Ο Διοικητής της Τράπεζας της Ιταλίας, Φάμπιο Πανέτα κρούει τον κώδωνα του κινδύνου: εάν η ΕΚΤ δεν μειώσει τα επιτόκια κατά τουλάχιστον 25 μονάδες βάσης στη συνεδρίασή της στις 6 Ιουνίου, η ευρωπαϊκή οικονομία κινδυνεύει με στασιμότητα, δηλαδή διακοπή της οικονομικής ανάπτυξης με απρόβλεπτες συνέπειες.
«Για την ΕΚΤ, η έγκαιρη δράση είναι θεμελιώδους σημασίας για την αποφυγή μιας νέας φάσης μακράς στασιμότητας της ευρωπαϊκής οικονομίας», τόνισε ο Διοικητής της Τράπεζας της Ιταλίας και μέλος του διοικητικού συμβουλίου της ΕΚΤ, σε ομιλία του στο συνέδριο που διοργάνωσε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στη Φρανκφούρτη για την έναρξη του δικτύου ChaMP. που συγκεντρώνει τους διευθυντές ερευνών του Ευρωπαϊκού Συστήματος Κεντρικών Τραπεζών.
Ο Ιταλός κεντρικός τραπεζίτης δεν μάσησε ποτέ τα λόγια του για την πορεία που θα πρέπει να ακολουθήσει η νομισματική πολιτική της ΕΚΤ, μειώνοντας τα επιτόκια.
«Η περιοριστική νομισματική πολιτική ενισχύει την επίδρασή της στον πληθωρισμό φέτος περισσότερο από ό,τι το 2023», δήλωσε ο Πανέτα μπροστά σε κοινό οικονομολόγων.
Η εμφάνιση καθοδικών κινδύνων για τις προοπτικές της οικονομίας «σημαίνει ότι η ΕΚΤ θα πρέπει να εξετάσει το ενδεχόμενο η νομισματική πολιτική να καταστεί υπερβολικά περιοριστική στο μέλλον».
Και αν συμβεί αυτό,« θα προκαλέσει βαθιά ύφεση και παρατεταμένη στασιμότητα», σημείωσε ο Φάμπιο Πανέτα. Πρόσθεσε μάλιστα ότι όποια περαιτέρω καθυστέρηση στη μείωση των επιτοκίων, «θα αποθάρρυνε τις επιχειρήσεις να επενδύσουν, καθυστερώντας την επέκταση του κεφαλαίου, παρεμποδίζοντας την παραγωγικότητα και δημιουργώντας ανταγωνιστικό μειονέκτημα για τη ζώνη του ευρώ στις παγκόσμιες αγορές».
Η συζήτηση για τους μισθούς
Ο Ιταλός Κεντρικός τραπεζίτης εμφανίστηκε καθησυχαστικός, αναφορικά με τους κινδύνους για τον πληθωρισμό. «Η πιθανότητα μιας αυτοσυντηρούμενης πληθωριστικής σπείρας είναι χαμηλή. Τα στοιχεία της αγοράς εργασίας υποδηλώνουν ότι η αύξηση των μισθών κορυφώθηκε το 2023 και εξελίσσεται σύμφωνα με τις προβλέψεις μας, που προβλέπουν επιστροφή στον στόχο μας το 2025».
Το πιο σημαντικό, υποστήριξε ο Πανέτα είναι ότι η συζήτηση για τους μισθούς μεμονωμένα μπορεί να είναι πολύ παραπλανητική, καθώς πρέπει να ληφθούν υπόψη παράλληλα, και άλλες μεταβλητές όπως τα κέρδη και η παραγωγικότητα.
«Οι επιχειρήσεις, τόνισε, «θα μπορούσαν να απορροφήσουν την αύξηση των μισθών (και ενδεχομένως και στο συνολικό κόστος) μειώνοντας τα περιθώρια κέρδους.
Αυτή η αποζημίωση απαιτεί μια προσωρινή συμπίεση των περιθωρίων κέρδους και αυτό είναι πιο πιθανό να συμβεί όταν η ζήτηση είναι ασθενής και τα περιθώρια υψηλά. Αυτό συμβαίνει αυτή τη στιγμή στη ζώνη του ευρώ».
