Au pair. Ακούγεται τόσο ελκυστικό. Νέοι χωρίς οικογενειακές υποχρεώσεις που ενδιαφέρονται να γνωρίσουν μια διαφορετική κουλτούρα. Ταξιδεύουν σε μια ξένη χώρα για συγκεκριμένη χρονική περίοδο, και φιλοξενούνται από μία οικογένεια υποδοχής αναλαμβάνοντας την φροντίδα των παιδιών. Δεν ακούγεται και άσχημα. Για πάρα πολλούς νέους το όνειρο αυτό έχει μετατραπεί όμως σε εφιάλτη, στη Γερμανία, όπως για παράδειγμα για την Άννα Σίλβα από τη Βραζιλία.
Ήρθε στην χώρα, πέρυσι στο τέλος του χρόνου και μέσα σε λίγους μήνες είδε την πιο σκοτεινή πλευρά της χώρας. Δούλευε πολύ παραπάνω από τις 30 προβλεπόμενες ώρες την εβδομάδα και όχι ως νταντά αλλά σαν καθαρίστρια. Το φαγητό της ήταν λιγοστό και πολλές φορές ήταν μόνο μια φέτα ψωμί. Μιλώντας στην Deutsche Welle κάνει λόγο για σύγχρονη σκλαβιά και αναφέρει πως η μια οικογένεια ήταν χειρότερη από την άλλη. Μάλιστα παρουσίασε φωτογραφίες και σημειώματα από την οικογένεια που πιστοποιούν όσα λέει.
H DW επικοινωνώντας με το πρακτορείο που έκανε τη διαμεσολάβηση έλαβε την εξής απάντηση: «Αυτό είναι σαφώς απαράδεκτο και παραβιάζει τους όρους, στους όποιους συμφωνούν όλες οι οικογένειες και τα άτομα που εργάζονται au pair όταν εγγράφονται για να χρησιμοποιήσουν την πλατφόρμα. Πρόκειται για μια ιστορία που λέγεται συχνά για τις διαμονές au pair, αλλά αντικατοπτρίζει μόνο ένα μικρό ποσοστό του τι πραγματικά συμβαίνει όταν νέοι άνθρωποι πηγαίνουν στο εξωτερικό».
Τι προβλέπουν οι συμβάσεις au pair
Οι συμβάσεις σε ένα πρόγραμμα au pair, προβλέπουν το πολύ 30 ώρες εργασίας και 1,5 μέρα ρεπό την εβδομάδα, 280 ευρώ χαρτζιλίκι το μήνα και 70 ευρώ επιδότηση για τα μαθήματα γερμανικής γλώσσας.
Συχνά όμως προκύπτουν προβλήματα και όταν οι νέοι που δουλεύουν δεν έχουν κανέναν υπεύθυνο επικοινωνίας απευθύνονται στη Σουζάνε Φλέγκελ που διευθύνει ένα πρακτορείο για περισσότερα από 17 χρόνια και λέει: «Υπήρχε μια εποχή που είχαμε πολλές κλήσεις την ημέρα. Οι πολιτικοί ισχυρίζονται ότι πρόκειται για μεμονωμένες περιπτώσεις, αλλά δεν είναι μεμονωμένες περιπτώσεις. Είναι σύνηθες το φαινόμενο της εκμετάλλευσης, ωστόσο δεν καταγράφονται αριθμοί ούτε τηρούνται στατιστικά στοιχεία».
Η αδράνεια της πολιτικής
Σύμφωνα με τη Σουζάνε Φλέγκελ τα πρακτορεία κερδίζουν από 200 μέχρι και 1.000 ευρώ ανά άτομο. «Υπάρχουν πραγματικά εγκληματικά πρακτορεία στη Γερμανία επειδή δεν ελέγχονται. Ξεγελούν τις οικογένειες υποδοχής, εξαπατούν και λένε ψέματα».
Υπάρχουν όμως παραδείγματα άλλων χωρών. Στις Κάτω Χώρες η αδειοδότηση και οι αυστηροί έλεγχοι επανήλθαν πριν από δέκα χρόνια. Εάν κάτι πάει στραβά, οι οργανισμοί της γειτονικής χώρας αντιμετωπίζουν υψηλά πρόστιμα. Οι πολιτικοί στη Γερμανία πάντως συνεχίζουν να σιωπούν και να μη ρυθμίζουν το θέμα.
Πηγή : Deutsche Welle
