Η επομένη της κάλπης θα βρει τους Ευρωπαίους ηγέτες σε παρασκηνιακές διαπραγματεύσεις για τον επικεφαλής όχι μόνο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αλλά και των άλλων θέσεων που ανοίγουν στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Αν κρίνει κανείς από την εμπειρία των τελευταίων εννέα ετών, η πιο κρίσιμη είναι μάλλον αυτή του επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Το μεγάλο ερώτημα θα έπρεπε είναι ποιος έχει τα προσόντα, την εμπειρία και τα «κότσια» να αναλάβει την κεντρική τράπεζα ως διάδοχος του ανθρώπου που δεσμεύθηκε να κάνει «ό,τι χρειαστεί» και εν πολλοίς πέτυχε να θωρακίσει το ευρώ, σε μία περίοδο αισθητής επιβράδυνση της οικονομίας, βουτιάς της ζήτησης από το εξωτερικό, εμπορικών και νομισματικών αντιπαραθέσεων, ενός κύματος ευρωφοβικών, λαϊκιστικών πολιτικών και του χάους, που συνδέεται με το Brexit. Όλοι θα έπρεπε να συζητούν ποιος προτείνει τις πιο αποτελεσματικές λύσεις, ποιος μπορεί να συνδυάσει καλύτερα τις ανάγκες 19 διαφορετικών κρατών- μελών και της νομισματικής ένωσης στο σύνολό τους.
Αντ’αυτού όλοι μιλούν για τον εάν θα πρέπει να είναι Γερμανός, Γάλλος ή εκπρόσωπος μίας μικρότερης χώρας, εάν θα πρέπει να προέρχεται από το Νότο ή το Βορρά ή αν θα πρέπει να μπει στο παιχνίδι και το πρώην ανατολικό μπλοκ. Η προσπάθεια να τηρηθούν οι ισορροπίες με γεωγραφικά κριτήρια και κριτήρια μεγέθους των οικονομιών αντί να επεκτείνει την γκάμα των υποψηφίων τη στενεύει επικίνδυνα.
«Οι Ευρωπαίοι ηγέτες αποκλείουν πιθανότατα τα 2/3 αυτών, που θα έπρεπε να σκέφτονται για τη θέση- αυτούς που δεν έχουν πολιτικούς δεσμούς με μεγαλύτερες χώρες, συμπεριλαμβανομένων υποψηφίων εκτός Ευρωζώνης» σχολιάζει στη WSJ o Άνταμ Πόζεν, οικονομολόγος που συμμετείχε στην επιτροπή καθορισμού των επιτοκίων της Τράπεζας της Αγγλίας έως το 2012 και σήμερα είναι επικεφαλής του Peterson Institute for International Economics.
Στο ίδιος μήκος κύματος και ο Mουτζτάμπα Ραχμάν αναλυτής της Eurasia Group σημειώνει: «Η διαδικασία δεν έχει τίποτα να κάνει με το ποιος έχει τις ικανότητες για τη θέση» και προσθέτει ότι αυτό είναι απογοητευτικό καθώς η ΕΚΤ θα είναι ο πιο σημαντικός θεσμός σε περίπτωση μίας νέας κρίσης.
Πληροφορίες της WSJ προ ολίγων μηνών ήθελαν τη Γερμανία και τη Γαλλία να έχουν ήδη συμφωνήσει στο πρόσωπο του Γερμανού Γενς Βάιντμαν. Η επιλογή θα ξεσήκωνε πιθανότατα θύελλα αντιδράσεων από το Νότο, ενώ φέρει και ακόμη ένα αγκάθι. Εάν το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα είναι ο νικητής των εκλογών, υποτίθεται πως ο Μάνφρεντ Βέμπερ θα πρέπει να αναλάβει το ρόλο του προέδρου της Κομισιόν. Εάν οι Ευρωπαίοι δεν καταλήξουν σε άλλη συμβιβαστική λύση, τότε δύο Γερμανοί στο τιμόνι Επιτροπής και ΕΚΤ, είναι ένα σενάριο, που πολύ δύσκολα θα γίνει πραγματικότητα.
naftemporiki.gr
