Από την έντυπη έκδοση
*Δεν θα είναι υποχρεωτικός ο εμβολιασμός, δήλωσε ο πρωθυπουργός. Έτσι έχουν τα πράγματα στις δυτικές δημοκρατίες, που έχουν την πολυτέλεια να λένε στους πολίτες τους ότι είναι δικαίωμά τους να μείνουν απροστάτευτοι απέναντι στον Covid-19. Γιατί υποτίθεται πως είναι τόσο ισχυρές, ώστε δεν είναι δυνατό να τις λαβώσει η άρνηση ορισμένων εκ των πολιτών. Το χρηματιστήριο, όμως, το λάβωσε ανεπανόρθωτα ως τον Οκτώβριο η δέσμη των προκλήσεων που κλήθηκε να αντιμετωπίσει η ελληνική οικονομία το 2020. Πριν καν συμπληρωθούν δυο χρόνια από την έξοδό της από τη δεκαετία των μνημονίων. Τι να αναφέρουμε; Τα έσοδα από την παροχή τουριστικών υπηρεσιών που βούλιαξαν; Την αναβολή των επενδυτικών κινήσεων που προκαλούσαν διάφοροι αστάθμητοι παράγοντες; Από την αβεβαιότητα για την εξέλιξη της παγκόσμιας ανάπτυξης ως την αβεβαιότητα από την επιθετική πολιτική της Τουρκίας;
*Το σημαντικότερο, αλλά λιγότερο εμφανές, ήταν πως η πανδημία και οι επιπτώσεις των lockdown σταμάτησαν ένα μεταρρυθμιστικό έργο, ικανό να μειώσει τις παγιωμένες παθογένειες που φρενάρουν την ανάπτυξη στη χώρα. Από αυτή την υστέρηση πληγώθηκαν κύρια οι τράπεζες του 25άρη, λόγω γνωστών και δικαιολογημένων ανησυχιών των θεσμικών. Τον Νοέμβριο υπήρξε σειρά εξελίξεων που λειτούργησαν όλες υπέρ της μείωσης της ανησυχίας και της επενδυτικής αβεβαιότητας. Οι αλλαγές στους αλγόριθμους των επενδυτικών μοντέλων που υπαγορεύουν τις κινήσεις των επαγγελματιών έγιναν με «κλειδί» το αποτέλεσμα των εκλογών στις ΗΠΑ και με… αντικλείδι την ανακάλυψη αξιόπιστων εμβολίων. Αν ξεχάσουμε τα ποσοστά ανόδου και επικεντρωθούμε στη ροή των κεφαλαίων στον καλύτερο μήνα του Χ.Α. ιστορικά, θα αναληφθούμε την ποιοτική αλλαγή που έγινε κατά τη δεύτερη εβδομάδα του.
*Ο μέσος τζίρος την εβδομάδα που ετοίμασε την αγορά για τη χειρότερη ετήσια επίδοσή της σε βάθος 30 ετών ήταν 62,3 εκατ. ευρώ, από περίπου 35 εκατ. την προτελευταία εβδομάδα του καταστροφικού Οκτωβρίου. Η συνολική κεφαλαιοποίηση στις 30/10 κατέληξε στα 40,527 δισ. ευρώ. Ο μέσος τζίρος της πρώτης εβδομάδας του Νοεμβρίου διαμορφώθηκε στα 39,4 εκατ. ευρώ, με τον αντίστοιχο των πακέτων στα 2,6 εκατ. Η δεύτερη, του +11,49%, ήταν για εμάς αυτή που άλλαξε την εικόνα της αγοράς στατιστικά. Σε αυτήν, ο μέσος ημερήσιος ήταν άνω των 78,5 εκατ. ευρώ και των πακέτων διαμορφώθηκε στα 2,5 εκατ. χωρίς σοβαρή μεταβολή. Στην τρίτη παρέμεινε στα 78,14 εκατ. ευρώ, αλλά μειώθηκε των πακέτων στο 1,56 εκατ. και στην τέταρτη (με κεφαλαιοποίηση ψηλότερα από 50 δισ. ευρώ) διαμορφώθηκε στα 75,176 εκατ. ευρώ ημερησίως, με μέση αξία πακέτων στα 7,726 εκατ.
*Ο μέσος τζίρος των τριών τελευταίων εβδομάδων με την αγορά πάνω από τον ΚΜΟ200 ημερών ήταν 77 εκατ. ευρώ ημερησίως. Από αυτά και μόνο συμφωνούμε με όσους αναλυτές υποστηρίζουν πως τα στατιστικά της ΕΧΑΕ, αυτή τη φορά, θα δείξουν εισροές και από ξένους επενδυτές και μάλιστα με φρέσκο χρήμα. Η πορεία για ακόμα ψηλότερα επίπεδα θα έχει πολλές αναταράξεις. Λόγω εντάσεων στη ΝΑ Μεσόγειο ίσως, αλλά και από τον ασυντόνιστο βηματισμό της ανάπτυξης σε Ευρώπη και ΗΠΑ. Πάνω που θα ορθοποδήσει η Ε.Ε. το πρώτο τρίμηνο του 2021, θα επιβραδυνθεί η ανάπτυξη στις ΗΠΑ και οι αναδυόμενες οικονομίες θα είναι ακόμα ίσα βάρκα ίσα νερά. Φαίνεται, κυρίως μέσα από τις μεταβολές των blue chips, πως είναι εποχή συγκεκριμένων μετοχών, όχι κλάδων ή δεικτών.
Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου
*Οι σκηνές λατρείας σε συγκεκριμένες περιοχές του πλανήτη για τον Ντιέγκο Μαραντόνα έγιναν αφορμή για προβληματισμούς των ειδικών σχετικά με τα πρότυπα που επιλέγουν οι άνθρωποι όταν ενδιαφέρονται πολύ για συγκεκριμένες δραστηριότητες. Έτσι, το ζεύγος Κιουρί αποτελεί πρότυπο για πολύ ρομαντικούς φυσικούς επιστήμονες. Ο Ντιέγκο, όμως, για τους φίλους του ποδοσφαίρου και όχι μόνο, λατρεύτηκε για κάτι που δεν έχει σχέση μόνο με την μπάλα. Αφορά στο υπερεγώ ατόμων που τα ξεχωριστά τους χαρίσματα βοηθούν να κυριαρχούν επανειλημμένα σε μάχες που παίρνουν τη μορφή τού «όλοι σας και μόνος μου». Αυτό είναι το άπιαστο όνειρο του κάθε ατάλαντου και αποτυχημένου, όχι μόνο στο ποδόσφαιρο, αλλά και στο χρηματιστήριο, στην πολιτική αρένα και στην επιχειρηματική. Τελικά, όμως, τους καταστρέφει το -λόγω σπάνιων ταλέντων- υπερεγώ. Αφού η μεγάλη μάχη διαρκείας για τη σωτηρία της ψυχής δεν κερδίζεται με την προβολή μιας πολυτάλαντης ατομικότητας, αλλά με την αυτοεκτίμηση που γεννά η εκ ζωογόνου ομαδικότητας προκύπτουσα ενσυναίσθηση.
Σοφοκλής β’
Κατά Κόσμον Κώστας Ιωαννίδης
