Μπορεί η «ατομική εποχή» να τελείωσε-ίσως προσωρινά- στη Γερμανία, με το κλείσιμο των τελευταίων τριών πυρηνικών της εργοστασίων, την ίδια ώρα όμως άλλες χώρες, όπως η Γαλλία, η Βρετανία, η Φινλανδία και η Σουηδία δεν διστάζουν να πρωταγωνιστούν σε μια πραγματική επανάσταση όσον αφορά τους πυρηνικούς αντιδραστήρες.
Το Λονδίνο, για παράδειγμα, εξετάζει τώρα την πυρηνική ενέργεια ως βιώσιμη πηγή για το περιβάλλον, στην οποία θα διατεθούν κονδύλια και κίνητρα, όπως για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Δεν είναι τυχαίο ότι ο βρετανός υπουργός Οικονομικών, Τζέρεμι Χαντ μίλησε για την επανεκκίνηση του «ατομικού προγράμματος», που θα να οδηγήσει τη Μεγάλη Βρετανία στην παραγωγή του ενός τέταρτου της ηλεκτρικής της ενέργειας μέσω της πυρηνικής σύντηξης, το 2050.
Το ίδιο και η Γαλλία, που αντλεί σήμερα από την πυρηνική ενέργεια το 70% της παραγόμενης ηλεκτρικής ενέργειας. Η κυβέρνηση Μακρόν αποφάσισε πέρυσι να διαθέσει 52 δισ. ευρώ για την κατασκευή ως το 2050 έξι νέα πυρηνικών σταθμών, στους οποίους θα πρέπει να προστεθούν αργότερα και άλλοι οκτώ. Μια πολιτική επιλογή που στοχεύει να κάνει τη Γαλλία τον μεγαλύτερο εξαγωγέα ηλεκτρικής ενέργειας στον κόσμο, κερδίζοντας τρία δισ. Ευρώ, ετησίως. Και όχι μόνο αυτό! Το Παρίσι κατέχει ένα άλλο μεγάλο ρεκόρ, δηλαδή αυτό της πυρηνικής ανακύκλωσης: το 17% της ηλεκτρικής ενέργειας στη Γαλλία, προέρχεται, στην πραγματικότητα, από ανακυκλωμένο πυρηνικό καύσιμο.
Ο επόμενος στόχος είναι να διατηρηθεί το μερίδιο 50% της παραγωγής μέσω πυρηνικής ενέργειας, τουλάχιστον μέχρι το 2050.
Η επιλογή της Φινλανδίας
Στη Φινλανδία, η κυβέρνηση αποφάσισε επίσης να λειτουργήσει για τα επόμενα …60 χρόνια, τον πυρηνικό αντιδραστήρα «Olkiluoto3», μετά από δοκιμές που διήρκεσαν πάνω από ένα χρόνο Με τα 1600 megaWatts του, θα είναι ο πιο ισχυρός ευρωπαϊκός αντιδραστήρας και θα έχει στόχο τη σταθεροποίηση της τιμής της ηλεκτρικής ενέργειας, ενισχύοντας την πράσινη μετάβαση και το «ταξίδι» προς την ενεργειακή αυτάρκεια.Ο αντιδραστήρας αυτός προκαλεί μεγάλο ενδιαφέρον λόγω της τεχνολογίας EPR στην οποία βασίζεται, και είναι αποτέλεσμα της συνεργασίας της γαλλικής Areva και της γερμανικής Siemens. Αυτός ο τύπος αντιδραστήρα νέας γενιάς υπόσχεται να αυξήσει όχι μόνο την παραγωγή αλλά και τα πρότυπα ασφαλείας σε μια Ευρώπη που εξακολουθεί να διστάζει, καθώς δεν ξεχνά την τραγωδία του Τσερνομπίλ.
Στον απόηχο των ενεργειακών επιπτώσεων από τον πόλεμο στην Ουκρανία και με στόχο την απεξάρτηση από τη Ρωσία, ακόμη και η Σουηδία φαίνεται να χαράζει μια νέα πυρηνική πορεία, μετά τους 10 αντιδραστήρες που ήδη διαθέτει και εξασφαλίζει το 40% των αναγκών ηλεκτρικής ενέργειας της Στοκχόλμης.
Ενεργειακό σταυροδρόμι
Οι επιλογές του Λονδίνου, του Παρισιού, του Ελσίνκι και της Στοκχόλμης οδηγούν την Ευρώπη σε ένα νέο ενεργειακό και τεχνολογικό σταυροδρόμι. Ειδικά, στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη βρίσκονται οι πιο σκληροί υπερασπιστές της πυρηνικής ενέργειας, ξεπερνώντας τους διαχωρισμούς Αριστεράς-Δεξιάς Πέντε χώρες της πρώην ανατολικής Ευρώπης διαθέτουν πυρηνικούς σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής που χρονολογούνται από την εποχή της Σοβιετικής Ένωσης. Η Ουγγαρία, η Βουλγαρία, η Τσεχία, η Σλοβακία και η Σλοβενία εξαρτώνται από τη συνεργασία με τη ρωσική κρατική εταιρεία Rosatom. Στις πέντε αυτές χώρες της Ανατολικής υπάρχουν 15 πυρηνικοί σταθμοί.
Παρόλο που το ατύχημα της Φουκουσίμα προκάλεσε διακοπή λειτουργίας ορισμένων αντιδραστήρων, μια ζωηρή πολιτική συζήτηση βρίσκεται τώρα σε εξέλιξη στη Γηραιά ήπειρο που θέλει να επανασχεδιάσει τη στρατηγική της πυρηνικής ενέργειας. Με νέους αντιδραστήρες, που θα χρησιμοποιούν καύσιμο το οποίο θα μπορεί να διαρκέσει τουλάχιστον 25 χρόνια. Σε αντίθεση με τους κανονικούς αντιδραστήρες που χρειάζονται αντικατάσταση καυσίμου κάθε 3-7 χρόνια. Ωστόσο, οι αμφιβολίες που παραδοσιακά συνδέονται με την πυρηνική ενέργεια επικρέμονται πάνω από κάθε είδους νέας τεχνολογίας: Τα συστήματα ασφαλείας δεν είναι αλάνθαστα και οι καταστροφές, αν και είναι λιγότερο πιθανές, παραμένουν πάντα πυρηνικές καταστροφές από κάθε άποψη. Ωστόσο, φαίνεται να είναι ακριβώς ο δρόμος που επέλεξαν οι Βρυξέλλες: αυτή είναι η γνώμη της Επιτρόπου Ενέργειας της ΕΕ Κάντρι Σίμσον, η οποία τον περασμένο Μάρτιο ανακοίνωσε τη μεγάλη επιστροφή της παγκόσμιας και ευρωπαϊκής πυρηνικής ενέργειας.
