Όταν πριν από λίγους μήνες μία μερίδα αναλυτών έβλεπε την τιμή του πετρελαίου να καταρρέει στα 5 δολάρια, οι περισσότεροι έκαναν λόγο για αβάσιμα σενάρια τρόμου. Παρά το γεγονός πως όλα έδειχναν ότι η παγκόσμια οικονομία παγιδεύεται σε βαθιά ύφεση και η ζήτηση καταγράφει μεγάλη πτώση, οι αναλυτές πίστευαν ότι μία συμφωνία του ΟΠΕΚ με τη Ρωσία θα μπορούσε να συγκρατήσει τις τιμές κοντά στα 20 δολάρια. Τώρα ξέρουμε ότι τίποτα δεν είναι απίθανο στην άνευ προηγουμένου αυτή κρίση. Οι αρνητικές τιμές είναι γεγονός. Και το ερώτημα είναι: Ήρθαν για να μείνουν;
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πέρα από μία πολύτιμη για πολλές οικονομίες πρώτη ύλη, το πετρέλαιο είναι και ένα χρηματιστηριακό προϊόν. Επηρεάζεται όχι μόνο από τα δεδομένα της προσφοράς και της ζήτησης, αλλά και από τις κινήσεις των κεντρικών τραπεζών, τις προσδοκίες ή τους φόβους που αυτές γεννούν στους επενδυτές και τις δυνάμεις των αγορών. Όλα αυτά μαζί κατέστησαν τους traders πρόθυμους να πληρώσουν για να ξεφορτωθούν το αργό που είχαν στην κατοχή τους, αφού η αποθήκευσή του θα τους έφερνε ίσως ακόμη μεγαλύτερη ζημία.
Η πρωτοφανής κατρακύλα έως και τα -40 δολάρια το βαρέλι αφορούσε βεβαίως το συμβόλαιο Μαΐου μία μόλις ημέρα πριν από την εκπνοή του. Το CME Group σε ανακοίνωσή του ανέφερε ότι από τις 22 Απριλίου ο οίκος εκκαθάρισης θα αλλάξει το μοντέλο διατίμησης οψιόν για ορισμένα προϊόντα αργού προκειμένου να διευκολύνει την εγγραφή για συμβόλαια οψιόν με αρνητικά strikes. Για να λάβει αυτή την απόφαση σημαίνει ότι η ζήτηση για αρνητικά οψιόν ήταν μεγάλη μετά το φιάσκο της Δευτέρας.
Σημαίνει επίσης ότι για όσο διαρκεί η κρίση του νέου κορωνοϊού και τα μέτρα της καραντίνας που κρατούν παγωμένη την οικονομία, δεν θα πρέπει να ξαφνιαζόμαστε εάν βλέπουμε τις τιμές συμβολαίων, που είναι κοντά στη λήξη τους, να διολισθαίνουν υπό το μηδέν. Σημειώνεται ότι το συμβόλαιο Ιουνίου του αμερικανικού αργού, που είναι σήμερα το πιο ενεργό, λήγει στις 19 Μαΐου.
Για τη νέα αυτή πραγματικότητα το ενεργειακό site Oilprice.com σχολιάζει: «Ήταν μόλις έξι χρόνια πριν όταν οι επαγγελματίες του χρηματοοικονομικού κόσμου πίστευαν ότι μπαίνουν στη ζώνη του λυκόφωτος καθώς οι κεντρικές τράπεζες οδηγούσαν σε αρνητικό έδαφος τα επιτόκια. Ελάχιστοι μπορούσαν να φανταστούν πως στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον, η κυριαρχία των κεντρικών τραπεζών στις αγορές κεφαλαίων και η αποτυχία σωστής διατίμησης της προσφοράς και της ζήτησης θα σήμαινε και αρνητικές τιμές πετρελαίου».
naftemporiki.gr
