© Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη
Το Διάχρονο Θέατρο Μαίρης Βιδάλη, παρουσιάζει από το Σάββατο 1η Μαρτίου, με ένα εισιτήριο, δύο δικές του παραγωγές· ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά έργα του Λουίτζι Πιραντέλλο, το «Έτσι Όπως Με Θες» σε μετάφραση – διασκευή Γιώργου Δανεσή και σκηνοθεσία Μαίρης Βιδάλη και το μονόπρακτο «Ο άνθρωπος με το λουλούδι στο στόμα» σε σκηνοθεσία Μπάμπη Χατζηδάκη [Πυθέου 52, Αθήνα].
Η Μαίρη Βιδάλη μίλησε μαζί μας.
Κυρία Βιδάλη, φέτος σκηνοθετείτε και πρωταγωνιστείτε στην παράσταση «Έτσι όπως με θες» και ακούμε τη φωνή σας στην παράσταση «Ο άνθρωπος με το λουλούδι στο στόμα». Τι σας προσέλκυσε στην επιλογή τους;
«Το Διάχρονο, εδώ και 15 χρόνια, συνεχίζει την πορεία της ταυτότητάς του· δηλαδή να ανεβάζει κάθε χρονιά ένα τουλάχιστον έργο κλασικού ρεπερτορίου· άρα δεν μπορούσε να παραλείψει τον Πιραντέλλο».
Τι πραγματεύονται οι δύο παραστάσεις και πώς κατά την γνώμη σας συνδέονται μεταξύ τους;
«Το Είναι και το Φαίνεσθαι, δηλαδή “το είμαι και δεν είμαι” του δικού μας Ηράκλειτου. Στα κείμενά του, υπάρχει πάντα ένα πέπλο μυστηρίου, όχι μόνο στην πλοκή αλλά και στην ίδια την ταυτότητα των ηρώων του.
Τα δύο έργα ανήκουν στη δεύτερη περίοδο της συγγραφικής του πορείας και είναι ιδέα του Μπάμπη Χατζηδάκη, που σκηνοθετεί τον “Άνθρωπο με το λουλούδι στο στόμα”, να το παρουσιάσουμε σαν συνέχεια της κοινής ζωής των πρωταγωνιστών».
Είναι σημαντικό ότι ο θεατής στο θέατρό σας μπορεί να παρακολουθήσει δύο παραστάσεις με ένα εισιτήριο. Πώς ακριβώς γίνεται αυτό;
«Το “Έτσι όπως με θες” είναι τρίπρακτο, με διάρκεια 90 λεπτά. Θα ακολουθήσει διάλειμμα 15 λεπτών και μετά το μονόπρακτο “Ο άνθρωπος με το λουλούδι στο στόμα” 25 λεπτά. Συνολική διάρκεια 2 ώρες και 10 λεπτά. Πιστεύω ότι δεν πρέπει να κουράζουμε χρονικά τον θεατή».
Πολυδιάστατος πάντα ο ρόλος σας στα θεατρικά δρώμενα και όχι μόνο· θεατρική παραγωγός, σκηνοθέτης, ηθοποιός… Πώς συνδυάζετε και μοιράζετε τον χρόνο σας;
«Δεν είναι θέμα μοιράσματος, είναι θέμα δοσίματος· ακόμα και η προσωπική μου ζωή είναι γέννημα του χώρου. Στήριγμά μου, σε κάθε αντιξοότητα».
Τον προσωπικό σας χρόνο, αν υπάρχει, πώς τον περνάτε;
«Ταξίδια και διάβασμα. Άλλωστε, κάθε βιβλίο είναι κι ένα ταξίδι».
Είναι εύκολο να σκηνοθετεί κάποιος τον εαυτό του; Υπάρχουν παγίδες;
«Σπάνια σκηνοθετώ, γιατί είναι πολύ δύσκολο να καθοδηγείς και να καθοδηγείσαι. Μοιραία χάνεις από τη συγκέντρωση στον ρόλο, γιατί είσαι και ο παρατηρητής του συνόλου. Υπάρχουν, όμως, συγγραφείς, που με δελεάζουν· όπως τώρα ο Πιραντέλλο και όπως, στο ξεκίνημά μου, ο Λόρκα. Δεν ήθελα τότε να βάλω το όνομά μου στην ιδιότητα του σκηνοθέτη, το 2001, στο “Σπίτι Της Μπερνάρντα Άλμπα”, αλλά με εξανάγκασε σχεδόν η Κατερίνα Χέλμη, που μου έκανε την τιμή να την καθοδηγήσω σ’ αυτή τη μνημειακή ερμηνεία της».
Θα σας ενδιέφερε κάποια τηλεοπτική ή κινηματογραφική πρόταση;
«Έχω να εμφανιστώ από τη “Ζωή Της Άλλης”, το 2011. Πριν τις “Άγριες Μέλισσες” δεν ήθελα καθόλου, μετά άλλαξε το κλίμα και άρχισαν να χρησιμοποιούν ηθοποιούς με θεατρική παιδεία· έτσι τώρα θέλω, αλλά έχω απομακρυνθεί από τους αρμόδιους των διανομών. Κινηματογραφικά, είχα τη χαρά, πέρυσι, να ερμηνεύσω τη Μαντώ Μαυρογένους στη νέα ταινία του Γιάννη Σμαραγδή “Ιωάννης Καποδίστριας” που συνεχίζει τα γυρίσματα».
Η Πολιτεία, κατά τη γνώμη σας, στηρίζει επαρκώς το θέατρο και, ιδιαίτερα, τις μικρότερες θεατρικές σκηνές;
«Κατά καιρούς, υπάρχει οικονομική στήριξη σε διάφορες ομάδες αλλά αυτό δεν το θεωρώ πρωταρχικό. Κάποτε πρέπει να μπει σε αρμόδια θέση κάποιο πρόσωπο που να ανήκει στον κλάδο, να θέλει την εξυγίανση και τη βελτίωση, χωρίς προσωπικές φιλοδοξίες, αλλά με την προϋπόθεση να έχει διοικητικές ικανότητες».
Ποιες ενέργειες θα προτείνατε για επιπλέον κρατική υποστήριξη τόσο στους ηθοποιούς και σκηνοθέτες όσο και για τα θέατρα;
«Η κύρια λύση, κατά τη γνώμη μου, είναι η βάση, δηλαδή η εξυγίανση της εκπαίδευσης. Οι δραματικές σχολές που εδώ και κάποια χρόνια έπαψαν να εντάσσονται στο Υπουργείο Παιδείας, πρέπει να επιστρέψουν σε αυτό. Και να επανέλθει ως υποχρεωτική η διδασκαλία του Αρχαίου Δράματος. Θεωρώ δε αναγκαία, την επαναφορά της άδειας εξασκήσεως επαγγέλματος. Επίσης, να υπάρχει όραμα. Την εποχή που διετέλεσα αντιπεριφερειάρχης Πολιτισμού της Περιφέρειας Αττικής, προσπάθησα και πέτυχα κάποια βήματα. Το σημαντικότερο θεωρώ ότι ήταν η θέσπιση Διαβαλκανικού Συνεδρίου και Φεστιβάλ Αρχαίου Δράματος. Η μελέτη των Τραγικών, καταλύει πολλές αμφισβητήσεις γειτονικών χωρών, και έτσι ειρηνικά, μέσω του πολιτισμού, περνάμε και τις πολιτικές μας θέσεις».
Τι θα συμβουλεύατε τους νέους ηθοποιούς;
«Να είναι σίγουροι ότι θα υπομείνουν τις δυσκολίες και να γνωρίζουν ότι θα μείνουν πάντα μαθητές».
Μελλοντικά επαγγελματικά σχέδια;
«Εδώ και εννέα χρόνια, ερμηνεύω τη Λέλα Καραγιάννη στον ομώνυμο θεατρικό μονόλογο του Γιώργου Α. Χριστοδούλου. Παίχτηκε δυο σεζόν στο Διάχρονο και μετά σε διάφορους δήμους. Τον προηγούμενο Νοέμβριο, η συγκλονιστική ιστορία της Λέλας, ακούστηκε στη Βιέννη. Επιθυμία μου, και κατά κάποιο τρόπο χρέος, είναι να παιχθεί όπου υπάρχει ομογένεια και, πρωτίστως, στην Κύπρο μας».
Ταυτότητα Παράστασης «Έτσι όπως με θες»
Συγγραφέας: Λουίτζι Πιραντέλλο
Μετάφραση: Γιώργος Δανεσής
Σκηνοθεσία: Μαίρη Βιδάλη
Σκηνικά: Ιωάννα Κατσιαβού
Κοστούμια: Γκαλίνα Σουλτανόβιτσι
Φωτισμοί: Γιώργος Δανεσής
Φωτογραφίες: Απόστολος Δελάλης
VideoArt: Evangelos Callow
Βοηθός Σκηνοθέτη: Αιμιλία Σπαχάι
Συμπρωταγωνιστούν: Μαίρη Βιδάλη, Βύρων Κολάσης, Μπάμπης Χατζηδάκης και η Ελένη Ροδά
Συμμετέχουν αλφαβητικά: Σωτήρης Αντωνίου, Κώστας Ζέκος, Φιλίτσα Καλογεράκου, Τάσος Μπλάτζιος, Αιμιλία Σπαχάι και Έφη Χαντζούλη
Ταυτότητα Μονόπρακτου «Ο άνθρωπος με το λουλούδι στο στόμα»
Συγγραφέας: Λουίτζι Πιραντέλλο
Μετάφραση: Γιώργος Δανεσής
Σκηνοθεσία: Μπάμπης Χατζηδάκης
Σκηνικά: Ιωάννα Κατσιαβού
Κοστούμια: Γκαλίνα Σουλτανόβιτσι
Φωτισμοί: Γιώργος Δανεσής
Φωτογραφίες: Απόστολος Δελάλης
VideoArt: Evangelos Callow
Βοηθός Σκηνοθέτη: Αιμιλία Σπαχάι
Συμπρωταγωνιστούν: Μπάμπης Χατζηδάκης – Κώστας Ζέκος
Γυναικεία φωνή: Μαίρη Βιδάλη
