίγοις, ο λόγος που ο πληθωρισμός μας κάνει τόσο έξαλλους: Ανασύρει όλα τα περίπλοκα συναισθήματα που έχουμε για τη σχέση μας με τους εργοδότες μας. Το να ζητάμε αύξηση θα μας κάνει να νοιώθουμε παρίες; Αν δεν ζητήσουμε αύξηση, θα μας κάνει να νιώσουμε σαν κορόιδα; Και γιατί πρέπει να αγωνιζόμαστε τόσο σκληρά για να διασφαλίσουμε ότι ο μισθός μας συμβαδίζει με το αυξανόμενο κόστος ζωής; τήν.
Το συντριπτικό 79% σκύβει το κεφάλι
Σε έρευνα σε 3.000 εργαζόμενους, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι περισσότεροι – ένα εντυπωσιακό 79% – απλώς αποδέχθηκαν τον μισθό που τους προσφέρθηκε. Μόνο το 21% ανέλαβε δράση προκειμένου να εξασφαλίσει μεγαλύτερη αύξηση.
Για την πλειονότητα, το να πετύχουν μεγαλύτερη αύξηση σήμαινε: μια δύσκολη συζήτηση με τον εργοδότη τους, την προσπάθεια να πετύχουν προσφορά εργασίας από άλλη εταιρεία για να τη χρησιμοποιήσουν ως διαπραγματευτικό ατού και τον κίνδυνο της αλλαγής του επαγγελματικού τους ρόλου.
Ο πληθωρισμός, με άλλα λόγια, απαιτεί από τους ανθρώπους να αγωνίζονται για καλύτερες αμοιβές, γεγονός που επιβαρύνει τη συναισθηματική τους ευημερία.
«Διαπιστώνουμε ότι η σύγκρουση με τους εργοδότες κοστίζει ακριβά στους εργαζόμενους», γράφουν οι ερευνητές.
Το απέφυγαν παρότι πίστευαν ότι θα πετύχουν αύξηση
Η μελέτη διαπίστωσε ότι οι εργαζόμενοι αποστρέφονται τόσο πολύ τη σύγκρουση, που οι περισσότεροι απέφευγαν να διαπραγματευτούν για μια αύξηση, παρόλο που πίστευαν ότι κάτι τέτοιο θα είχε αποφέρει οικονομικά οφέλη.
Όσοι δεν το πάλεψαν ήξεραν ότι θα πλήρωναν ένα τίμημα: Προέβλεπαν, ότι αν το είχαν κάνει θα είχαν είχαν πετύχει αύξηση του μισθού τους κατά 2 ποσοστιαίες μονάδες.
Καλύτερα να αφήσουν την αύξηση παρά να υπερασπιστούν τον εαυτό τους
Το γεγονός ότι δεν το έκαναν υποδηλώνει κάτι σοβαρό: Οι περισσότεροι μισούν τέτοιου είδους συγκρούσεις τόσο πολύ που προτιμούν να αφήσουν χρήματα στο τραπέζι παρά να υπερασπιστούν τον εαυτό τους.
«Διαβάζοντας την έρευνα, θυμήθηκα μια συζήτηση που είχα κάνει με έναν φίλο που είχε παλέψει για μια αύξηση. Για να αναγκάσει το αφεντικό της να την πληρώσει περισσότερα, εξασφάλισε μια ανταγωνιστική προσφορά από άλλη εταιρεία. Τελικά πήρε αυτό που ήθελε – αλλά εξακολουθούσε να αισθάνεται αγανακτισμένη. Γιατί ο εργοδότης της δεν μπορούσε να της δώσει εξαρχής έναν δίκαιο μισθό; Δεν της άρεσε που έπρεπε να περάσει όλο αυτό το δράμα» αναφέρει η Άκι Ίτο.
naftemporiki.gr
