© Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη
Η χορευτική performance «Χλωμή πολυχρωμία» ανεβαίνει από την Ομάδα ΣύνΧορδο, για μια τελευταία παράσταση την Κυριακή 2 Φεβρουαρίου στο Θέατρο Ροές [Ιάκχου 16, Γκάζι].
Το σενάριο και τα ποιητικά κείμενα υπογράφει η Λαμπρινή Καρούσου· μιλήσαμε μαζί της.
«Χλωμή πολυχρωμία»· ο τίτλος, πέραν από ενδιαφέρον, κρύβει σίγουρα αντιθέσεις και συμβολισμούς. Θα θέλατε να μας τους εξηγήσετε;
«Παρότι η διατύπωση είναι σουρεαλιστική, το νόημα είναι αληθινό και επίκαιρο.
Από τη μία, η λέξη “χλωμή”, υποδηλώνει αμυδρή παρουσία μη φυσικού χρώματος, θολή εικόνα. Από την άλλη, η λέξη “πολυχρωμία” έρχεται αντιθετικά και αντιφατικά να δηλώσει πλούτο χρώματος, εικόνα γεμάτη ζωντάνια.
Ο τίτλος της παράστασης, είναι ακριβώς ό,τι σχολιάζουμε σε αυτήν· είναι ο προβληματισμός, πάνω στο ερώτημα: “Έχεις νιώσει ποτέ, πως ο άνθρωπος που έχεις προκύψει, είναι η χλωμή εκδοχή του πολύχρωμου εαυτού σου;”
Μέσα από αυτό μας το έργο, απευθυνόμαστε στον άνθρωπο, σε κάθε άνθρωπο, που γνωρίζει ή και αμυδρά κάποτε-κάποτε υποψιάζεται, πως δεν είναι το πολύχρωμο ον που πάντα ονειρευόταν.
Θέλουμε να βάλουμε τον θεατή σε σκέψεις, σε ενδοσκόπηση, για να διαπιστώσει, τι δεν είναι. Για να ανασύρει τις κρυμμένες επιθυμίες του, για να φέρει στην επιφάνεια τις μύχιες σκέψεις του.
Όχι για να στεναχωρηθεί, να πικραθεί που δεν έχει υπάρξει αυτό που τα βάθη της ψυχής του επιθυμούν· αντίθετα, για να τον κινητοποιήσουμε να δράσει με θάρρος, αποφασιστικότητα, χαρά.
Θέλουμε να του πούμε πως δεν είναι μόνη-μόνος. Είμαστε πολλοί. Και πως είναι εντάξει να αμφισβητείς αυτό που προέκυψε, αλλά είναι και εντάξει να διεκδικείς αυτό που αγαπάς. Πως είναι εντάξει να έχεις κάνει λανθασμένες επιλογές και ποτέ αργά για να προσπαθήσεις για άλλες, πιο συμβατές με τον εαυτό σου· πως είναι εντάξει να φοβάσαι.
Θέλουμε να του πούμε πως δεν είναι εύκολο. Πως απαιτούνται δυνάμεις και ισορροπίες. Πως πρέπει να συμφιλιωθεί με την ολότητα του εαυτού του. Πως πρέπει να δεχτεί τις αδυναμίες του αλλά και να εμπιστευτεί τη δύναμή του. Μα, πως είναι απελευθέρωση η ίδια η προσπάθεια, ο στόχος, η διαδρομή….“… Η Ιθάκη θα σε δώσει τ᾿ ωραίο ταξίδι…”…..»
Πώς ξεκίνησε το ταξίδι και φτάσαμε σήμερα να παρουσιάζετε τη χορευτική αυτή performance;
«Η αρχή έγινε το 2014, όταν θέλησα να παρουσιάσω το ποιητικό μου έργο “Του μυαλού σου τα παιχνίδια” (εκδόσεις Κέδρος). Επιθυμία μου ήταν να γίνει μία παρουσίαση που να ενδιαφέρει το ευρύ κοινό και όχι μόνο τους μυημένους στην ποίηση. Σκεφτόμουν, πως εάν μπορούσα να κινητοποιήσω το συναίσθημα των ακροατών, πέρα από τη λογική των λέξεων, ο στόχος θα είχε επιτευχθεί. Μουσική, ήταν η πρώτη σκέψη. Ο σύντροφός μου, μουσικός και συνθέτης Βαγγέλης Μερτζάνης, αγκάλιασε με ενθουσιασμό την ιδέα. Θα έγραφε μουσική με βάση το συναίσθημα των στίχων! Θεατρική απόδοση των στίχων και όχι απαγγελία, ήταν η δεύτερη σκέψη. Θα το έκανα εγώ. Ευκαιρία να εφαρμόσω την εκπαίδευσή μου στην υποκριτική!
Σωματικότητα, ήταν η επόμενη σκέψη. Η γλώσσα του σώματος· τόσο γνωστή και τόσο κατανοητή από όλους τους ανθρώπους.
Απευθύνθηκα στη δασκάλα μου του χορού, Χριστίνα Γεροσίδερη, η οποία ενθουσιασμένη, δεν έμεινε στην απλή κίνηση αλλά δημιούργησε χορογραφίες με βάση τη μουσική και το συναίσθημα των λόγων.
Συνεργαστήκαμε με επαγγελματία χορεύτρια και βρεθήκαμε με μία performance 40 λεπτών, αρχικά, στην οποία η ποίηση ερμηνευόταν από τη μουσική, τον χορό, την κίνηση, τον θεατρικό λόγο. Το πείραμα πέτυχε. Το κοινό ενθουσιάστηκε. Η performance μεγάλωσε και έγινε έργο που παίχτηκε την επόμενη χρονιά σε κεντρικό θέατρο της Αθήνας, με επιτυχία.
Η παραγωγή ήταν δική μας και η ομάδα ονομάστηκε “ΣύνΧορδο”. Η “Χλωμή Πολυχρωμία” είναι η δεύτερη παραγωγή μας».
Τα κείμενα της παράστασης είναι ποιητικά. Πιστεύετε πως μπορεί, τελικά, το σώμα να αποδώσει τα νοήματα της ποίησης;
«Στη δική μας εκδοχή, δεν αρκεί το σώμα για να αποδώσει το νόημα των λόγων.
Στον “πίνακα” τον δικό μας, η μουσική είναι ο καμβάς, οι στίχοι είναι το σχέδιο, τα σώματα δίνουν το χρώμα και ο θεατρικός λόγος τις λεπτές αποχρώσεις».
Το θέατρο είναι πάντα γεμάτο· πού αποδίδετε την επιτυχία των παραστάσεων;
«Η πρόταση που κάνουμε, είναι κάτι τελείως δικό μας. Δεν προσπαθήσαμε να μιμηθούμε κανέναν.
Δεν αφουγκραστήκαμε καμία τάση. Δεν μας νοιάζει εάν είμαστε συμβατοί με εκείνο ή με το άλλο.
Δεν το παίζουμε διανόηση. Δεν ψάχνουμε τρόπο να αρέσουμε. Ψάχνουμε τρόπο να επικοινωνήσουμε. Λέμε την αλήθεια μας, απλά και με ειλικρίνεια. Έχουμε δουλέψει πολύ, με γνώμονα τον σεβασμό στο κοινό. Έχουμε δώσει ψυχή. Έχουμε πιστέψει βαθιά το έργο μας.
Όλα αυτά είναι ορατά, ακόμη και από τον τρόπο που το επικοινωνούμε, είτε ατομικά είτε σαν ομάδα. Το κοινό έχει αλάνθαστο ένστικτο. Ο κόσμος ψάχνει για αλήθειες. Ψάχνει για φωνές που καλούν το φως. Επιλέγει και προτείνει, με γρήγορα αντανακλαστικά».
Μιλώντας και λίγο πρακτικά, είναι εύκολο να κάνεις Τέχνη στη χώρα μας; Ποιες δυσκολίες επισημαίνετε στη δική σας προσπάθεια;
«Αγγίζετε ένα αγκάθι, με το οποίο θα μπορούσαμε να ασχολούμαστε ημέρες ολόκληρες.
Είναι εξαιρετικά δύσκολο να κάνεις Τέχνη στην Ελλάδα. Για τι να πρωτομιλήσω.
Τα στεγανά, τις κλίκες, την έλλειψη κρατικής υποστήριξης, τα τεράστια κόστη, την καλλιτεχνική επιχειρηματικότητα που στοχεύει αποκλειστικά στο κέρδος, τις ανελεύθερες και κατευθυνόμενες κριτικές, τα τεράστια κόστη, τη νομοθεσία; Πρέπει να είσαι “τρελός” ή πλούσιος ή και τα δύο, για να τολμήσεις μία παραγωγή και μάλιστα ανεξάρτητη σαν την δική μας. Εμείς δηλώνουμε “τρελοί”. Αλλά αποφασισμένοι. Θα μπορούσαμε να τα έχουμε παρατήσει, χίλιες φορές. Μας δίνει δύναμη, το γεγονός ότι η δημιουργία για εμάς είναι μέσο επικοινωνίας και όχι επιβίωσης. Είμαστε όλοι εργαζόμενοι στον χώρο της τέχνης, αλλά δεν ζούμε από το θέαμα.
Έτσι, έχουμε την πολυτέλεια να δίνουμε χρόνο στα πράγματα για να γίνουν. Αυτό, φυσικά, δεν θα μπορούσε να συμβεί, εάν περιμέναμε να γεμίσουμε τα ψυγεία μας από τις παραστάσεις».
Ποιο είναι το προφίλ της ομάδας σας;
«Το “ΣύνΧορδο”, αριθμεί αυτήν την στιγμή έξι μέλη. Εκτός από εμένα, τον μουσικό και τη χορογράφο, έχουμε την τιμή να συμπράττουμε με τρεις έμπειρες καλλιτέχνιδες, με μεγάλη προσφορά στον χώρο του χορού. Είναι η Λία Θωμαδάκη, που κάνει και τα φωνητικά, η Μαίρη Γεωργιοπούλου και η Μαρία Κλιγκοπούλου. Υπάρχουν, συνολικά στην ομάδα, ποικίλες δεξιότητες, πολλαπλές ανά άτομο, που καλύπτουν όλες τις ανάγκες της ομάδας και της παραγωγής.
Συμπληρώνουμε ο ένας τον άλλον, διορθώνουμε ο ένας τον άλλον, καλόπιστα και με γνώμονα την ποιότητα του αποτελέσματος.
Θα ήταν παράληψή μας, να μη αναφέρουμε τον μόνιμο συνεργάτη της ομάδας, στον σχεδιασμό φώτων, τον Παναγιώτη Μανούση, που μας πίστεψε από την αρχή και δημιουργεί την αισθαντική ατμόσφαιρα».
Στο σήμερα, αν πρέπει να μιλήσετε μέσα από την ποίηση, ποια είναι τα θέματα ή το θέμα που θα αγκάλιαζε ο ποιητικός σας λόγος;
«Μου αρέσει να εμβαθύνω στον άνθρωπο. Στην καθημερινότητά του. Στην πάλη του με τον ίδιο του τον εαυτό. Μου αρέσει η μικρή εικόνα της μονάδας. Πιστεύω στην ανάγκη της βελτίωσης του εαυτού μας. Μέσα από την αλλαγή της μονάδας, θα έρθει η αλλαγή στην κοινωνία».
Υπάρχουν κάποια επόμενα καλλιτεχνικά βήματα που θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας;
«Η επόμενη ιδέα για νέα παραγωγή υπάρχει και θα περιμένει τη σειρά της, καθώς οι προσπάθειές μας, προς το παρόν, θα είναι να φέρουμε το έργο σε Φεστιβάλ ή άλλες διοργανώσεις, και να γνωριστούμε με ακόμη ευρύτερο κοινό».
Και αν για το τέλος, σας ζητούσα να αφήσουμε την πολυχρωμία και να χρησιμοποιήσετε ένα και μόνο χρώμα, ποιο θα ήταν αυτό και γιατί;
«Μα κοιτάξτε γύρω…Η φύση είναι γεμάτη χρώματα. Εγώ γιατί να επιλέξω ένα μόνο;
Δεν μου αρέσει η αποστείρωση, δεν θέλω να εθελοτυφλώ. Επιλέγω να ζω με όλες τις αποχρώσεις, σε όλους τους τόνους. Επιμένω στην πολυχρωμία».
Συντελεστές
Σενάριο – Ποιητικά κείμενα – Ηχογραφημένη ερμηνεία: Λαμπρινή Καρούσου
Χορογραφίες – Σκηνοθεσία: Χριστίνα Γεροσίδερη
Μουσική σύνθεση: Βαγγέλης Μερτζάνης
Φωνητικά: Λία Θωμαδάκη
Χορός – Ερμηνεία: Μαίρη Γεωργιοπούλου, Λία Θωμαδάκη, Μαρία Κλιγκοπούλου, Λαμπρινή Καρούσου
Φωτισμός: Παναγιώτης Μανούσης
Παραγωγή: CooCoo Creations
Χορηγός: Chorokinisi Dance Studio
