Πριν από χρόνια, μια συναλλαγή με πιστωτική κάρτα, ολοκληρωνόταν, μετά από κάποιους ελέγχους, αλλά ενίοτε επαφιόταν στην διακριτική ευχέρεια του ταμία, αν δηλαδή έλεγχε αν η υπογραφή στην απόδειξη ταυτιζόταν με εκείνη που υπήρχε στο πίσω μέρος της κάρτας. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ο ταμίας μπορεί ακόμη και να ζητούσε ταυτότητα ή να καλούσε την τράπεζα για να επαληθεύσει τα υπόλοιπο.
Έχουμε διανύσει πολύ δρόμο από εκείνες τις παλιές κακές μέρες, χρησιμοποιώντας τα ίδια εργαλεία που τροφοδοτούν τις περισσότερες καινοτομίες: δεδομένα και υπολογιστές.
Είναι υπέροχο που πλέον οι τράπεζες και οι εταιρείες πιστωτικών καρτών γίνονται όλο και καλύτερες στο να διακρίνουν ποιες πληρωμές είναι δόλιες και ποιες νόμιμες. Πολλοί άνθρωποι έχουν να διηγηθούν κάποια ιστορία τρόμου σχετικά με την κλοπή της πιστωτικής τους κάρτας ή τον εντοπισμό κακόβουλων συναλλαγών.
Η Emily Stewart, αρθρογράφος στο Business Insider, για τις επιχειρήσεις και την οικονομία, διηγείται όσα έμαθε για την χρήση των πιστωτικών καρτών μετά από μία κλοπή της κάρτας της, αλλά και την χρήση της για να κάνει μπότοξ, στο Μπουένος Άιρες.
«Η προστασία από την απάτη με πιστωτικές κάρτες απέχει πολύ από το να είναι τέλεια, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η τεχνολογία βελτιώνεται. Από την άλλη πλευρά, είναι επίσης κάπως τρελό να σκεφτεί κανείς πόσα ακριβώς πρέπει να γνωρίζουν τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα για να κάνουν τις σωστές επιλογές. Oι υπερυπολογιστές με τους οποίους συνεργάζονται οι εταιρείες πιστωτικών καρτών και οι τράπεζες θα μπορούσαν να γνωρίζουν περισσότερα για μένα από όσα γνωρίζω ή καταλαβαίνω για τον εαυτό μου» καταλήγει στο τέλος της έρευνάς της η Stewart.
Πώς ξεκίνησαν τα ερωτήματα
«Στα μέσα Μαρτίου, λέει η Stewart, ένας απατεώνας στην Καλιφόρνια προσπάθησε να αγοράσει προϊόν αξίας 150 δολαρίων χρησιμοποιώντας την πιστωτική μου κάρτα. Ανακουφίστηκα επειδή η Citibank, η οποία εξέδωσε την κάρτα μου, απέρριψε τη συναλλαγή επί τόπου και με ειδοποίησε για την απάτη. Μέσα σε λίγα λεπτά μπόρεσα να απενεργοποιήσω την κάρτα μου, αποτρέποντας κάθε άλλη αγορά από τους επιτήδειους, και να παραγγείλω μια νέα κάρτα. Τέλος καλό, όλα καλά.
Όταν πήγα στο Μπουένος Άιρες τον Απρίλιο, σκέφτηκα ότι μπορεί να αντιμετώπιζα μια παρόμοια κατάσταση. Βέβαια, οι τράπεζες λένε ότι δεν χρειάζεται πλέον να τηλεφωνείτε εκ των προτέρων όταν ταξιδεύετε, αλλά υπέθεσα ότι θα εξακολουθούσε να επισημαίνεται κάποια αγορά ως πιθανή απάτη, όπως είχε συμβεί σε προηγούμενα ταξίδια στο εξωτερικό. Ως εκ θαύματος, όλα κύλησαν ομαλά. Δεν ξέρω πώς η JPMorgan Chase ήξερε ότι θα ξόδευα 200 δολάρια για μπότοξ στην Αργεντινή, αλλά το ήξερε. (Όχι, δεν έκλεισα την πτήση μου με την ίδια κάρτα, και τέλος πάντων, όλοι κάνουν μπότοξ τώρα).
Ήμουν περίεργη για το πώς λειτουργούν όλα αυτά – και, ειλικρινά, ήμουν λίγο τρομαγμένη. Έτσι, απευθύνθηκα σε ορισμένες εταιρείες πιστωτικών καρτών και ακαδημαϊκούς για να μάθω περισσότερα. Γιατί οι άνθρωποι δεν χρειάζεται πλέον να ειδοποιούν τις εταιρείες πιστωτικών καρτών τους για τα ταξίδια; Και, γενικότερα, πώς έχουν γίνει οι τράπεζες τόσο καλές στο να καταλαβαίνουν τι είναι φυσιολογικό στις καταναλωτικές μας συνήθειες και τι όχι;
Επωμίζονται το κόστος και αυτό δεν συμφέρει
Η Ομοσπονδιακή Επιτροπή Εμπορίου λαμβάνει χιλιάδες καταγγελίες για απάτες με κάρτες κάθε χρόνο. Η Nilson Report, η οποία παρακολουθεί τη βιομηχανία καρτών, αναφέρει ότι οι απάτες με κάρτες πληρωμών οδήγησαν σε απώλειες ύψους 33 δισεκατομμυρίων δολαρίων παγκοσμίως το 2022 και 13,6 δισεκατομμυρίων δολαρίων στις ΗΠΑ. Ως εκ τούτου, οι εκδότες πιστωτικών καρτών και οι τράπεζες επιθυμούν να κάνουν ό,τι μπορούν για να τις εντοπίσουν. Θέλουν να κρατήσουν τους πελάτες τους ευχαριστημένους και, το σημαντικότερο, θέλουν να περιορίσουν τις απώλειές τους. Στις ΗΠΑ, οι μεγάλοι εκδότες πιστωτικών καρτών και οι τράπεζες εφαρμόζουν γενικά την πολιτική μηδενικής ευθύνης, πράγμα που σημαίνει ότι όταν ένας πελάτης εξαπατάται, το κόστος το επωμίζεται ο οργανισμός και όχι ο πελάτης.
Έχετε προφίλ… Α ή Β?
Αν και είναι πολύ δημοφιλές να μιλάμε για τις καινοτόμες μορφές τεχνητής νοημοσύνης, η ανίχνευση απάτης οφείλει πολλά στη Μηχανική Μάθηση, έναν τομέα της τεχνητής νοημοσύνης που υπάρχει εδώ και χρόνια. Ένα σωρό δεδομένα εισάγονται σε συστήματα υπολογιστών και οι αλγόριθμοι ανακαλύπτουν μοτίβα και συσχετισμούς.
Οι αλγόριθμοι εντοπίζουν τι μπορεί να θεωρηθεί φυσιολογικό και τι ύποπτο. Δεν είναι ότι η εταιρεία πιστωτικών καρτών σας γνωρίζει ότι εσείς, συγκεκριμένα, θα ξοδεύατε ένα σωρό μετρητά για το Α και όχι για το Β – γνωρίζει ότι οι πελάτες με το προφίλ σας ανήκουν στο στρατόπεδο των πελατών που τους αρέσει το Α και όχι στο στρατόπεδο των πελατών που τους αρέσει το Β.
Τα μοντέλα αξιολογούν συναλλαγές αξίας ενός τρισεκατομμυρίου δολαρίων ετησίως, σύμφωνα με την Tina Eide, εκτελεστική αντιπρόεδρο του τμήματος απάτης της American Express.
Οι μηχανές γνωρίζουν τώρα περισσότερα από ποτέ. Ο Mike Lemberger, περιφερειακός διευθυντής κινδύνων της Visa για τη Βόρεια Αμερική, δήλωσε ότι τα τελευταία πέντε χρόνια ο αριθμός των δεδομένων που παράγουν οι άνθρωποι με τις πιστωτικές τους κάρτες έχει αυξηθεί τρομερά. Οι άνθρωποι χρησιμοποιούν όλο και περισσότερο τις κάρτες αντί για μετρητά.
Και δεν έχουν μόνο μια φυσική κάρτα που βγάζουν στο κατάστημα – έχουν τα διαπιστευτήρια της κάρτας τους στο λογαριασμό τους στο Amazon, στο λογαριασμό τους στο Netflix, στο iPhone κ.λπ. Όσο περισσότερες αγορές μπορεί να αναλύσει ο εκδότης της κάρτας, τόσο πιο ακριβής θα είναι η ανίχνευση της απάτης.
Το μπότοξ… μου πήγαινε πολύ
Όταν ρώτησα τους ειδικούς τι μπορεί να προκάλεσε τον ένα συναγερμό -αυτόν της αγοράς με την κλεμένη μου κάρτα- και όχι τον άλλο, – αυτόν με το μπότοξ μου έδωσαν διαφορετικές εξηγήσεις. Ο Lemberger, από τη Visa, τόνισε ότι με βάση τα μοτίβα των δαπανών μου, το Botox πιθανότατα ταίριαζε περισσότερο με το προφίλ μου από ό,τι μια μαζική αγορά
«Λυπάμαι που σας το λέω αυτό, αλλά στο τέλος της ημέρας, όλα αυτά τα δεδομένα οικοδομούν προφίλ προσωπικοτήτων», μου είπε
Ακριβώς όπως στο μάρκετινγκ κάποιος θα χρησιμοποιούσε προσωπικές ιδιότητες για να σας προωθήσει, ένα προϊόν έτσι και εμείς χρησιμοποιούμε την ίδια τεχνολογία για να σας προστατεύσουμε», ανέφερε.
naftemporiki.gr
