Στο πρόγραμμα «χρυσή βίζα» επανέρχεται το Spiegel στη διαδικτυακή του έκδοση με αφορμή την επέκταση του προγράμματος σε μη Ευρωπαίους πολίτες που επενδύουν, όχι μόνο σε ακίνητα, όπως ίσχυε μέχρι τώρα, αλλά και που επιθυμούν να τοποθετήσουν κεφάλαια στην ελληνική αγορά, είτε σε καταθέσεις, είτε σε επενδυτικά προϊόντα, ή θέλουν να επενδύσουν σε επιχειρήσεις με έδρα την Ελλάδα από 400.000 και πάνω.
«Συνδιαλλαγή»
Στον δημοσιογράφο μιλά η κυρία Βάσω Κύρκου, διευθύντρια επικοινωνίας του Enterprise Greece, η οποία τονίζει ότι η επέκταση έχει ως στόχο «να εξυπηρετήσει την ίδια υψηλή ζήτηση και να διαφυλάξει το πρόγραμμα ως ένα από τα πιο ανταγωνιστικά στην Ευρώπη». Το άρθρο αναδεικνύει την μέχρι τώρα επιτυχία αυτού του επιχειρηματικού μοντέλου. «Πάνω από 8.000 βίζες εκδόθηκαν από την εισαγωγή του μέτρου το 2013 σε μη ευρωπαίους πολίτες από την ελληνική υπηρεσία αλλοδαπών και μετανάστευσης» σημειώνει. «Μόνο φέτος ήταν σχεδόν 3.000. Δόθηκαν σε πλούσιους Ρώσους, Κινέζους, αλλά και Τούρκους που θέλουν να δραπετεύσουν από το αυταρχικό καθεστώς στην χώρα τους. Επίσης δόθηκαν σε 67 Σύρους και 82 Ιρακινούς. Συνολικά αυτή η πρακτική απέφερε στο ελληνικό κράτος σχεδόν 1 εκατ. ευρώ».
Στο άρθρο εκφράζεται ο φόβος για το κατά πόσο μια τέτοια προσφορά θα μπορούσε να προσελκύσει εγκληματίες για παράνομες δραστηριότητες. Αλλά τόσο η Enterprise Greece όσο και εκπρόσωπος του υπουργείου Οικονομικών διαβεβαιώνουν το Spiegel ότι «όλες οι νέες επενδύσεις εξετάζονται εξονυχιστικά, γίνεται έλεγχος του πόθεν έσχες των κεφαλαίων αλλά και των χρημάτων που χρησιμοποιούνται για συναλλαγές».
Ο αρθογράφος επισημαίνει ότι η ελληνική οικονομία χρειάζεται τα χρήματα ιδιαίτερα τώρα που η χώρα βγήκε από το τρίτο πρόγραμμα στήριξης και στέκεται στη δυνατότητα που ξανοίγεται σε έναν μη Ευρωπαίο μετά από 7 χρόνια διαμονής στην Ελλάδα να αποκτήσει ελληνική υπηκοότητα και συνεπώς ευρωπαϊκό διαβατήριο. «Επικριτές του συστήματος “χρυσή βίζα” έχουν εκφράσει ηθικούς, νομικούς και πολιτικούς ενδοιασμούς που άπτονται ζητημάτων ασφάλειας», συνεχίζει το άρθρο. «Όπως ισχυρίζονται, οι πλούσιοι προτιμούνται και δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια συνδιαλλαγή, υπηκοότητα έναντι επενδύσεων».
