Είναι δυνατόν να μειώνεται ο μισθός σου και να χαίρεσαι; Είναι δυνατόν να επιλέγεις εσύ ο ίδιος μείωση μισθού; Κι όμως. Σύμφωνα με ρεπορτάζ της Wall Street Journal όχι απλά συμβαίνει, αλλά είναι μία τάση που κερδίζει έδαφος, καθώς 30αρηδες και 40αρηδες επιλέγουν αντί των παχυλών αμοιβών, περισσότερο ελεύθερο χρόνο και καλύτερη ποιότητα ζωής.
Για να είμαστε δίκαιοι πρέπει εξ αρχής να εξηγήσουμε ότι πρόκειται για ανθρώπους σε κλάδους και σε θέσεις που αμείβονται ήδη άκρως γενναιόδωρα. Κάποιος που δύσκολα τα βγάζει πέρα ή έχει τη δυνατότητα απλώς να βάζει κάποια λίγα χρήματα στην άκρη για ώρα ανάγκης, δεν θα επιλέξει ποτέ αλλαγή καθηκόντων με μικρότερη αμοιβή.
Αν όμως κάποιος βγάζει παραπάνω από όσα θεωρεί ότι χρειάζεται για μία άνετη ζωή, τότε μπορεί να προτιμήσει τον χρόνο για τον εαυτό του και τα αγαπημένα του πρόσωπα από πολυτελή αγαθά ή φουσκωμένους τραπεζικούς λογαριασμούς.
Γιορτάζοντας τη μείωση με μαρτίνι
Η Wall Street Journal λοιπόν παρουσιάζει το παράδειγμα της Ντέζι Άλμαγκερ, μίας 33χρονης, που όταν είδε τις ετήσιες απολαβές της να μειώνονται κατά 50.000 δολάρια… το γιόρτασε με μαρτίνι. Είχε μία καλή θέση στον τεχνολογικό τομέα, για την οποία αμειβόταν με 150.000 δολάρια ετησίως. Αλλά εργαζόταν 12 ώρες την ημέρα και πολλές φορές χωρίς ρεπό.
Επέλεξε λοιπόν μία άλλη, μικρότερων απαιτήσεων θέση, με 100.000 δολάρια ετησίως, που της αφήνει χρόνο για μαγείρεμα, άσκηση, διασκέδαση, εκδρομές με τον αρραβωνιαστικό της και τον φίλο της. «Όταν έβγαζα τα πολλά χρήματα, δεν είχα χρόνο για να τα ξοδέψω» λέει στη WSJ η Άλμαγκερ, που ζει στη Νέα Υόρκη. «Είμαι πολύ ευτυχισμένη γιατί πήρα τον χρόνο μου πίσω» προσθέτει.
Λιγότερα χρήματα, περισσότερη…ζωή
Αν και το κύμα της Μεγάλης Παραίτησης έχει υποχωρήσει, οι Αμερικανοί εξακολουθούν να παραιτούνται σε συχνότερο ρυθμό από ό,τι στο παρελθόν. Πολλοί επιλέγουν να εργάζονται λιγότερο, κάτι που αναπόφευκτα σημαίνει ότι εργάζονται για λιγότερα χρήματα. Η καριέρα δεν θεωρείται πια τόσο καθοριστικό στοιχείο στη ζωή και την ταυτότητα των ανθρώπων, όσο πριν από την πανδημία. Η αλλαγή προτεραιοτήτων, το τι θεωρούμε σημαντικό, είναι μία από τις πολλές αλλαγές που έφερε ο σαρωτικός Covid-19.
Αν και η ισχυρή εικόνα της αγοράς εργασίας, όπως και οι σημαντικές ελλείψεις σε εργατικά χέρια σε αρκετούς κλάδους υπηρεσιών και όχι μόνο κατά τη διάρκεια της πανδημίας, έδωσαν σε πολλούς την ευκαιρία να βρουν δουλειά με καλύτερη αμοιβή, το 15% των εργαζομένων που άλλαξαν – με δική τους επιλογή – απασχόληση, από τα τέλη του 2020 έως και τα τέλη του 2022, δήλωσαν ότι η αμοιβή τους και τα επιδόματά τους μειώθηκαν, σύμφωνα με στοιχεία της Federal Reserve, που παρουσιάζει η WSJ.
«Ένιωσα ότι αξίζω λιγότερο για την κοινωνία…»
Ο χαμηλότερος μισθός απαιτεί βέβαια προσαρμογές και όχι μόνο οικονομικές. Όταν ο Ρότζερ Σάρκις άφησε την απαιτητική καριέρα του στον ιδιωτικό τομέα για μία χαμηλότερων απαιτήσεων και αμοιβής θέση σε ομοσπονδιακό οργανισμό το 2021, ενώ το έκανε με πλήρη συνείδηση, αρχικά πέρασε πολύμηνη, βαθιά κατάθλιψη.
Ένιωσε ότι ξαφνικά άξιζε λιγότερο για την κοινωνία, όπως λέει ο 38χρονος στη WSJ. Τα προσόντα του κάποτε αξιολογούνταν για 120.000 ετησίως και ξαφνικά αξιολογούνταν μόνο για 50.000 δολάρια και ενώ είχε περισσότερο χρόνο για πράγματα που ήθελε να κάνει, αισθανόταν ότι η χαμηλότερη αμοιβή αποτυπωνόταν στον τρόπο που τον αντιμετώπιζαν οι άλλοι.
«Αλλά είδα τι πραγματικά αξίζει»
Τώρα πια με τη βοήθεια και της ψυχοθεραπείας, το έχει ξεπεράσει. Δεν σκέφτεται πια με όρους χρημάτων. Καταλαβαίνει τι είναι αυτό που πραγματικά αξίζει για τον ίδιο.
Σκέφτεται ότι έχει μία δουλειά που του προσφέρει ικανοποίηση και ποιοτική ζωή. Ένα μικρό παράδειγμα; Μπορεί να πηγαίνει στην αγαπημένη του σάουνα και να κάθεται για μία ώρα να ξεκουραστεί, χωρίς να έχει το άγχος να κοιτάξει τα email του, χωρίς να τον ενοχλήσει κανείς στο τηλέφωνο.
