© Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη
Στο πλαίσιο του Φεστιβάλ «Νύχτες Έντγκαρ Άλαν Πόε: Το κοράκι 1845-2025», η Καλλιτεχνική εταιρεία Creatists παρουσιάζει το έργο «Λήθη Vs Θύμηση – Δοκιμή Πόε» έως τις 12 Ιανουαρίου στο Rabbithole, σε σκηνοθεσία Κατερίνας Χάσκα [Γερμανικού 20, Αθήνα].
Το έργο είναι ένα θεατρικό κείμενο work in progress. Έχει προκύψει μέσα από ερευνητική διεργασία και θεατρικούς αυτοσχεδιασμούς· μέθοδο πάνω στην οποία εργάζεται η σκηνοθέτις Κατερίνα Χάσκα με τη θεατρική της ομάδα και η οποία στοχεύει να εμβαθύνει σε θέματα όπως η ψυχική σύγκρουση, η σύγκρουση ταυτότητας και η κοινωνική σύγκρουση, ο ποιητικός λόγος και η κίνηση, μέσα από το πρίσμα του υπαρξισμού.
Πρόκειται για μία περφόρμανς που εισχωρεί στις μύχιες σκέψεις, τις περιπλοκές της ανθρώπινης ψυχής, εξερευνώντας εσωτερικές και συγκρουσιακές μνήμες της ταυτότητας και των κοινωνικών συγκρούσεων, μέσα από τις οποίες μάχονται οι χαρακτήρες να βρουν την αλήθεια τους στον περίπλοκο κόσμο μας. Οι χαρακτήρες δεν έχουν ταυτότητα και συναντιούνται σε άγνωστο χώρο και αόριστο χρόνο. Η αφήγηση ξετυλίγεται μέσα από ένα μοναδικό μείγμα ισχυρών μονολόγων και διαλόγων από επιλεγμένα ποιήματα και διηγήματα του Άλαν Πόε, με επαναλαμβανόμενες φράσεις, μυσταγωγικές παύσεις και σιωπές, καινοτόμων τεχνικών σωματικού θεάτρου και θέατρο του παραλόγου· ντύνεται με ατμοσφαιρικούς απόκοσμους φωτισμούς, σκηνικό διάκοσμο installation που χτίζεται και γκρεμίζεται επί σκηνής και πρωτότυπη μουσική-ηχοτοπία.
Η ηθοποιός, σκηνοθέτις και θεατροπαιδαγωγός Κατερίνα Χάσκα μίλησε μαζί μας.
Πώς γεννήθηκε η ιδέα για αυτή την work in progress performance;
«Η ιδέα είχε γεννηθεί κάποια χρόνια πριν, με ίδια θεματική αλλά διαφορετικό τίτλο. Προ πανδημίας εποχή, εργαζόμασταν με τα δύο μέλη της ομάδας, Μίκα Στεφανάκη και Ραφαέλα Καβαζαράκη, σε μια θεατρική περφόρμανς, όπου το κείμενο με τίτλο “Το παιδί που κρύφτηκε” είχε προκύψει από αυτοσχεδιασμούς και προσωπικά βιώματα, αλλά δεν ολοκληρώθηκε. Μέσα από τη συζήτηση με την ομάδα, λοιπόν, προέκυψε κάπως ως ανάγκη να εργαστούμε πάνω στο παιδικό τραύμα που είχαμε ξεκινήσει τότε. Ο τίτλος “Λήθη Vs Θύμηση” αφορά τη λήθη της θνητότητας ενάντια στη θύμηση της ύπαρξης. Η λέξη “Δοκιμή” αφορά τη δική μας διαδρομή κι αναζήτηση μέσα από τα κείμενα του Πόε, ώστε να αφηγηθούμε τη δική μας ιστορία. Τη λέξη Δοκιμή τη χρησιμοποιούσε ο Γκροτόφσκι, δανειζόμενος τον μύθο από θεατρικά κείμενα, για να πει την ιστορία που είχε δημιουργήσει με την ομάδα του».
Πώς προσεγγίσατε σκηνοθετικά και δραματουργικά το έργο του Πόε;
«Επέλεξα, αρχικά, τη βασική θεματική από τα έργα του που είναι “το ανοίκειο”, δηλαδή αυτό που δε γνωρίζουμε και μας προκαλεί τρόμο· ανέλαβα στη συνέχεια την επιμέλεια και συρραφή των επιλεγμένων διηγημάτων και κάπως οργανικά και μέσα από αυτοσχεδιασμούς οδηγήθηκα στο να εμβαθύνω μέσα από τον ποιητικό λόγο, τις τεχνικές σωματικού θεάτρου και θεάτρου του παραλόγου στο “Τραύμα”, πάνω στο οποίο δουλεύω τα τελευταία χρόνια, μέσα και από τις άλλες μου ιδιότητες».
Oι χαρακτήρες του έργου, οι οποίοι είναι ανώνυμοι, μάχονται να βρουν την αλήθεια τους στον περίπλοκο κόσμο μας. Ποια η διαδρομή τους;
«Η σιωπή, ώστε να ακούσουν την αλήθεια μέσα τους και γύρω τους, η σύνδεση με την παιδική ηλικία -που έχουν κρύψει, και την ταυτότητά τους -που έχουν απαρνηθεί, η αποδοχή αυτών, και η πίστη ότι θα είναι παρόντες στη ζωή που ζουν τώρα χωρίς να κυνηγάνε τη ζωή του μέλλοντος, την οποία στην ουσία δεν γνωρίζουν».
Τι τους διδάσκει αυτή η μάχη;
«Ότι προκειμένου να έχουν μια δεύτερη ευκαιρία για μια υγιή ύπαρξη, οφείλουν να συνδεθούν και να αποδεχτούν το παιδί που έχουν κρύψει στη σοβαροφάνεια του ενήλικα. Να το αγκαλιάσουν και να συμπορευτούν μαζί, με αγάπη και κατανόηση».
Ανάμεσα στη λήθη και τη μνήμη, τελικά πώς συγκροτείται η ταυτότητα των δύο χαρακτήρων;
«Και οι δύο χαρακτήρες κάνουν την προσωπική τους διαδρομή μέσα από ενοχές, φοβίες, εμμονές, αίσθημα μοναξιάς, ώσπου συναντιούνται σε ένα κοινό σημείο που είναι η απόγνωση. Εκεί καλούνται να σωπάσουν και να ακούσουν την αλήθεια μέσα τους, ώστε να δώσουν μια δεύτερη ευκαιρία στον εαυτό τους για να ζήσουν παρόντες αυτή τη ζωή, συνδεδεμένοι, πλέον, άρρηκτα με το παιδί που κάποτε είχαν κρύψει, αποδεχόμενοι το παρελθόν τους και απαλλαγμένοι από το άγχος και το κυνήγι του μέλλοντος. Οι χαρακτήρες επιλέγουν, εν τέλει, τη θύμηση της ύπαρξης, που είναι το μεγαλύτερο δώρο που έχουμε κατακτήσει οι άνθρωποι· κι οφείλουμε να υπάρχουμε με σεβασμό απέναντι στον εαυτό μας αλλά απέναντι και στον άλλον, στη φύση και στο ζωικό βασίλειο».
Ταυτότητα Παράστασης
Σκηνοθεσία-Επιμέλεια κειμένων: Κατερίνα Χάσκα
Κίνηση: Μίκα Στεφανάκη
Μουσική: Κωστής Κόντος
Σκηνικά – Installation Art: Δημήτρης Μέλλος
Κοστούμια: Μάγδα Καλέμη
Κατασκευή κοστουμιών: Βάλια Πιτσούνη
Φωτισμοί: Αλέξανδρος Πολιτάκης
Βοηθός σκηνοθέτη: Ραφαέλα Καβαζαράκη
Γραφείο τύπου – Επικοινωνία: Ράνια Παπαδοπούλου, Blue Rosebud Productions AMKE
Social Media: Betterfly Digital
Παραγωγή: Creatists AMKE
Παίζουν οι ηθοποιοί: Μίκα Στεφανάκη, Κατερίνα Χάσκα, Ραφαέλα Καβαζαράκη
