Από την έντυπη έκδοση
Της Έφης Τριήρη
[email protected]
Με πολλά ερωτήματα αναπάντητα, οι ηγέτες της Ε.Ε. έφυγαν από την Πράγα για να επιστρέψουν στο τέλος του μηνός, αναβάλλοντας ουσιαστικά τις τελικές αποφάσεις για την ενέργεια, που δεν είναι τίποτε παραπάνω από μια παράταση χρόνου. Διότι οι διαφορές είναι τόσο αγεφύρωτες, που προφανώς οι λύσεις που θα αναζητηθούν θα είναι απλά εξισορροπητικές και όχι ουσιαστικές, ειδικά στο αμφιλεγόμενο θέμα επιβολής γενικευμένου πλαφόν στις τιμές φυσικού αερίου.
Πόσο καθησυχαστική, ωστόσο, μπορεί να είναι αυτή τη στιγμή για μια Ευρώπη στα όρια των αντοχών της η δήλωση του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ ότι είναι σημαντικές οι άτυπες συναντήσεις, οι οποίες δεν έχουν την πίεση λήψης αποφάσεων και έτσι επιτρέπουν στους ηγέτες να εκφράζουν διαφορετικές απόψεις; Μια κοινή βούληση για κοινή προσέγγιση, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε, που κρύβει «κάτω από το χαλί» τις διαφορετικές ερμηνείες περί αλληλεγγύης αλλά και περί των κανόνων του ίσου ανταγωνισμού στην ευρωπαϊκή ενιαία αγορά.
Ο κάθε ηγέτης μίλησε εξ ονόματος των προτεραιοτήτων και των αναγκών της χώρας του, χρησιμοποιώντας αρκετά αόριστη γλώσσα, με γενικό συμπέρασμα ότι πρέπει κάτι να γίνει. Και φυσικά, όλοι συμφώνησαν ότι λύθηκε η παρεξήγηση με τη Γερμανία και το τεράστιο πακέτο δανεισμού της, όπως ανέφερε ο Γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς.
Πιο πέρα, αθέατοι «παίκτες» οι χώρες με τα λιγότερα δημοσιονομικά περιθώρια, που έδειξαν ωστόσο ότι υπάρχουν βγαίνοντας δυναμικά με πρωτοβουλίες, οι οποίες, όπως φάνηκε από το παρασκήνιο, δεν πέρασαν απαρατήρητες. Αφού δεν υπάρχει πνεύμα ενότητας, υπάρχει μοχλός πίεσης, όλοι εναντίον όλων, μια τακτική που, στο αισιόδοξο σενάριο, θα μπορούσε να καταλήξει στη «χρυσή τομή», στο σημείο δηλ. που οι ισχυροί θα κάνουν λίγο πίσω για να καταλάβουν χώρο και οι πιο αδύνατοι. Η Κομισιόν επιβεβαίωσε ότι θα παρουσιάσει περισσότερες προτάσεις πριν από την επόμενη σύνοδο, δίδοντας το έναυσμα για τη «μάχη» επιρροής.
