Από την έντυπη έκδοση
Της Νικόλ Λειβαδάρη
[email protected]
Χτυπούν την οικονομία εκεί που πονάει ή, απλώς, διεκδικούν το μερίδιο που τους ανήκει στη μετά πανδημική ανάκαμψη;
Ό,τι από τα δύο κι εάν ισχύει, οι εργαζόμενοι σε παγκόσμια κλίμακα κάνουν επίδειξη δύναμης, όπως επισημαίνει το Bloomberg, και αναδεικνύονται σε καθοριστικό παίκτη των οικονομικών εξελίξεων εν μέσω συμπληγάδων πληθωρισμού και επαπειλούμενης ύφεσης. Από τους οδηγούς των τρένων και τους λιμενεργάτες στις ΗΠΑ έως τους εργαζόμενους στις μονάδες εξόρυξης φυσικού αερίου της Αυστραλίας και τις αερομεταφορές της Ευρώπης, το εργατικό δυναμικό απεργεί και διεκδικεί μισθολογικές αυξήσεις καθώς ο πληθωρισμός διαβρώνει τις αποδοχές του.
Η αλυσίδα των διεκδικήσεων είναι μακρά και ακουμπά κομβικούς τομείς της οικονομίας. Στις ΗΠΑ, μελέτη του Κορνέλ μέτρησε μέσα στο 2021 269 απεργίες και πέντε λοκάουτ με εμπλοκή 140.000 εργαζομένων – μια τάση που δείχνει να συνεχίζεται και το 2022. Ειδικά τον επόμενο μήνα, δε, όλα τα βλέμματα στρέφονται στη διαπραγμάτευση των 115.000 εργαζομένων των αμερικανικών σιδηροδρόμων με την ειδική επιτροπή που όρισε ο πρόεδρος Μπάιντεν προκειμένου να επέλθει συμφωνία για τις αποδοχές στον κλάδο και να μην προκηρυχθεί απεργία που θα παραλύσει το δίκτυο μεταφορών.
«Σοβαρή διαταραχή»
Στη Βρετανία, οι εργαζόμενοι στους σιδηροδρόμους έχουν επίσης κηρύξει απεργία για τις 30 Ιουλίου, με τον ναυτιλιακό κολοσσό της A.P.Moller-Maersk να προειδοποιεί ήδη ότι θα προκληθεί «σοβαρή διαταραχή» στη διακίνηση του ξηρού φορτίου. Οι απεργίες έχουν πλήξει και το σιδηροδρομικό δίκτυο του Καναδά, όπου μόνον τον Μάιο υπολογίζεται ότι χάθηκαν -λόγω κινητοποιήσεων- 1,1 εκατομμύριο ημέρες εργασίας -το υψηλότερο επίπεδο από τον Νοέμβριο του 1997.
Στον ναυτιλιακό κλάδο, επίσης στις ΗΠΑ είναι ανοιχτή η απειλή απεργιών από τους 22.000 λιμενεργάτες της Δυτικής Ακτής, ενώ στο Όκλαντ της Καλιφόρνια πολλές πύλες του λιμανιού αποκλείστηκαν την περασμένη εβδομάδα από οδηγούς φορτηγών που αντιδρούν στη νέα εργατική νομοθεσία της Πολιτείας.
Η διήμερη απεργία στα λιμάνια της Γερμανίας στις αρχές Ιουλίου επέτεινε επίσης τα προβλήματα της εφοδιαστικής κρίσης, ενώ και στη Νότια Κορέα υπήρξαν πολυήμερες κινητοποιήσεις στα ναυπηγεία της Daewoo, με τους εργαζόμενους να ζητούν αυξήσεις 30%.
Το απεργιακό αποτύπωμα είναι ακόμη πιο βαρύ στις αερομεταφορές, και ειδικά στην Ευρώπη όπου το περσινό καλοκαίρι εξελίχθηκε σε εφιάλτη ταλαιπωρίας στα αεροδρόμια. Οι ελλείψεις προσωπικού και οι απεργίες σε εταιρείες όπως η Ryannair, η EasyJet και η σκανδιναβική SAS οδήγησαν, και οδηγούν ακόμη, σε χιλιάδες ακυρώσεις πτήσεων, ενώ οι απεργίες και οι μισθολογικές διεκδικήσεις επεκτείνονται και στην ενεργειακή βιομηχανία.
Η απειλή και μόνον απεργίας από τους εργαζομένους στις πετρελαιοπηγές της Νορβηγίας εκτίναξε στα ύψη τις ευρωπαϊκές τιμές της ενέργειας, ενώ οι κρίσιμες εξαγωγές LNG της Αυστραλίας είναι μειωμένες λόγω της απεργίας σε μια από τις μεγαλύτερες πλατφόρμες παραγωγής της Shell – απεργία που αναμένεται να συνεχιστεί έως τις 4 Αυγούστου.
