Σε αναζήτηση προγραμματιστών κάθε ειδικότητας βρίσκονται οι εργοδότες και δεν βρίσκουν. Οι προγραμματιστές έγιναν εξαιρετικά δυσεύρετοι και οι μισθοί τους όλο και αυξάνονται, προκειμένου να γίνουν ελκυστικότερες οι θέσεις εργασίας και να συγκρατήσουν την τάση οι προγραμματιστές να δουλεύουν στο εξωτερικό, είτε διά ζώσης είτε εξ αποστάσεως.
Γιατί φτάσαμε σ’ αυτή την κατάσταση να λείπουν προγραμματιστές και να περισσεύουν άλλοι πτυχιούχοι; Είναι θέμα επιλογών που έκαναν ή δεν έκαναν οι Υπουργοί Παιδείας τα τελευταία 5 – 10 χρόνια. Αυτός είναι ο χρόνος που απαιτείται για να φανούν τα αποτελέσματα των αποφάσεων κάθε Υπουργού Παιδείας.
Οι Υπουργοί Παιδείας από το 2010 και μετά δεν προχώρησαν στην ίδρυση κανενός τμήματος Πληροφορικής. Δεν άκουγαν για την τεχνολογική έκρηξη που γίνεται παγκόσμια; Δεν διάβαζαν τις μελέτες που μιλούσαν για μεγάλη ανάγκη επιστημόνων πληροφορικής; Δεν έλεγαν οι συνάδελφοί τους Υπουργοί άλλων Υπουργείων για την ψηφιακή μετάβαση της χώρας και άλλα τέτοια παχιά λόγια; Θα μου πείτε υπήρχε η οικονομική κρίση και τα μνημόνια.
Πράγματι είχαμε οικονομική κρίση, αλλά το 2013 έγινε αναδιάρθρωση του Ακαδημαϊκού χάρτη, με σκοπό κυρίως το κλείσιμο κάποιων ΤΕΙ και μείωση του κόστους. Το 2018 – 2019 έγινε η μετατροπή των ΤΕΙ σε Πανεπιστήμια και η ίδρυση 28 νέων τμημάτων. Ιδρύθηκαν δύο τμήματα Μαθηματικών, δύο τμήματα Φυσικής και ένα Χημείας. Κανένα Πληροφορικής. Αλλά και η τελευταία Υπουργός Παιδείας, δεν επέτρεψε τη λειτουργία 37 νέων τμημάτων και καλά έκανε, αλλά επί υπουργίας της ιδρύθηκαν 3 νέα τμήματα: Ένα τμήμα Ψυχολογίας στο Διδυμότειχο, που θα δεχθεί από του χρόνου φοιτητές και δύο τμήματα Γεωπονίας και Αειφορικής Γεωργίας στο Μεσολόγγι και το Αγρίνιο.
Έχουμε πάρα πολλούς Γεωπόνους σε ένα τομέα που φθίνει συνεχώς. Το αποτέλεσμα ήταν στο τμήμα Αειφορικής Γεωργίας να μην εισαχθεί κανείς φοιτητής, διότι δεν το προτίμησαν οι υποψήφιοι. Χρειάζεται καλύτερη απόδειξη για την αναντιστοιχία των Τμημάτων που δημιουργούνται με τις επιθυμίες των υποψηφίων και τις ανάγκες της Οικονομίας; Το τμήμα Ψυχολογίας στη Φλώρινα έχει μόνο 3 μέλη ΔΕΠ και αντί να το στελεχώσουν με το απαραίτητο διδακτικό προσωπικό, δημιουργούν ακόμη ένα στο Διδυμότειχο. Τμήμα Πληροφορικής κανένα.
Δεν είναι μόνο η έλλειψη πτυχιούχων Πληροφορικής το μόνο πρόβλημα στα ΑΕΙ. Συνολικά τα Τμήματα, ο αριθμός των φοιτητών που εκπαιδεύουν και τα αντικείμενα σπουδών που θεραπεύουν βρίσκονται σε μία άλλη εποχή. Όταν δίνεις 700 θέσεις εισακτέων στα τμήματα Θεολογίας, όταν παράγεις τόσους πολλούς Γεωπόνους, με τον πρωτογενή τομέα σε διαρκή φθίνουσα πορεία, όταν έχεις πάνω από 20 τμήματα που δίνουν τα επαγγελματικά δικαιώματα του φιλολόγου, όταν έχεις τόσους πολλούς μαθηματικούς και τόσο λίγους προγραμματιστές, το συμπέρασμα είναι ότι βρίσκεσαι σε άλλη εποχή.
Θα μου πείτε δεν μπορεί να αλλάζεις τα Πανεπιστήμια ανάλογα με τις ανάγκες της αγοράς εργασίας. Συμφωνώ, αλλά δεν επιτρέπεται να αδιαφορείς κιόλας για τις οικονομικές και κοινωνικές εξελίξεις. Δεν γίνεται να μιλούν όλοι για ψηφιακό μετασχηματισμό και να μην έχουμε προγραμματιστές. Είναι προφανές ότι δεν μπορεί να γίνει ψηφιακός μετασχηματισμός χωρίς προγραμματιστές. Ιδού πώς οι αποφάσεις των Υπουργών Παιδείας της τελευταίας δεκαετίας συμβάλουν στην ψηφιακή μας καθυστέρηση. Είναι ευθύνη του κράτους να εκπαιδεύσει ικανό αριθμό προγραμματιστών και ευθύνη των επιχειρήσεων να τους καλοπληρώνουν ώστε να τους κρατήσουν και να μην εργαστούν στο εξωτερικό. Στον πίνακα βλέπουμε τι σπούδαζαν τα παιδιά μας το 2020, μετά την κατάργηση των ΤΕΙ και τι σπούδαζαν το 2015 πριν την κατάργηση των ΤΕΙ. Η θέση της Ελλάδας, το ελάχιστο και το μέγιστο ποσοστό, όπως και ο μέσος όρος αφορούν στο 2020.
Στην Πληροφορική το ποσοστό των φοιτητών μας ήταν 4% και το 2020 και το 2015. Δεν είχαμε καμία μεταβολή. Μένουμε έτσι στην 27η θέση σε 33 χώρες, με το μέσο όρο της ΕΕ των 22 χωρών να είναι στο 6%. Δηλαδή παράγουμε 33% λιγότερους προγραμματιστές από το μέσο όρο των Ευρωπαϊκών χωρών. Κάποια στιγμή ακούστηκε το τεχνολογικό θαύμα της Εσθονίας και κάποιοι θαύμαζαν πως μια τόσο μικρή χώρα τα καταφέρνει τόσο καλά. Μα το 10% των φοιτητών της σπουδάζουν Πληροφορική. Δεν γίνονται αλλιώς αυτά τα πράγματα.
Ο άλλος τομέας στον οποίο υστερούμε από την ΕΕ είναι ο τομέας της Υγείας και της Ευζωίας. Είμαστε στην 31η θέση στις 33 χώρες και έχουμε 3% λιγότερους φοιτητές από το μέσο όρο της ΕΕ. Οι σπουδές στον τομέα της Υγείας έχουν πολύ υψηλό κόστος, με συνέπεια να μην ιδρύονται νέα τμήματα Ιατρικής, παρόλη τη μεγάλη ζήτηση από τους υποψηφίους. Θα μπορούσαν όμως να ιδρυθούν τμήματα Νοσηλευτικής, Φυσικοθεραπείας και Εργοθεραπείας, διότι οι Επιστήμες Υγείας είναι ένας από τους τομείς που αναμένουμε αύξηση της ζήτησης για εργαζόμενους. Ο δυτικός κόσμος γερνά επικίνδυνα και οι γέροι χρειάζονται αυξημένη ιατρική φροντίδα, γι’ αυτό το λόγο αναμένουμε και εδώ έκρηξη ζήτησης. Βλέπουμε μία σημαντική αύξηση από το 2015 στο 2020 κατά 3%, υπολειπόμαστε, όμως, 3% από το μέσο όρο της ΕΕ.
Στις Κοινωνικές Επιστήμες είχαμε 2% πάνω από το μέσο όρο της ΕΕ το 2015 και προσθέσαμε επιπλέον 2% το 2020, ώστε τελικά να έχουμε 4% πάνω από το μέσο όρο της ΕΕ. Πού θα βρουν δουλειά αυτά τα παιδιά;
Είναι προφανές ότι δεν είναι λύση να κλείσουν τα Τμήματα που παράγουν πτυχιούχους που δεν βρίσκουν δουλειά. Απλά να μειωθεί ο αριθμός των φοιτητών τους. Υπάρχουν φοιτητές που ονειρεύονται να σπουδάσουν Θεολογία. Ο πρώτος που εισήχθη στη Θεολογία το 2022 είχε 17.390 μόρια, όταν η βάση της σχολής ήταν 9.290 μόρια. Πρέπει αυτοί οι φοιτητές να βρίσκουν θέση. Δεν πρέπει να βρίσκουν θέση οι φοιτητές που απλά δηλώνουν τις σχολές μόνο και μόνο για να μπουν κάπου.
Μειώνοντας τον αριθμό των θέσεων στις σχολές που οι απόφοιτοί τους έχουν προβλήματα, πρέπει να αυξηθούν οι θέσεις στις σχολές με τα περιζήτητα πτυχία. Βέβαια για να παράγουμε περισσότερους προγραμματιστές πρέπει να καταπολεμηθεί η έντονη μαθηματικοφοβία των μαθητών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, πράγμα δύσκολο. Χρειάζονται πολλή δουλειά όλα αυτά και κανείς δεν φαίνεται να τα έχει ως προτεραιότητα.
