Πάνω από τα 2.700 δολάρια την ουγγιά εκτινάχθηκε η τιμή του χρυσού, καταγράφοντας αύξηση κατά 0,60% σε 24 ώρες, καθώς οι αβεβαιότητες για το αποτέλεσμα των αμερικανικών εκλογών και η χαλάρωση της νομισματικής πολιτικής από τη Fed αλλά και την ΕΚΤ, καθιστούν όλο και πιο πολύ το κίτρινο, ασφαλές καταφύγιο.
Κατά τη διάρκεια της εβδομάδας μάλιστα, ο χρυσός σημείωσε επίσης άνοδο σχεδόν κατά 1%.
«Είναι πλέον θέμα χρόνου να σπάσει ο χρυσός τις «αλυσίδες» και να κατευθυνθεί προς τα 3.000 δολάρια την ουγγιά», λέει ο αναλυτής Ρόνι Βάγκνερ και προσθέτει: «Ο χρυσός περνά ξανά στην επίθεση και οδεύει προς νέα ρεκόρ».
Πριν από 12 μήνες, η τιμή του χρυσού κυμαίνονταν σε ένα στενό εύρος τιμών ανάμεσα στα 1900-1950 δολάρια την ουγγιά, με τα πιο αισιόδοξα σενάρια να θέτουν ως υψηλό στόχο τα 2.000 δολάρια. Εχοντας όμως από τότε καταγράψει μια αύξηση περίπου κατά 30%, ο χρυσός είναι μία από τις κατηγορίες περιουσιακών στοιχείων που εμφανίζει την ισχυρότερη ανάπτυξη- πολύ μπροστά από τις μετοχές τεχνολογίας που περιλαμβάνονται στον δείκτη Nasdaq (+19, 8%), για παράδειγμα.
Μια προεδρία Τραμπ
Η αβεβαιότητα σχετικά με τα αποτελέσματα των εκλογών στις ΗΠΑ και οι πιθανές αλλαγές στην οικονομική πολιτική από την επόμενη κυβέρνηση οδηγούν πολλούς επενδυτές σε ασφαλή καταφύγια, όπως ο χρυσός . «Μια νέα προεδρία Τραμπ-εξηγεί ο Βάγκνερ- θα μπορούσε να στηρίξει περαιτέρω τις τιμές του χρυσού, καθώς οι εμπορικές, προστατευτικές πολιτικές του Ρεπουμπλικάνου υποψήφιου, θα μπορούσαν να τροφοδοτήσουν τις προσδοκίες για τον πληθωρισμό.
Ο υψηλός πληθωρισμός σε συνδυασμό με τα χαμηλά επιτόκια θεωρείται παραδοσιακά θετικός παράγοντας για την τιμή του χρυσού».
«Δηλητήριο η αβεβαιότητα»
Η αβεβαιότητα είναι δηλητήριο για τις χρηματοπιστωτικές αγορές, λέει άλλωστε ένα παλιό ρητό που είναι πιο επίκαιρο από ποτέ, τονίζουν στη Ναυτεμπορική, παράγοντες της αγοράς στο Λονδίνο. «Η κούρσα του Ντόναλντ Τραμπ με την Κάμαλα Χάρις είναι οριακή και το αποτέλεσμα ,σπάνια ήταν πιο δύσκολο να προβλεφθεί. Αυτή η αβεβαιότητα για το εκλογικό αποτέλεσμα, σε συνδυασμό με τις παγκόσμιες γεωπολιτικές εντάσεις, στρέφει όλο και περισσότερο την προσοχή των επενδυτών σε ένα εμπόρευμα: τον χρυσό. Ένα εμπόρευμα, ανεξάρτητο από κυβερνήσεις, κεντρικές τράπεζες και νομίσματα»
Με αύξηση περίπου 30% από τον Ιανουάριο, ο χρυσός είναι μία από τις κατηγορίες περιουσιακών στοιχείων που εμφανίζει την ισχυρότερη ανάπτυξη από την αρχή του τρέχοντος έτους, πολύ μπροστά από τις μετοχές τεχνολογίας που περιλαμβάνονται στον δείκτη Nasdaq 100 (+19, 8%) για παράδειγμα.
Ο ρόλος της Κίνας
Ο Νεντ Νέιλορ-Λέιλαντ, ειδικός στο χρυσό, στη Jupiter Asset Management, δεν πιστεύει μάλιστα ότι η έναρξη του κύκλου νομισματικής χαλάρωσης που ξεκίνησε η Fed στα μέσα Σεπτεμβρίου, είναι ο πιο καθοριστικός παράγοντας για την αύξηση στην τιμή του χρυσού τις τελευταίες εβδομάδες. «Η ζήτηση σε χρυσό έχει αυξηθεί καθώς πολλές αναδυόμενες χώρες τείνουν να απομακρυνθούν από το δολάριο ως αποθεματικό νόμισμα»,σημειώνει ο Αμερικανός ειδικός.
Ο χρυσός αγοράζεται ως αποθεματικό με στόχο τη διαφοροποίηση των επενδύσεων ή επειδή ορισμένοι επενδυτές είναι πεπεισμένοι ότι η τιμή του θα αυξηθεί περαιτέρω. Το 95% των αγορών χρυσού δεν αντιστοιχεί σε καμία πραγματική συναλλαγή. Οι μόνες εξαιρέσεις σε αυτό μπορεί να είναι οι φυσικές αγορές από ορισμένες κεντρικές τράπεζες ή η ζήτηση από πελάτες λιανικής σε χώρες όπως η Ινδία ή η Κίνα.
Ο Νεντ Νέιλορ-Λέιλαντ προσθέτει: «Αυτή η τάση ενισχύθηκε περαιτέρω από το γεγονός ότι ορισμένες κεντρικές τράπεζες μείωσαν τα τελευταία χρόνια τις αγορές αμερικανικών ομολόγων και αντ’ αυτών άρχισαν να αγοράζουν σταθερά χρυσό, τα τελευταία πέντε χρόνια. Ως εκ τούτου, αυτό δεν είναι ένα εντελώς νέο φαινόμενο, αλλά απλώς ενίσχυσε τη θέση που κατέχει ο χρυσός ως περιουσιακό στοιχείο χωρίς κινδύνους στις χρηματοπιστωτικές αγορές».
«Παγιωμένη δυσπιστία»
Οι εκτιμήσεις πολλών επενδυτών για την πορεία του χρυσού στηρίζονται επίσης στις υποτονικές προσδοκίες για το οικονομικό μέλλον, παγκοσμίως. Ο Γερμανός οικονομολόγος Ρόλαντ Μπάαντερ, συγγραφέας του βιβλίου «Geld, Gold und Gottspieler» (Χρήμα, χρυσός και οι παίκτες του Θεού), περιέγραψε εύστοχα τον χρυσό ως μια «παγιωμένη δυσπιστία», σε σχέση με την κατάσταση των εθνικών οικονομιών.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες για παράδειγμα, είναι πρωτίστως το εκρηκτικό εθνικό χρέος που ξεπερνά τα 35 τρισεκατομμύρια δολάρια και αυξάνει τον κίνδυνο οικονομικής κατάρρευσης. Μόνο το κόστος των τόκων κοστίζει στον Αμερικανικό προϋπολογισμό ένα τρισεκατομμύριο δολάρια, ετησίως. Λύση μάλιστα δεν φαίνεται σε αυτό το πρόβλημα ,ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα των εκλογών.
Υπό την ηγεσία τόσο των Δημοκρατικών όσο και των Ρεπουμπλικανών στον Λευκό Οίκο, το ανώτατο όριο του χρέους έχει άλλωστε, ανασταλεί και αυξηθεί δεκάδες φορές, στο παρελθόν. Ο πολιτικός οπορτουνισμός και ο φόβος για ένα επικείμενο «κυβερνητικό κλείσιμο» έχουν ωθήσει μέχρι στιγμής τις δημοσιονομικές μεταρρυθμίσεις στο παρασκήνιο. Όπως λέει ο Νέιλορ –Λέιλαντ «το όριο των 3.000 δολαρίων ανά ουγγιά θα σπάσει κάποια στιγμή, δεδομένου του οι κρατικές δαπάνες και τα δημόσια ελλείμματα στις ΗΠΑ ,κινούνται μόνο προς τα πάνω».
