Η θεατρική παράσταση «Άγιος Νεκτάριος, από τη γη στον ουρανό» του Θανάση Σταυρόπουλου, σε σκηνοθεσία του -βραβευμένου με Global Goddess Artemis Award- Μενέλαου Τζαβέλλα, ανεβαίνει, για πρώτη φορά, στην κεντρική σκηνή του Θεάτρου Αλκμήνη, από τη Δευτέρα 28 Απριλίου και για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων [Αλκμήνης 8-12, Κάτω Πετράλωνα].
Η βαθιά συγκινητική παράσταση αποτελεί έναν συνδυασμό αποκαλυπτικής αφήγησης εμπεριστατωμένων σκηνών που μεταφέρουν με μοναδικό τρόπο το κοινό μέσα από ένα πλήρως τεκμηριωμένο κείμενο, αριστοτεχνικά σκηνοθετημένο, στον ενάρετο αλλά δύσκολο βίο του Αγίου Νεκταρίου, με στόχο να υπενθυμίσει, ότι παρά τις όποιες αντιξοότητες της ζωής, ο δρόμος της αρετής και της ανθρωπιάς είναι πάντα φωτισμένος με δύναμη και ελπίδα.
Στην παράσταση, που τελεί υπό την αιγίδα της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας Ελλάδος, τον ρόλο Ρόλο του Πατριάρχη Αλεξανδρείας Σωφρονίου Δ΄ κρατά ο διαχρονικά αγαπημένος θεατράνθρωπος Κώστας Αρζόγλου. Είχαμε τη χαρά και την τιμή, να μιλήσουμε μαζί του.
Κύριε Αρζόγλου, ανυπομονούμε να σας δούμε στον ρόλο του Πατριάρχη Αλεξανδρείας Σοφρωνίου Δ΄. Πώς προέκυψε η συνεργασία σας για την συγκεκριμένη παράσταση;
«Έχω εμπιστοσύνη στην κα Χάσκα, η οποία μου πρότεινε αυτό το έργο. Δεν είχα γνωριστεί ακόμη με τον σκηνοθέτη και τον συγγραφέα. Αργότερα τους γνώρισα· και τους ηθοποιούς. Συγκινήθηκα πολύ από τη διαδρομή του Νεκταρίου, και αποφάσισα να τον υπερασπίσω με όσα υποκριτικά μέσα έχω. Είχα ακουστά για την περίπτωση του Αγίου Νεκταρίου· τώρα, όμως, έμαθα περισσότερα και είναι πράγματι μια εξαίρεση στο αναμενόμενο ιερατείο».
Μιλήστε μας για τον ρόλο σας.
«Το ενδιαφέρον στον ρόλο μου, τον ρόλο του Σωφρονίου, είναι που έχει κάποια αντίφαση. Από αυτό διακρίνονται οι άνθρωποι· από τις αντιφάσεις τους. Υπάρχει μια φάση που εκτιμούσε και βοηθούσε τον Νεκτάριο και μια άλλη φάση στην οποία τον διώκει και εκδιώκει, βίαια, από τον κόσμο της εκκλησίας. Αυτή είναι μια διχογνωμία την οποία συνεχίζει και έχει ακόμη και σήμερα ο κλήρος. Οι συκοφαντίες εναντίον του Νεκταρίου ήταν εξωφρενικές και είχαν φτάσει στο σημείο να τον καταδιώκουν ως Τούρκο επειδή γεννήθηκε εκτός Ελλάδος ή ως βιαστή».
Είναι η πρώτη φορά που θα συμμετέχετε σε μια θρησκευτική, κατά κύριο λόγο, παράσταση;
«Σαν ηθοποιός, ναι. Έχω, όμως, σκηνοθετήσει μια μεγάλη παραγωγή που αφορούσε στον Ιωάννη τον Πρόδρομο, σε κεντρικότατο θέατρο της Αθήνας. Είχε τεθεί υπό την σκέπη και της τότε Ιεράς Συνοδού».
Ενέχει δυσκολίες ένας ρόλος που σχετίζεται με τη θρησκεία;
«Θα ενείχε δυσκολίες, εάν ο στόχος του σκηνοθέτη κ. Τζαβέλλα δεν στηριζόταν στην ανθρώπινη πλευρά του Νεκτάριου. Έτσι, αλλάζουν όλα τα μεγέθη και τα κέντρα βάρους· όλου του έργου. Αυτό που είναι πάρα πολύ ενδιαφέρον, σε κάθε ρόλο που παίζω, είναι το να υπάρχουν ανθρώπινες αντιφάσεις· και αυτός είναι ο στόχος του συγγραφέα και του σκηνοθέτη».
Στο θέατρο, τα τελευταία χρόνια, ανεβαίνουν όλο και λιγότερες κωμωδίες. Για ποιο λόγο συμβαίνει αυτό, κατά τη γνώμη σας;
«Ίσως δεν είναι λίγες οι κωμωδίες που έχουν παρασυρθεί από την αντίληψη ότι με τόσα βάσανα που τραβάει ο κόσμος, χρειάζεται να γελάσει. Το θέμα είναι ότι οι κωμωδίες αυτές είναι επιδερμικές· με αποτέλεσμα, ένα εύκολο γέλιο που το ξεχνάει κανείς με το τέλος του κάθε αστείου. Οι “Ήρωες” που παίζουμε τώρα στο Από Μηχανής Θέατρο (σημ: οι παραστάσεις ολοκληρώθηκαν στις 13 Απριλίου), είναι όχι απλώς κωμωδία αλλά ένα είδος χιούμορ που αποτελεί απάντηση σε αυτήν την επιδερμικότητα της κωμωδίας που κυριαρχεί».
Το αφαιρετικό σκηνικό πιστεύετε βοηθά μια θεατρική παράσταση;
«Ναι, αρκεί να είναι αφαιρετικό και το έργο. Δε γίνεται ένα έργο να είναι ρεαλιστικό, με λεπτομέρειες εννοώ, και το σκηνικό να είναι αφαιρετικό. Πάντως, αυτή είναι μια μεγάλη συζήτηση για το τι είναι αφαίρεση».
Πόσο εύκολος είναι ο επαγγελματικός δρόμος του ηθοποιού; Πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα;
«Τα μειονεκτήματα του θέατρου, γενικά, είναι ότι ενώ πρόκειται για κάτι που υπερβαίνει την κοινωνία, έχει κυριαρχήσει μία τέχνη που είναι υποτελής στην κοινωνία. Δηλαδή, βρίσκεται σε μία κατάσταση πάρα φύσιν. Αλλά και οι καλλιτέχνες έχουν παραπλανηθεί, ξεστρατίζοντας από τον λόγο για τον οποίο έγιναν θεατράνθρωποι. Ο λόγος δεν είναι αυτός που πρωταγωνιστεί σήμερα. Ούτε στην τηλεόραση, ούτε στο θέατρο, ούτε στην ποίηση, ούτε στη στιχουργική, ούτε στη μουσική. Πρόκειται για μια τέχνη ομαδική. Νομίζω ότι πιο συνεπείς στον λόγο που έγιναν καλλιτέχνες είναι οι ζωγράφοι. Καταλαβαίνουμε από αυτό, ότι κάτι ομαδικό βρίσκει τη δικαίωσή του σε κάτι ατομικό. Ένας ζωγράφος είναι, για παράδειγμα, μόνος με τη φαντασία του. Αυτό, όμως, δεν είναι θέατρο.
Όταν κάνει κανείς καλό θέατρο, ελευθερώνεται η ψυχή του και τα κύτταρα του κοινού είναι σαν να ξεπλένονται. Αναγκάζομαι να χρησιμοποιώ τέτοιες εικόνες, γιατί το ότι “διασκεδάζουν” το χρησιμοποιούν όλοι, ακόμη και σε ευτελή θεάματα.
Τα πρότυπα σήμερα οδηγούν τον νέο ηθοποιό στην εικόνα πως πρόκειται για κάτι εύκολο και η θεατρική παιδεία μας είναι τέτοια που συνηγορεί σε αυτό. Αυτή η παιδεία, κατ’ εμέ, πρέπει να αλλάξει. Δηλαδή, να καταλαβαίνουν οι νέοι άνθρωποι ότι πρόκειται για κάτι εξαιρετικά δύσκολο».
Ποια πιστεύετε ότι είναι τα κριτήρια στην εποχή μας για την επιλογή των ηθοποιών σε μια θεατρική παραγωγή ή σε μια τηλεοπτική σειρά; Γίνονται όλα αξιοκρατικά; Παλαιότερα επικρατούσαν οι ίδιες συνθήκες;
«Οι εμπειρικοί, παλιοί ηθοποιοί διαλεγόντουσαν ανάλογα με το αν “τους πάει” ο ρόλος. Νομίζω, ότι τώρα, σε μερικά καλά θέατρα, η επιλογή γίνεται με κριτήριο το τι μπορεί να κάνει κανείς όχι το τι είναι, το τι μπορεί να δημιουργήσει. Εγώ έχω ζήσει στην καριέρα μου και τα δυο. Ο κόσμος των λεγόμενων Μαζικών Μέσων Ενημέρωσης, και δημοσίων και ιδιωτικών, είναι μια καταστροφή από μόνος του. Δεν μπορεί να κρίνεται κάποιος από το αν έχει πολλούς ακολούθους».
Δεν σας έχουμε δει σε κάποιο τηλεοπτικό σήριαλ, εδώ και μια δεκαετία. Γιατί απέχετε, ιδιαίτερα σε μια εποχή όπου τα σήριαλ έχουν την τιμητική τους.
«Αριθμητικά έχουν την τιμητική τους· είναι αλήθεια. Αλλά εάν υπερισχύουν τα κριτήρια που λέγαμε πριν, των followers και των influencers, δε θα ήθελα εγώ. Είναι σαν έναν που φτιάχνει, για παράδειγμα, καράβι, να τον ρωτάνε τι άνεμο έχει σήμερα. Είναι άλλη η ειδικότητά του, άλλη η τέχνη του και άλλη η επιστήμη των ανέμων. Γενικώς, νομίζω ότι ο κόσμος ασχολείται περί ανέμων και υδάτων».
Αν είχατε να επιλέξετε, θέατρο ή τηλεόραση προς τα πού θα τείνατε;
«Αγαπώ την τηλεόραση πολύ αλλά δεν τη συγκρίνω με το θέατρο. Η διαφορά είναι μεταξύ ενός φαγητού “της ώρας” που μαγειρεύεται μπροστά σου και ενός κατεψυγμένου».
Μελλοντικά επαγγελματικά σας σχέδια;
«Ψάχνω και ψάχνομαι και θα ψάχνομαι. Χωρίς αυτό το ψάξιμο δεν βρισκω γύρω μου κανένα ενδιαφέρον. Έτσι, ενημερώνομαι για τα έργα που γράφονται ή παίζονται εκτός Ελλάδος σήμερα, προσπαθώντας να τροφοδοτήσω το καλό θέατρο. Γράφω, σκηνοθετώ και παίζω. Αυτό, νομίζω, ότι με κάνει έναν θεατράνθρωπο με τα “ούλα” του!»
Ταυτότητα Παράστασης
Ερμηνεύουν οι ηθοποιοί: Κώστας Αρζόγλου, Κωνσταντίνος Νιάρχος, Μάνθος Καλαντζής, Γιώργος Ζώης, Άννα Μωραίτου, Ιωάννα Μαρμάρου, Κωνσταντίνα Σιλεβρή, Ραφαέλα Καβαζαράκη
Κείμενο: Θανάσης Σταυρόπουλος
Σκηνοθεσία: Μενέλαος Τζαβέλλας
Κίνηση: Κατερίνα Χάσκα
Σκηνικά: Δημήτρης Μέλλος
Κοστούμια: Μάγδα Καλέμη
Μουσική επιμέλεια: Μενέλαος Τζαβέλλας
Φωτισμοί: Αλέξανδρος Πολιτάκης
Βοηθοί σκηνοθέτη: Αρετή Τσιαμπόκαλου, Εβίτα Σταμάτη
Διεύθυνση Παραγωγής: Κατερίνα Χάσκα
Βοηθός παραγωγής: Εβίτα Σταμάτη
Εταιρεία Παραγωγής: Creatists | www.creatists.gr
Φωτογραφίες: Ευάγγελος Callow
Social Media: Betterfly Digital
Προπώληση εισιτηρίων: Ταμείο του θεάτρου “Αλκμήνη”, Τηλεφωνικές κρατήσεις στο 2103428650,
Ηλεκτρονικά στο: https://www.ticketservices.gr/event/agios-nektarios-apo-ti-gi-ston-ourano/?lang=el
Τιμή εισιτηρίων:
15 ευρώ/ 12 ευρώ φοιτητικό, σύλλογοι και γκρουπ 8 ατόμων και άνω
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΙΣΟΔΟΣ ΓΙΑ ΑΝΕΡΓΟΥΣ ΚΑΙ ΑΜΕΑ
