Από την έντυπη έκδοση
Του Θάνου Τσίρου
[email protected]
«Όπλα» που ήδη διαθέτουν αντίστοιχοι οργανισμοί διαχείρισης δημοσίου χρέους του εξωτερικού αποκτά ο ΟΔΔΗΧ με το νομοσχέδιο που κατατέθηκε στη Βουλή.
Με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, ο Οργανισμός θα έχει τη δυνατότητα παρέμβασης στη δευτερογενή αγορά των ελληνικών ομολόγων, «αποκρούοντας» έτσι κερδοσκοπικές επιθέσεις που εκτοξεύουν τις αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων.
Παρά την έντονη εκδοτική δραστηριότητα των τελευταίων ετών, η διάρθρωση του ελληνικού δημοσίου χρέους έχει ένα πολύ ιδιαίτερο χαρακτηριστικό σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη χώρα της Ευρωζώνης: το μικρό «βάθος» της αγοράς. Από τη στιγμή που το μεγαλύτερο μέρος του χρέους της γενικής κυβέρνησης των περίπου 355 δισ. ευρώ (ή κοντά στα 395 δισ. ευρώ αν προστεθούν και τα repοs με τους φορείς της γενικής κυβέρνησης) το έχει στα χέρια του o ESM και οι χώρες-μέλη της Ευρωζώνης μέσω των διμερών δανείων, το χρέος σε μορφή ομολόγων δεν ξεπερνά τα 85 δισ. ευρώ, δηλαδή περίπου το 24%. Και από αυτό όμως το κομμάτι του χρέους «εμπορεύσιμο» θεωρείται ένα τμήμα που δεν ξεπερνά τα 10-15 δισ. ευρώ. Αυτό στην πράξη σημαίνει ότι μπορούν να παρατηρηθούν μεγάλες μεταβολές στη δευτερογενή αγορά των ελληνικών τίτλων, ακόμη και με πολύ λίγες συναλλαγές, από «παίκτες» που θέλουν να κερδοσκοπήσουν πάνω στα ελληνικά χαρτιά.
Με την ψήφιση του νομοσχεδίου, ο ΟΔΔΗΧ θα έχει πλέον περισσότερα περιθώρια παρέμβασης στην δευτερογενή αγορά. Έτσι, όπως προκύπτει και από το κείμενο του νομοσχεδίου, μια από τις δυνατότητες που έχει είναι:
1. Να παρακολουθεί και να στηρίζει τη δευτερογενή αγορά ομολόγων του Ελληνικού Δημοσίου με αγορές και πωλήσεις ομολόγων εντός προκαθορισμένων ορίων, καθώς και να συνάπτει πράξεις πώλησης ομολόγων με συμφωνία επαναγοράς (repos agreements) και το αντίστροφο (reverse repos), με σκοπό την ομαλή λειτουργία της αγοράς και τη βελτιστοποίηση της διαχείρισης της ρευστότητας του Δημοσίου.
2. Να διακρατεί τίτλους ελληνικών κρατικών χρεογράφων με σκοπό τη βέλτιστη διαχείρισή τους στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων του.
Στην πράξη
Μάλιστα, οι παρεμβάσεις αυτές μπορούν να αποφασίζονται και εκτός του ετήσιου πλάνου δανεισμού με προώθηση της διαδικασίας από τον γενικό διευθυντή του ΟΔΔΗΧ και κατόπιν γραπτής εντολής του υπουργού Οικονομικών. Τι σημαίνουν όμως όλα αυτά στην πράξη; Για παράδειγμα, ότι ο ΟΔΔΗΧ θα διαθέτει πλέον τη δυνατότητα να έχει στο χαρτοφυλάκιό του ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου τα οποία θα μπορεί -για παράδειγμα- να τα «δανείζει» σε έναν επενδυτή που θέλει για κάποιο λόγο να καλύψει μια ανοικτή θέση επί των ελληνικών χαρτιών ή ακόμη και να αγοράζει ελληνικούς τίτλους στη δευτερογενή αγορά όταν κρίνει ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις. Πρόκειται για κινήσεις που μπορούν να κάνουν άλλοι αντίστοιχοι οργανισμοί του εξωτερικού, όχι όμως και ο ελληνικός, καθώς μέχρι τώρα δεν το επέτρεπε το σχετικό νομοθετικό πλαίσιο.
Βελτίωση της αγοράς
Η εικόνα στη δευτερογενή αγορά έχει ήδη αρχίσει να βελτιώνεται τα τελευταία 24ωρα όπως αποτυπώνεται από τη σύγκριση του ελληνικού με το ιταλικό δεκαετές ομόλογο (σ.σ.: η σύγκριση γίνεται διότι πρόκειται για τις δύο χώρες με το μεγαλύτερο χρέος της Ευρωζώνης αναλογικά με το ΑΕΠ τους). Έτσι, ενώ στις 27 Μαΐου το ελληνικό 10ετές είχε απόδοση 3,41%, το αντίστοιχο ιταλικό ήταν στο 2,9%. Δηλαδή, η διαφορά έφτανε στο 0,51%. Στις 3 Ιουνίου, η απόδοση του ελληνικού 10ετούς ήταν στο 3,74% και του ιταλικού στο 3,406%, κάτι που σημαίνει ότι το «άνοιγμα» έχει πλέον περιοριστεί περίπου στις 33 μονάδες.
