Από την έντυπη έκδοση
Του Βασίλη Κωστούλα
[email protected]
Σε αντίθεση με τη διατήρηση της κρατικής δαπάνης για τις συντάξεις, η οποία σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις θα έχει μόνιμο χαρακτήρα, η αύξηση του κατώτατου μισθού αποτελεί «αγκάθι» στον δρόμο για την επιστροφή των κερδών της ΕΚΤ από τα ελληνικά ομόλογα (SMPs, ANFAs) στο ελληνικό κράτος. Μικτή προβάλλει η εικόνα της πρώτης αξιολόγησης στο πλαίσιο της μεταπρογραμματικής ενισχυμένης εποπτείας. «Καμπανάκι» για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές. Πιο δύσκολη η διαπραγμάτευση για το αφορολόγητο. «Βαθιά και κόκκινη» γραμμή στους στόχους για τα πρωτογενή πλεονάσματα τα χρόνια που θα ακολουθήσουν.
Κατώτατος μισθός
Κύκλοι της Ευρωζώνης επισημαίνουν στη «Ν» ότι τόσο η επιστροφή των κερδών της ΕΚΤ από τη διακράτηση των ελληνικών ομολόγων όσο και τα περαιτέρω μέτρα αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους είναι πλήρως συνδεδεμένα με τη συνολική εικόνα της μεταρρυθμιστικής πορείας της ελληνικής κυβέρνησης στη μεταπρογραμματική περίοδο, με ιδιαίτερη έμφαση σε επιμέρους πολιτικές, όπως η διαμόρφωση του κατώτατου μισθού, ως κομβικού στοιχείου για την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας (sic). Από το κάδρο εξαιρούν την αντιστροφή της μεταρρύθμισης στις συντάξεις, για τη διαρθρωτική χρησιμότητα της οποίας εξαρχής δεν είχε πειστεί το σύνολο των ευρωπαϊκών θεσμών, σύμφωνα με το νεότερο αφήγημα που συνοδεύει τους πιστωτές και αποδίδει σχεδόν ολοσχερώς την αρχική συμφωνία για την εφαρμογή του μέτρου στις πιέσεις που ασκούσε εκείνη την περίοδο το ΔΝΤ. Είναι αντίφαση η Ευρωζώνη να διαμηνύει τη μη αντιστρεψιμότητα των μεταρρυθμίσεων και την ίδια ώρα να συμφωνεί στην ακύρωση ενός ψηφισμένου μέτρου; Είναι, αναγνωρίζουν πηγές από τους κόλπους των πιστωτών, τονίζοντας παρ’ όλα αυτά την ιδιαιτερότητα του συγκεκριμένου μέτρου σχεδόν ως εξαίρεσης για τους λόγους που προαναφέρθηκαν.
Το αφορολόγητο
Αρνητική είναι η αντίδραση που εισπράττει η «Ν» αναφορικά με την εξαγγελία της κυβέρνησης για ακύρωση και της δεύτερης εμπροσθοβαρούς μεταρρύθμισης εμπνεύσεως Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, δηλαδή τη μείωση του αφορολόγητου κατά 1% του ΑΕΠ το 2020. Ο διαρθρωτικός χαρακτήρας του μέτρου, υπό την έννοια ότι διευρύνει τη φορολογική βάση, ενισχύοντας τη βιωσιμότητα των δημοσιονομικών επιδόσεων και δημιουργώντας τον χώρο για μείωση των φορολογικών συντελεστών, είναι με το παραπάνω αποδεκτός και από τους Ευρωπαίους πιστωτές.
Ληξιπρόθεσμα Δημοσίου
Στις Βρυξέλλες ανησυχούν για το κύμα προσφυγών συνταξιούχων στην ελληνική δικαιοσύνη για τη διασφάλιση αναδρομικών, για την κυβερνητική εξαγγελία χιλιάδων προσλήψεων στο ελληνικό Δημόσιο εν όψει των επερχόμενων εκλογών, καθώς και για το υψηλό απόθεμα των ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου, θέμα το οποίο -σύμφωνα με πληροφορίες της «Ν»- αναμένεται να αποτελέσει ένα από τα μελανά σημεία στην πρώτη έκθεση αξιολόγησης, στο πλαίσιο της μεταπρογραμματικής ενισχυμένης εποπτείας, η οποία θα εμφανίζει μια μικτή εικόνα για τις επιδόσεις της ελληνικής κυβέρνησης.
Οι τράπεζες
Αναφορικά με τις πιέσεις που δέχονται οι ελληνικές τράπεζες, σε αντίθεση με την Κομισιόν, ο σκληρός πυρήνας των πιστωτών δεν δείχνει πρόθυμος να προχωρήσει ακόμη σε λύσεις που παραπέμπουν στη δημιουργία μιας bad bank, για τη διαχείριση των μη εξυπηρετούμενων δανείων. Αντ’ αυτού, προκρίνει αφενός μια πιο επιθετική στρατηγική αναδιάρθρωσης NPLs, αφετέρου και ευρύτερα τη σταδιακή ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας, η οποία εξ ορισμού θα περιόριζε το πρόβλημα.
«Ψάχνονται» και οι θεσμοί
Η αίσθηση που επικρατεί είναι ότι και οι θεσμοί αναζητούν τον βηματισμό τους σε αυτήν τη νέα φάση της ενισχυμένης εποπτείας, που για πρώτη φορά εφαρμόζεται σε χώρα-μέλος της Ευρωζώνης. Στην πραγματικότητα, αυτούς τους πρώτους μήνες χαράσσονται τα όρια και οι μηχανισμοί που θα πλαισιώσουν την παρακολούθηση της μεταπρογραμματικής περιόδου. Το μοναδικό στοιχείο που δεν επιδέχεται αμφισβήτησης και κατ’ επέκταση διαπραγμάτευσης, τουλάχιστον σύμφωνα με την εικόνα που μεταφέρουν αρμόδιες πηγές, είναι οι μεσομακροπρόθεσμοι στόχοι για τα πρωτογενή πλεονάσματα. Εκεί τραβούν προσώρας μια «βαθιά και κόκκινη» γραμμή, αν κι εμφανίζονται με το παραπάνω διαλλακτικοί για τα μέσα επίτευξης των στόχων, δηλαδή για το εκάστοτε μίγμα φόρων και δαπανών, υπό την προϋπόθεση ότι θα οδηγεί στο ίδιο δημοσιονομικό αποτέλεσμα.
