Από την έντυπη έκδοση
Αυτός ο κόσμος είναι σφαίρα και γυρίζει. Ο πρόεδρος της Κομισιόν το ξέρει καλά. Τον Ιανουάριο του 2013 από τη θέση του προέδρου του Εurogroup «ενθάρρυνε με όλη του τη δύναμη τις πρωτοβουλίες της ελληνικής κυβέρνησης… να ξεσκεπάσει τη μη πατριωτική στάση ορισμένων εκατομμυριούχων και δισεκατομμυριούχων» που έβγαζαν τα λεφτά τους στο εξωτερικό.
Το Νοέμβριο του 2014 βρίσκεται στη θέση να δώσει εξηγήσεις για τα «λουξ» του Λουξεμβούργου, πολλά από οποία φέρονται να έγιναν επί πρωθυπουργίας του στο Μεγάλο Δουκάτο.
Ζαν Κλοντ εναντίον Γιούνκερ; Μα τις Βρυξέλλες, τι τρέλες! Ποιος είναι τόσο αφελής να πιστεύει στο θόρυβο και την αναστάτωση που προκαλείται από το απροσδόκητο; Της Ευρώπης της αρέσει να παριστάνει ότι ξαφνιάζεται.
Αν θέλετε, βολεύει να παριστάνει την έκπληκτη για τις μυστικές φορολογικές συμφωνίες ανάμεσα στο Λουξεμβούργοκαι 340 πολυεθνικές εταιρείες, με στόχο την ελαχιστοποίηση των φόρων τους. Ευτυχώς, κανείς δεν μας είπε ότι άκουσε άγνωστες λέξεις.
Γιατί όλοι γνώριζαν και για το καθ’ όλα νόμιμο «tax ruling» -ίνα πληρωθή το ρηθέν για τα σκάνδαλα, που δεν αφορούν ποτέ το τι είναι παράνομο, αλλά το νόμιμο- και για τις παραδείσιες φορολογικές συνθήκες στο Λουξεμβούργο και για ασφαλείς προορισμούς κεφαλαίων και για φόρους κάτω του 1%.
Δεν είναι λίγο περίεργο, λοιπόν, να κατηγορείς κάποιους, επειδή κάνουν ό,τι τους επιτρέπεις;
Οι φορολογικοί κανόνες, όπως εντός των εθνικών συνόρων, έτσι και στον ευρωπαϊκό λαβύρινθο αποδεικνύονται a la carte. Είναι θέμα ισχύος, διαπραγματευτικής, που πηγάζει από την οικονομική -χρήσιμο εδώ το παράδειγμα της Κύπρου, που σύρθηκε και τιμωρήθηκε- και όλα τα άλλα είναι ανελέητοι ανταγωνιστικοί ψαλμοί. Γι’ αυτό άλλωστε και οι βιρτουόζοι των Βρυξελλών ελέγχουν τις χορδές του ευρωπαϊκού δικαίου του ανταγωνισμού.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΤΖΩΡΤΖΙΝΑΚΗ – [email protected]
