Στις αρχές της πανδημίας, ο Bryan Roque έχασε τη δουλειά του ως μηχανικός λογισμικού στην Amazon. Έπρεπε να αναζητήσει μία νέα θέση στη χειρότερη αγορά εργασίας από τη Μεγάλη Ύφεση.
Αναγκάστηκε μάλιστα να μετακομίσει ξανά στο πατρικό του. Τελικά βρήκε μια νέα δουλειά, μια θέση στην IBM για εργασία εξ αποστάσεως, αλλά ένα υποκείμενο άγχος παρέμεινε μαζί του. «Ένιωθα ότι δεν είχα κανέναν έλεγχο, ότι θα μπορούσε ανά πάσα στιγμή η εταιρεία να κάνει περικοπές και να βρεθώ χωρίς δουλειά», εξήγησε στο Business Insider.
Έτσι, λιγότερο από ένα χρόνο αφότου εντάχθηκε στο δυναμικό της IBM, όταν ένας υπεύθυνος προσλήψεων από το Meta τηλεφώνησε, ο Roque σκέφτηκε. Το φυσιολογικό θα ήταν να παραιτηθεί από την παλιά του δουλειά και να αποδεχτεί τη νέα θέση, η οποία ήταν επίσης για εργασία αποκλειστικά εξ αποστάσεως. Τι θα γινόταν όμως αν κρατούσε την παλιά του δουλειά και ανελάμβανε κρυφά και τη νέα; Θα δούλευε διπλές ακριβώς ώρες, αλλά μπορούσε να διπλασιάσει το εισόδημά του καθώς και την ασφάλεια της εργασίας του.
Καθώς σκέφτηκε την ιδέα, ανακάλυψε ότι δεν ήταν μόνος. Υπάρχει μια ολόκληρη κοινότητα επαγγελματιών στο Διαδίκτυο που ανταλλάσσουν συμβουλές για το πώς να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της πολλαπλής απασχόλησης. Περιγράφουν τους εαυτούς τους ως «υπερ-απασχολούμενους» και είναι αυτό που στην Ελλάδα ονομάζουμε διπλοθεσίτες ή και τριπλοθεσίτες. Σήμερα υπάρχουν περίπου 300.000 μέλη της κοινότητας στο Discord και στο Reddit που γιορτάζουν ο ένας τις επιτυχίες του άλλου, συμπονούν για τις αποτυχίες τους και ανταλλάσσουν μυστικά για το πώς να κοροϊδεύουν τα αφεντικά τους.
Ο Roque λοιπόν πήρε μια προσφορά από τη Meta, εξέτασε και μία άλλη από το Tinder και αφού διαπραγματεύτηκε μεταξύ τους για μεγαλύτερη αμοιβή, δέχτηκε και τις δύο δουλειές, κρατώντας παράλληλα και τη θέση του στην IBM. Δεκαπέντε μήνες νωρίτερα, ήταν άνεργος. Τώρα εργαζόταν ξαφνικά σε τρεις δουλειές και έβγαζε αθροιστικά μισθό 820.000 $ ετησίως.
Ραγδαία αύξηση του φαινομένου μετά την πανδημία και την άνοδο της τηλεργασίας
Η παρακράτηση πολλών θέσεων εργασίας ήταν εδώ και καιρό ένας αποθαρρυντικός τρόπος για να τα βγάλουν πέρα οι χαμηλόμισθοι. Αλλά από την πανδημία, το φαινόμενο έχει αυξηθεί μεταξύ επαγγελματιών όπως ο Roque, οι οποίοι έχουν εκμεταλλευτεί την ιδιωτικότητα που παρέχει η απομακρυσμένη εργασία για να αναλάβουν κρυφά δύο ή περισσότερες δουλειές — πολλαπλασιάζοντας τους μισθούς τους χωρίς να εργάζονται πολύ περισσότερο από μια τυπική 40ωρη εβδομαδιαία εργασία.
Η κίνηση δεν είναι μόνο πολιτιστικά ταμπού, αλλά είναι επίσης ένα αδίκημα που μπορεί να εκθέσει τους πολυθεσίτες σε μήνυση. Για να μάθει τις μεθόδους και τα κίνητρά τους, δημοσιογράφος του Business Insider πέρασε αρκετές εβδομάδες κάνοντας παρέα με τους υπεραπασχολούμενους στο διαδίκτυο.
Όσοι θεωρούν τους εαυτούς τους υπερ- απασχολούμενους κατατάσσουν κάθε δουλειά τους με βάση την προτεραιότητα που δίνουν σε αυτήν. Το J1 (Job 1 – Δουλειά) είναι η εργασία στην οποία δίνουν προτεραιότητα. Το J2 είναι το αντίγραφο ασφαλείας, το J3 είναι το αντίγραφο ασφαλείας του αντιγράφου ασφαλείας και ούτω καθεξής. Στόχος τους είναι να μεγιστοποιήσουν τη συνολική αμοιβή, ελαχιστοποιώντας ταυτόχρονα τις ώρες εργασίας ανά εβδομάδα. Γνωρίζουν ότι οι ξένοι —ίσως και τα αφεντικά τους— καραδοκούν στα φόρουμ, γι’ αυτό προσπαθούν να δημιουργήσουν την εντύπωση ότι μιλούν για κάτι αθώο, όπως ένας μαφιόζος μπορεί να μιλήσει για την αποδοχή μιας «σύμβασης» για να «κάνει μια δουλειά».
Πλήρης μυστικότητα
Παγώνουν τα ιστορικά απασχόλησής τους με το Equifax και θέτουν σε αδρανοποίηση τα προφίλ τους στο LinkedIn, έτσι ώστε οι εργοδότες να μην μπορούν να δουν ότι κατέχουν πολλές θέσεις εργασίας. Δεν λένε σε κανέναν τι κάνουν, αποκλείοντας ακόμη και τη/τον σύζυγό τους και ίσως τον λογιστή τους – εξ ου και οι πολλές αναφορές τους στο “Fight Club”. Όταν ένας συνάδελφος τους στέλνει κάποιο άρθρο για πολυθεσίτες, προσποιούνται ότι είναι έκπληκτοι με το φαινόμενο.
Και ταχύτητα στη δουλειά
Πώς τα βγάζουν πέρα; Ουσιαστικά, είναι πολύ, πολύ καλοί στη δουλειά τους, κάτι που τους επιτρέπει να εργάζονται γρήγορα. «Είμαι στην καλύτερη φόρμα μου τώρα», λέει η Άλισον, μια γυναίκα με 16 χρόνια εμπειρίας στον τομέα της που ανέλαβε δύο ρόλους πλήρους απασχόλησης. «Και όταν έκανα αίτηση για τη δεύτερη θέση εργασίας, φρόντισα να είναι σε αυτό που ξέρω ότι είναι το σύνολο των δεξιοτήτων μου» εξηγεί.
Μια στρατηγική των υπερ- απασχολούμενων είναι να αναζητούν σκόπιμα ρόλους υποδεέστερους των ικανοτήτων τους, ώστε να μπορούν να ανταποκριθούν με ευκολία και ταχύτητα στα καθήκοντά τους.
