Το κόκκινο κύμα μπορεί να μην ήρθε ποτέ, το μαύρο κύμα όμως είναι πάντα εκεί. Είναι το κύμα της «βαθιάς Αμερικής» – μιας Αμερικής ακραία πολωμένης, διχασμένης και ακόμη στιγματισμένης από τις ύστερες μέρες του τραμπισμού και τα γεγονότα του Καπιτωλίου.
Είναι η «βαθιά Αμερική» που δεν μπορεί να κρυφτεί ούτε πίσω από την ανακούφιση για τη νίκη των Δημοκρατικών στη Γερουσία στις ενδιάμεσες εκλογές, ούτε πίσω από το γεγονός ότι το comeback των Ρεπουμπλικάνων ήταν μισό και οριακό, με μια πλειοψηφία λίγων εδρών στη Βουλή των Αντιπροσώπων.
Οι Δημοκρατικοί άντεξαν αλλά δεν έπεισαν και δεν ενέπνευσαν, οι Ρεπουμπλικάνοι κέρδισαν αλλά δεν πήραν τη ρεβάνς και ο Τραμπ είναι πάντα εκεί, είτε ο ίδιος είτε κάποιος από τους κλώνους του, καθότι πάνω από 250 υποψήφιοι του GOP σε όλη την αμερικανική επικράτεια ήταν εκπρόσωποι του σκληρού τραμπικού στρατοπέδου. Επιπλέον, ο 40άρης Ρον ντε Σάντις, το νέο πουλέν των Ρεπουμπλικάνων, που σάρωσε στη Φλόριντα και έχει ισχυρές βλέψεις για τον Λευκό Οίκο, δεν είναι παρά μια εξευγενισμένη εκδοχή του Τραμπ – με εξίσου σκληρές απόψεις για τις αμβλώσεις και με ακόμη πιο σκληρή οπτική υπέρ μιας εγωπαθούς και εσωστρεφούς Αμερικής.
Εν ολίγοις, οι λογαριασμοί έμειναν διάπλατα ανοιχτοί για τις προεδρικές εκλογές του 2024 και η Αμερική παρέμεινε βαθιά διχασμένη. Κατά τους Financial Times ο πολιτικός χάρτης μένει σχεδόν ο ίδιος με εκείνον του 2020 και το κοινωνικό και πολιτικό τοπίο στις ΗΠΑ διατηρείται στην κόψη του ξυραφιού.
Κατά το Bloomberg, τα πράγματα μπορεί να είναι λίγο χειρότερα: Η Αμερική παραπέμπει πια στη Γερμανία της Βαϊμάρης και μπορεί οι κάλπες του 2024 να την οδηγήσουν σε εκείνο που, με όρους politically correct, «θα μπορούσε να ονομαστεί συνταγματική κρίση, αλλά στην πραγματικότητα ίσως μοιάζει με εμφύλιο χαμηλής έντασης»…
