Η ανασφάλεια ήταν ένας παράγοντας που διαχρονικά απέτρεπε τους εργαζομένους από το να διεκδικήσουν περισσότερα πόσο μάλλον να επιλέξουν αλλαγή εργασιακού περιβάλλοντος ακόμη και αντικειμένου. Τα τελευταία χρόνια των αλλεπάλληλων κρίσεων και των διαρκών ανατροπών, ωστόσο, και αυτό το μοτίβο έχει αλλάξει.
Όπως εξηγεί σε εκτενές ρεπορτάζ του το BBC η τρέχουσα κρίση κόστους ζωής έχει μία απροσδόκητη «παρενέργεια». Αντί οι καλπάζουσες τιμές καταναλωτή και οι αυξήσεις επιτοκίων, με τις οποίες προσπαθούν να τις αντιμετωπίσουν οι κεντρικές τράπεζες, να «παροτρύνουν» τους εργαζομένους να μείνουν στους υφιστάμενους εργοδότες τους, τους ωθεί στο να αρχίσουν το ψάξιμο στην αγορά εργασίας και τελικά να παραιτηθούν από τη δουλειά τους για χάρη μίας νέας.
Έρευνα της PwC που πραγματοποιήθηκε τον Ιούνιο του 2023 και στην οποία συμμετείχαν 53.912 εργαζόμενοι παγκοσμίως, το 26% δήλωσε ότι σκοπεύει να παραιτηθεί από τη δουλειά του μέσα στο επόμενο έτος. Οι περισσότεροι προσδιόρισαν την κρίση κόστους ζωής ως έναν βασικό παράγοντα για την επιθυμία τους αυτή. Στη Βρετανία για παράδειγμα το 47% των εργαζομένων δήλωσαν ότι στο τέλος κάθε μήνα δεν έχουν τίποτα να αποταμιεύσουν και ένα επιπλέον 15% δήλωσε ότι δυσκολεύεται να πληρώσει τους λογαριασμούς.
Η αντίθεση με το 2008
Σε αντίθεση με τα καθιερωμένα πρότυπα, η πίεση αυτή οδηγεί τους εργαζομένους στην παραίτηση και σε κάποιες περιπτώσεις ακόμη και σε πλήρη έξοδο από την αγορά εργασίας.
Τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά κατά τη διάρκεια της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης που συνοδεύτηκε από ύφεση και υψηλή ανεργία. Το 2008 χάθηκαν στις ΗΠΑ μόνο 2,6 εκατομμύρια θέσεις εργασίας. Τα χρόνια που ακολούθησαν τα ποσοστά των παραιτήσεων διατηρήθηκαν σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα.
Η Μεγάλη Παραίτηση έχει συνέχεια
Αυτή τη φορά εξακολουθούν να υπάρχουν όμως διαθέσιμες θέσεις εργασίας. Και αυτό αλλάζει τα πάντα. Η Σάρα Μουρ, επικεφαλής ανθρώπινου δυναμικού και οργάνωσης στην PwC UK, λέει ότι στον απόηχο της Μεγάλης Παραίτησης, που πυροδότησε η πανδημία, οι εργαζόμενοι έγιναν πιο απαιτητικοί. Υπό την πίεση και της ακρίβειας, αντί να μείνουν σταθεροί σε μία θέση, αναζητούν εκείνη που θα τους προσφέρει τον καλύτερο μισθό.
Για πολλούς εργαζόμενους γονείς, και ειδικά για μητέρες, ο λογαριασμός μισθού και εξόδων για τη φροντίδα των παιδιών τους την ώρα της απασχόλησής τους δεν βγαίνει. Και αυτός είναι ένας πρόσθετος, πολύ σημαντικός, παράγοντας παραίτησης, ακόμη και εάν δεν έχει βρεθεί άλλη δουλειά. Το αμερικανικό υπουργείο Εργασίας είχε από τον περασμένο Ιανουάριο χαρακτηρίσει «δυσβάσταχτο» για πολλά νοικοκυριά το κόστος της φύλαξης παιδιών τις ώρες που οι γονείς είναι στη δουλειά. Όταν αυτό συμβαίνει, τότε η παραίτηση δεν είναι θέμα «τόλμης», αλλά ανάγκης.
