Τα γεγονότα είναι σαφή: για να σώσουν την Credit Suisse, οι Ελβετικές αρχές διέγραψαν 16 δισεκατομμύρια σε ομόλογα υψηλού ρίσκου AT1, στο πλαίσιο του «γάμου με το πιστόλι στον κρόταφο» με την UBS, το Σαββατοκύριακο.
Πρόκειται για την μεγαλύτερη απώλεια όλων των εποχών σε ομόλογα ΑΤ1 και ήδη, οι ομολογιούχοι- επενδυτές της Credit Suisse, απειλούν με μαζικές αγωγές, γράφει η ελβετική εφημερίδα Blick. «Η απόφαση που έλαβαν οι ελβετικές αρχές είναι περίεργη και έρχεται σε αντίθεση με την επίσημη αρχή ότι πρώτα αποζημιώνονται οι επενδυτές και μετά οι μέτοχοι», σημειώνει η ελβετική εφημερίδα, τονίζοντας ότι τον λόγο έχει στο εξής η Ελβετική δικαιοσύνη.
Η Blick δεν διστάζει να επικρίνει μάλιστα την απερχόμενη διοίκηση της Credit Suisse γιατί « θέλει να πληρώσει μπόνους στα στελέχη της αυτή την Παρασκευή. Ακόμη και οι απλοί άνθρωποι θα βγουν τώρα στα οδοφράγματα», γράφει χαρακτηριστικά η ελβετική εφημερίδα, καλώντας το Ομοσπονδιακό Συμβούλιο(κυβέρνηση) να αποτρέψει αυτό το αίτημα.
«Ο Τραπεζικός Νόμος προβλέπει ότι η πολιτειακή κυβέρνηση μπορεί να διατάξει σημαντικές συστημικές τράπεζες να λάβουν μέτρα εάν το κράτος χορηγεί άμεσα ή έμμεσα κρατική ενίσχυση από ομοσπονδιακά κεφάλαια. Συνεπώς, το Ομοσπονδιακό Συμβούλιο μπορεί να απαγορεύσει την πληρωμή μπόνους ή τουλάχιστον να διατάξει προσαρμογές στο σύστημα αποδοχών», τονίζει η Blick.
AT1: Τι είναι τα ομόλογα που «σκότωσαν» οι Ελβετοί – Ποιοι είχαν αγοράσει της Credit Suisse
Οι αντιδράσεις από όλα τα πολιτικά κόμματα στην Ελβετία είναι τέτοιες, που το Υπουργείο Οικονομικών ανακοίνωσε ότι θα εξετάσει το αίτημα να μην καταβληθούν τα μπόνους: «Όπως προβλέπει το άρθρο 10α του Τραπεζικού νόμου, το Ομοσπονδιακό Συμβούλιο μπορεί να επιβάλει μέτρα στον τομέα των αποδοχών. Οι αποφάσεις θα Τετάρτη μετά την επόμενη τακτική συνεδρίαση του Ομοσπονδιακού Συμβουλίου», αναφέρεται στην ανακοίνωση του ελβετικού υπουργείου Οικονομικών.
Ακόμα και οι απλοί άνθρωποι στην Ελβετία καταγγέλλουν την απληστία των διευθυντών της Credit Suisse , γράφει η «Tages-Anzeiger». Η ελβετική εφημερίδα υπολόγισε ότι παρόλο που η Credit Suisse είχε σωρευτική ζημία 3,2 δισεκατομμυρίων ελβετικών φράγκων από το 2013, τα κορυφαία στελέχη έβαλαν στην τσέπη 32 δισεκατομμύρια φράγκα σε μπόνους, την ίδια περίοδο. «Αυτή η απληστία είναι άσβεστη – ακόμα και τώρα οι μάνατζερ εξακολουθούν να παλεύουν για τα τελευταία τους μπόνους», σημειώνει η Munchner Merkur.
Credit Suisse: Εξαγοράστηκε από την UBS με 3 δισ. ελβετικά φράγκα – Η συμφωνία
Για πολύ καιρό, όμως οι ελβετικές εποπτικές αρχές παρακολουθούσαν την κατάρρευση της Credit Suisse χωρίς να κάνουν τίποτα «Τα ερωτήματα σχετικά με το ποιος ευθύνεται για την καταστροφή παραμένουν αναπάντητα και η κριτική είναι δικαιολογημένη», σημειώνει η γερμανική Tagesschau.
Γελάει το διαδίκτυο
Με μπόλικη δόση ειρωνείας, η Blick δημοσιεύει ένα σκίτσο υπό τον τίτλο: «Το Διαδίκτυο γελάει για τον σεισμό στην Credit Suisse»: «Ένας άντρας και μια γυναίκα κάνουν πεζοπορία στα βουνά και θέλουν να κάνουν ένα διάλειμμα. Αλλά το παγκάκι στην άκρη του μονοπατιού δεν είναι πολύ φιλόξενο. «Φαίνεται να …τρέμει», λέει η γυναίκα. «Μάλλον είναι μια ελβετική τράπεζα», απαντά ο άντρας.
Η ιστορική ελβετική τράπεζα, η οποία σύντομα θα μπει στον σκουπιδοντενεκέ της… ιστορίας, έχει προκαλέσει οργή και θυμό μεταξύ των φορολογουμένων πολιτών. Ένας θυμός που έχει όμως στόχο και τις εποπτικές αρχές, που έκαναν τα στραβά μάτια για πολύ καιρό. «Κακή διαχείριση κινδύνων, σκάνδαλα, μηνύσεις: Όλο και περισσότεροι επενδυτές και πελάτες κοιτούσαν την όλο και πιο κλονισμένη ελβετική τράπεζα σαν τους άτυχους πεζοπόρους στο σκίτσο της Blick και τρέπονταν σε φυγή. «Και τώρα, ο κίνδυνος βαρύνει σε μεγάλο βαθμό τους Ελβετούς φορολογούμενους. Και έχουν δίκιο να είναι πραγματικά θυμωμένοι», σημειώνει η Tagesschau. «Σπάνια έχει γίνει τόσο προφανές : τα κέρδη ιδιωτικοποιούνται και οι ζημίες μεταφέρονται στο κράτος υπό τον μανδύα μιας φιλικής προς τις επιχειρήσεις και φιλελεύθερης πολιτικής», προσθέτει η εφημερίδα και διερωτάται: «Σε τελική ανάλυση, πώς θα μπορούσε να συμβεί μια τράπεζα που, σύμφωνα με την εποπτική αρχή της χρηματοπιστωτικής αγοράς, φέρεται να πληρούσε τους αυστηρούς ελβετικούς κανόνες για τα ίδια κεφάλαια και τη ρευστότητα, να εξαρτάται τώρα από αυτή την τεράστια επιχείρηση διάσωσης;»
Μέχρι στιγμής, δεν υπάρχουν απαντήσεις σε τέτοιες ερωτήσεις στην Ελβετία. Όμως τα ερωτήματα γίνονται όλο και πιο δυνατά. Η καταστροφή της Credit Suisse δεν είναι μόνο η ιστορία μιας χρεοκοπημένης ελβετικής τράπεζας. Η παρακμή της έχει κλονίσει επίσης την παραδοσιακή εικόνα της Ελβετίας ως μιας οικονομικά φιλελεύθερης χώρας –εγγυήτριας της σταθερότητας και της ασφάλειας.
