Μετά τον «πόλεμο της φράουλας» με τους Γάλλους το 1989, τον «πόλεμο του τόνου» με τους Βρετανούς το 1990 και τον «πόλεμο του καλκανιού» (σσ: είδος ψαριού) με τους Καναδούς το 1995, η Ισπανία, μπήκε σε ακόμη μία «διατροφική» σύρραξη. Στον «πολεμο του ζαμπόν» με την Κίνα.
Τη Δευτέρα, το Πεκίνο ανακοίνωσε έρευνα αντιντάμπινγκ στις εισαγωγές χοιρινού κρέατος από την Ευρωπαϊκή Ένωση, κάνοντας το πρώτο βήμα προς την επιβολή δασμών.
Η έρευνα ξεκίνησε λιγότερο από μια εβδομάδα αφότου οι Βρυξέλλες ανακοίνωσαν ότι θα επιβάλουν δασμούς σε ηλεκτρικά οχήματα κινεζικής κατασκευής έως και 50%, υποστηρίζοντας ότι επωφελούνται από «αθέμιτες επιδοτήσεις».
Η Ισπανία είναι, μακράν, ο μεγαλύτερος εξαγωγέας χοιρινού κρέατος στην Κίνα, της οποίας η προτίμηση για το ζουμερό (και ακριβό) ζαμπόν Iberico της χώρας έχει γίνει της μόδας. Οι Κάτω Χώρες, η Δανία, η Γαλλία, το Βέλγιο και η Γερμανία είναι επίσης σημαντικοί εξαγωγείς.
Όμως, με λιγότερο από 2 δισεκατομμύρια δολάρια πέρυσι, το χοιρινό κρέας αντιπροσωπεύει ένα ελάχιστο κομμάτι του εμπορίου μεταξύ της ΕΕ και της Κίνας.
Γιατί, λοιπόν, η Κίνα κυνηγά έναν τομέα που, από οικονομική άποψη, έχει τόσο μικρή σημασία; Πολιτική, αναφέρει χαρακτηριστικά το Bloomberg.
Το…ίδιο έργο
Το Πεκίνο ακολουθεί το ίδιο modus vivendi που έχει ακολουθήσει και σε προηγούμενες εμπορικές διενέξεις με την Ευρώπη, τις ΗΠΑ και την Αυστραλία.
Στοχεύοντας τη γεωργία, το μαλακό (χοιρινό) υπογάστριο της Ευρώπης, η Κίνα επιτυγχάνει δύο στόχους: Διατηρεί τη σύγκρουση εντός ορίων και παράλληλα εκμεταλλεύεται την υπέρμετρη απήχηση του αγροτικού λόμπι της Ευρώπης.
Το Πεκίνο προφανώς ελπίζει ότι τα κράτη της ΕΕ θα πιέσουν τώρα τις Βρυξέλλες να αμβλύνουν τους δασμούς για τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα πριν επιβληθούν επίσημα στις 4 Ιουλίου.
Η Γερμανία είναι ήδη δυσαρεστημένη με τους δασμούς, φοβούμενη για τις δικές της πωλήσεις αυτοκινήτων στην Κίνα ενώ Ισπανία και Γαλλία, που εμφανίστηκαν αναποφάσιστες, θα μπορούσαν να ενωθούν με το Βερολίνο εναντίον των Βρυξελλών.
Ωστόσο, οι χώρες της ΕΕ δεν μπορούν να αφεθούν στο παιχνίδι της Κίνας.
Παράδειγμα η Ισπανία, όπου το χοιρινό κρέας μπορεί να γίνει πρωτοσέλιδο, ενώ η ποιότητα του κρέατος αποτελεί πηγή εθνικής υπερηφάνειας.
Πέρυσι, η χώρα εξήγαγε κρέας αξίας 12,2 δισεκατομμυρίων ευρώ, συμπεριλαμβανομένου όχι μόνο του χοιρινού κρέατος, αλλά και του βόειου κρέατος και των πουλερικών, παγκοσμίως.
Κατά την ίδια περίοδο, οι εξαγωγές της σε αυτοκίνητα, μοτοσικλέτες και εξαρτήματα αυτοκινήτων έφτασαν σχεδόν τα 54 δισεκατομμύρια ευρώ. Είναι σαφές ποιος τομέας έχει μεγαλύτερη οικονομική σημασία.
Κάλυψη της εγχώριας ζήτησης
Η Κίνα γνωρίζει επίσης ότι οι εισαγωγές της σε ευρωπαϊκό χοιρινό κρέας, ιδίως κρέατος χαμηλής προστιθέμενης αξίας, πρόκειται να μειωθούν, καθώς η χοιροτροφία της αυξάνεται και πάλι για να καλύψει την τοπική ζήτηση, κάτι που γνωρίζουν και οι Ευρωπαίοι και είναι προετοιμασμένοι γι’ αυτό.
Τα ευρωπαϊκά έθνη θα πρέπει να παίξουν προσεκτικά τα χαρτιά τους. Η Κίνα έχει ανοίξει ένα παράθυρο για διαπραγμάτευση.
Η έρευνά της πρακτικές ντάπινγκ στο χοιρινό είναι πιθανό να διαρκέσει έξι μήνες, ενδεχομένως και ένα χρόνο, αφήνοντας άφθονο χρόνο για συνομιλίες. Υπό αυτό το πρίσμα, η απάντησή της στις Βρυξέλλες δεν είναι η έναρξη ενός εμπορικού πολέμου, αλλά μάλλον η έναρξη προκαταρκτικών συνομιλιών. Και οι δύο πλευρές μπορούν να βρουν μια λύση.
naftemporiki.gr
