Η Άνγκελα Μέρκελ αποχωρεί έπειτα από 16 χρόνια έντονου πολιτικού βίου, όμως οι πιθανοί διάδοχοί της έχουν δώσει ελάχιστα στοιχεία για το πώς θα καταφέρουν να συμφιλιώσουν τις δαπάνες που σχεδιάζουν με τη δημοσιονομική σύνεση που καθόρισε την καγκελαρία της στη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης.
Οι υποψήφιοι για την καγκελαρία παραμένουν σιωπηλοί αντιλαμβανόμενοι την εκλογική ευθύνη μιας τέτοιας συζήτησης σε μια χώρα που λατρεύει τη δημοσιονομική επιφυλακτικότητα.
Αναβάλλοντας μια τέτοια συζήτηση, Σοσιαλδημοκράτες και Χριστιανοδημοκράτες. συμπεριλαμβάνουν στις δημόσιες τοποθετήσεις την επιμονή ότι θα πρέπει να επαναφέρουν το συνταγματικά κατοχυρωμένο όριο για την υπερβολική αύξηση του χρέους, το οποίο έχει ανασταλεί λόγω της πανδημίας.
Παρασκηνιακά όμως, όπως αναφέρει το πρακτορείο Bloomberg, κορυφαίοι αξιωματούχοι και των δύο μεγάλων κομμάτων αναζητούν τους τρόπους για να χαλαρώσουν ή να παρακάμψουν τέτοιους κανόνες μετά τις εκλογές της 26ης Σεπτεμβρίου.
Το πόσο είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν από αυτήν την «ιερή αγελάδα», για να επιτρέψουν το δανεισμό που θα χρηματοδοτήσει τα σχέδιά τους για το μετασχηματισμό της γερμανικής οικονομίας, θα καθορίσει τη μελλοντική δυναμική ανάπτυξης της Γερμανίας – και επομένως τη σημασία της, οικονομικά και πολιτικά, στην παγκόσμια σκηνή.
«Είναι ευχάριστο να περιμένουμε μια διαρθρωτική μετατόπιση που απαιτεί μεγάλες επενδύσεις ενώ θα ενοποιήσουμε τον προϋπολογισμό και θα τηρήσουμε το χρεωστικό χρέος», δήλωσε ο Carsten Brzeski, οικονομολόγος στην ING στη Φρανκφούρτη. «Εάν οι πολιτικοί θέλουν να είναι ειλικρινείς με τους ψηφοφόρους, θα πρέπει να ορίσουν ένα τίμημα για τον μετασχηματισμό και να αποφασίσουν εάν οι αυστηροί δημοσιονομικοί τους κανόνες εξακολουθούν να είναι κατάλληλοι», συνέχισε.
Η πολιτική τάξη θα αρχίσει να απαντά σε τέτοιες ερωτήσεις μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου και όταν ξεκινούν οι συνομιλίες για σχηματισμό συνασπισμού στο Βερολίνο.
Χρειάζονται μεταλύτερες επενδύσεις
Τα τρέχοντα δημοσιονομικά σχέδια προβλέπουν μια απότομη σύσφιξη το 2023, με το έλλειμμα να μειώνεται από 100 δισ. ευρώ σε 5 δισ. ευρώ μέσα σε ένα μόνο έτος. Προβλέπουν επίσης ενοποίηση του χρέους που προκαλείται από πανδημία μέσα σε δύο δεκαετίες-ένας στόχος που θα σήμαινε την αποπληρωμή ομολόγων περίπου 24 δισ. ευρώ κάθε χρόνο.
Όμως, οι επενδύσεις χρειάζονται συνολικά 220 δισ. ευρώ έως το 2030, όπως δείχνουν οι εκτιμήσεις του Γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών (DIW). Το κόστος για την οικονομία σε αυτό το χρονικό πλαίσιο εκσυγχρονισμού προς έναν στόχο του 2045 για καθαρές μηδενικές εκπομπές άνθρακα θα μπορούσε να φτάσει τα 460 δισ. ευρώ, σύμφωνα με το think tank Dezernat Zukunft-Institute for Macrofinance.
Με αυτό κατά νου, υπάρχει κάποια συναίνεση μεταξύ των μεγάλων κομμάτων ότι χρειάζονται υψηλότερες επενδύσεις. Έτσι, οι υπάρχουσες προβλέψεις του προϋπολογισμού πιθανότατα θα αλλάξουν σύντομα.
Τι λένε οι βασικοί υποψήφιοι
Ο Όλαφ Σολτς, ο σημερινός υπουργός Οικονομικών, κάνει εκστρατεία με βάση μια συντηρητική δημοσιονομική ατζέντα που περιλαμβάνει την προσπάθεια αποκατάστασης του χρεωστικού χρέους, μια στάση που πιθανόν να συγκεντρώσει ψήφους αλλά είναι αντίθετη με το κόμμα του. Η βάση του είναι ανοιχτή σε μεγάλες πρωτοβουλίες δαπανών και οι αριστεροί ηγέτες των Σοσιαλδημοκρατών έχουν προτείνει ακόμη και ένα επενδυτικό σχέδιο 500 δισ. ευρώ που χρηματοδοτείται από το δανεισμό. Οι διχασμοί εντός του κόμματος για τα φορολογικά θέματα κινδυνεύουν να καταλήξουν μεγάλη αποδιοργάνωση του Σολτς σε περίπτωση που αντικαταστήσει τη Μέρκελ, όπως δείχνουν σήμερα οι δημοσκοπήσεις.
Το συντηρητικό κυβερνητικό μπλοκ της, με επικεφαλής τον Άρμινε Λάσετ, φαίνεται πιο σφιχτό. Το CDU, που έρχεται δεύτερο στις δημοσκοπήσεις, θέλει να αποκαταστήσει τους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς «το συντομότερο δυνατό» και να φέρει τα επίπεδα χρέους κάτω από το 60% της παραγωγής. Αλλά ο Λάσετ έχει επίσης δημιουργήσει ένα ειδικό ταμείο για τη χρηματοδότηση των επενδύσεων, μια ιδέα που δεν αναφέρεται στο προεκλογικό του πρόγραμμα.
Το Πράσινο Κόμμα της Αναλένα Μπέρμποκ, ένας πιθανός τρίτος εταίρος συνασπισμού, θέλει μια αναθεώρηση του νόμου για το χρέος για τη δημιουργία ενός Χρυσού Κανόνα που απαλλάσσει τις επενδύσεις, μια κίνηση που απαιτεί τη σχεδόν ανέφικτη πλειοψηφία των 2/3 της Bundestag. Προτείνει επίσης ένα μέσο ειδικού σκοπού για τη χρηματοδότηση έργων αξίας 50 δισ. ευρώ ετησίως.
naftemporiki.gr με πληροφορίες από Bloomberg
