Skip to main content

WSJ: Όταν οι κεντρικές τράπεζες προσπαθούν να φτιάξουν ό,τι κατέστρεψαν

Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα εξετάζει εκ νέου την χαλάρωση της νομισματικής πολιτικής της και προσπαθεί να βρει μέτρα για να αμβλύνει τις παρενέργειες, που αυτή έχει. Και στις ΗΠΑ οι αγορές δίνουν πιθανότητες 50% σε μία… μειώση των επιτοκίων από τη FED έως τον Ιανουάριο του 2020. Μόλις πριν από λίγους μήνες οι επενδυτές περίμεναν ότι οι κεντρικές τράπεζες θα συνεχίσουν να την προσπάθεια για ομαλοποίηση της πολιτικής τους και για πιο «σφιχτές» συνθήκες δανεισμού ύστερα από μία δεκαετία άνευ προηγούμενου τονωτικών ενέσεων.  

Η μεταστροφή αυτή στην πολιτική των κεντρικών τραπεζών μπορεί να διατηρεί το κλίμα ευφορίας στις αγορές μετοχών και ομολόγων, αλλά πυροδοτεί έντονη ανησυχία σε ειδικούς και κριτική από εκείνους, που πιστεύουν ότι οι κεντρικές τράπεζες δεν έχουν μάθει από τα παθήμάτα τους. Ενδεικτικό είναι σχόλιο της Wall Street Journal. Η κορυφαία οικονομική εφημερίδα των ΗΠΑ επισημαίνει ότι αυτό που κάνουν σήμερα οι κεντρικές τράπεζες δεν είναι τίποτα άλλο από το να προσπαθούν να φιτάξουν, αυτό που οι ίδιες «έσπασαν». 

Η WSJ ασκεί κριτική τόσο στην FED όσο και στην ΕΚΤ, ωστόσο εστιάζει τα πυρά της περισσότερο στην δεύτερη, μετά και την πρόσφατη συνεδρίαση στην οποία οι αξιωματούχοι άφησαν να εννοηθεί ότι δεν είναι διατεθειμένοι να ανεβάσουν το καταθετικό επιτόκιο που είναι στο -0,4% σε θετικό έδαφος. Αντιθέτως θα μπορούσαν να οδηγήσουν ακόμη βαθύτερα σε αρνητικό, εάν χρειαστεί για την τόνωση της οικονομίας. Απλώς για να αντισταθμίσουν τις αρνητικές επιπτώσεις στις τράπεζες εξετάζουν παράλληλα είτε ένα σύστημα κλιμακωτών επιτοκίων είτε, όπως ανέφερε πρόσφατα το Reuters, το ενδεχόμενο να προσφέρουν δάνεια στις τράπεζες με αρνητικό επιτόκιο. 

«Το να υιοθετείς ολοένα και πιο περίπλοκες τακτικές νομισματικής πολιτικής, προκειμένου να λύσεις προβλήματα, που δημιουργείς με την πολιτική σου, είναι σπανίως συνετό» σχολιάζει η WSJ και προσθέτει: «Η τελευταία δεκαετία μας έδειξε ότι τα αντισυμβατικά μέτρα όπως τα αρνητικά επιτόκια και η ποσοτική χαλάρωση για την τόνωση της ανάπτυξης και του πληθωρισμού έχουν τα όριά τους». 

Θα πρέπει πάντως να επισημάνουμε ότι και ο ίδιος ο Μάριο Ντράγκι έχει επανειλημμένα υπογραμμίσει ότι η νομισματική πολιτική δεν φτάνει, καλώντας τις κυβερνήσεις να σηκώσουν το δικό τους μερίδιο ευθύνης με αναπτυξιακό μίγμα πολιτικής και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. 

naftemporiki.gr