Από την έντυπη έκδοση
* Η αναγνώριση της βελτίωσης της εικόνας των σχέσεων της χώρας με τους πιστωτές της έγινε δεκτή, από την παγκόσμια επενδυτική κοινότητα, ευρέως με ανακούφιση. Χθες, λοιπόν, η περίπτωση της Ελλάδας ήταν μία από τις αιτίες που πάτησαν το ΟΝ στη διάθεση για ανάληψη ρίσκου διεθνώς και ειδικά στην Ευρωζώνη, μετά από μέρες που έσπρωχνε προς την κατεύθυνση του OFF. Αυτό, Φυσικά, στο ταλαιπωρημένο Χ.Α. ήταν η βάση για τη δεύτερη στη σειρά εκτίναξη των τιμών των μετοχικών αξιών. Η βελτίωση προχθές ήταν αποτέλεσμα συντονισμένης προσπάθειας ισχυρών παραγόντων. Χθες, όμως, ωθούσαν προς άνοδο εντολές από κάθε επενδυτικού τύπου κωδικό. Με απλά λόγια, την άνοδο πήρε στα χέρια της η αγορά συνολικά και γι’ αυτό είδαμε την πορεία των βασικών δεικτών να θυμίζει το «τρώγοντας έρχεται και η όρεξη».
* Τι άλλο να σημαίνει το φαινόμενο οι βασικοί δείκτες να εμφανίζουν στο πρώτο πεντάλεπτο άνοδο 5% περίπου, λες και κέρδιζαν μια ποσοστιαία μονάδα ανά λεπτό και κατόπιν απέκτησαν σταθερής κλίσης ανοδική πορεία, αναζητώντας διαρκώς νεότερα υψηλά. Από τις 10:35 έως τις 17:10 η ζήτηση είχε πάρει τον 25άρη από τις 237 μονάδες και τον ανέβασε μέχρι τις 255, με μικρές ενδιάμεσες διακυμάνσεις. Αλλη μια μέρα που ο βασικός για τους θεσμικούς δείκτης εμφάνισε εύρος διακύμανσης που ξεπέρασε το 5%. Φαινόμενο που επαναλαμβάνεται σταθερά από τις 23 Ιανουαρίου και μετά, με μοναδική εξαίρεση την τελευταία συνεδρίαση του Ιανουαρίου. Αυτό τεχνικά σημαίνει διατήρηση της νευρικότητας που εγκαταστάθηκε λίγο πριν από το εκλογικό αποτέλεσμα και κρατάει ακόμα. Δικαιολογημένα κατά τη γνώμη μας, αφού η αβεβαιότητα ως προς τις θετικές ή τις αρνητικές προσδοκίες είναι μεγάλες.
* Την αντίδραση της συντηρητικής πτέρυγας των ισχυρών της Ευρωζώνης δεν μπορούν οι θεσμικοί να την ενσωματώσουν στις τιμές, γιατί δεν έχουν εκφραστεί ακόμα. Γι’ αυτό και το ΟΝ ή το OFF στη διάθεση για ρίσκο παράγεται από την ελληνική πλευρά κύρια, με βάση τον αντίκτυπο των κινήσεων στις εκτιμήσεις των ξένων αναλυτών που επηρεάζουν fund managers. Πολλοί θεώρησαν μετά από τέσσερις συνεδριάσεις πως ήταν πυθμένας της τελευταίας καθόδου των τραπεζικών μετοχών, μετά την προεξόφληση ολικής ρήξης με τους δανειστές. Η στήλη θεωρεί πως το κυνήγι της ουτοπίας να σχηματίσουν θέσεις αμέσως μετά την εγγραφή σκληρού πυθμένα είναι ασύμφορο. Γιατί όποιος το πιστέψει, θα τοποθετήσει το σύνολο των διαθεσίμων κεφαλαίων του και στην περίπτωση που υπάρξει νέο κύμα πιέσεων, θα αποκτήσει αυτόματα την ψυχολογία του «εγκλωβισμένου».
* Αντίθετα, μια σταδιακή τοποθέτηση ενός μέρους των διαθεσίμων, μικρότερου του 30%, πριν ξεκαθαρίσει το τοπίο από κάθε πλευρά, μπορεί να προσφέρει την ευκαιρία για μεγάλες και γρήγορες αποδόσεις χωρίς άγχος. Γιατί έτσι, μια ξαφνική βουτιά θα αποτελέσει μια ευκαιρία για αγορές χαμηλότερα. Αυτό που προεξόφλησαν με τις κινήσεις τους οι επενδυτές χθες, γραφόταν στην οθόνη του Bloomberg επί ώρες, όπου τόνιζαν πως αναδιπλώθηκαν οι απαιτήσεις της ελληνικής πλευράς για σβήσιμο του χρέους. Οι συνεπαγωγές μετά ήταν περίπου(;) εύκολες. Αρα, θα υπάρξει ένα νέο πρόγραμμα. Συνεπώς, ακόμα και αν περάσουν μήνες, τελικά κάποια λύση θα βρεθεί. Ράλι ανακούφισης λέγεται αυτό και χθες το βίωσαν όλες οι μετοχές του 25άρη.
Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου
* Διαφωνώντας με την αυθεντικότητα των προσπαθειών της νέας κυβέρνησης, ορισμένοι δηλώνουν ότι είτε η κατάσταση χαρακτηριστεί ως λιτότητα είτε ως λιτός βίος το στομάχι… δεν θα γεμίσει. Τελικά, το προεκλογικό κλίμα φαίνεται ότι ταιριάζει στο επίπεδο του πολιτικού διαλόγου στο εσωτερικό. Γενικά με λόγια το στομάχι δεν γεμίζει, αλλά με την ανάπτυξη της οικονομικής δραστηριότητας. Γιατί στον πλανήτη επικράτησε η άποψη πως δωρεάν γεύματα δεν υπάρχουν. Μακάρι να ήταν δυνατό να εξαφανιστούν, μέσα από ένα ιδανικό καθεστώς, η πείνα, η φτώχεια και το ανθρώπινο μίσος. Τα περιγράφει γλαφυρότατα ο Τζον Λένον στο imagine, αλλά δεν ισχύουν σε καμιά γωνιά της γης. Στο κάτω – κάτω αρκετά με τον προσανατολισμό των πολιτών στην κοιλιά τους. Ετσι υποδουλώθηκαν σε διάφορους λαοπλάνους που καταχρέωσαν τη χώρα. Καλύτερα να σηκώσουν τα μάτια από το στομάχι για να δουν μπροστά. Στο μέλλον των παιδιών τους και του τόπου, που χρειάζεται τολμηρούς στις επιχειρήσεις και στο δημόσιο βίο.
ΣΟΦΟΚΛΗΣ Β’
Κατά Κόσμον ΚΩΣΤΑΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ
