© Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη
Επί σκηνής ξετυλίγεται η ιστορία του μεγαλύτερου απατεώνα της Κωνσταντινούπολης, του Χαράλαμπου Πεταλούδη, γνωστού και ως Φιάκα, που ζει στην Κωνσταντινούπολη με τον υπηρέτη του Γιάννη, κατάχρεος και κυνηγημένος από τους πιστωτές του.
Στην ανάγκη του να ξεφύγει από τη φτώχεια καταστρώνει ένα σχέδιο: να παντρευτεί την όμορφη και πλούσια Ευανθία, για να εκμεταλλευτεί την περιουσία της προς όφελός του, αποκρύπτοντας τα χρέη του και την πραγματική του ταυτότητα. Της παρουσιάζεται λοιπόν ως πάμπλουτος Βαρόνος εκ Βερολίνου, που ζει στην Πόλη ινκόγκνιτο. Κι ενώ το σχέδιο προχωρά με επιτυχία, η αλήθεια κινδυνεύει από στιγμή σε στιγμή να αποκαλυφθεί. Πώς θα καταφέρει να ξεφύγει ο Βαρόνος από όσους τον κυνηγούν;
Ο Γιωργής Τσουρής και ο Αλέξανδρος Χρυσανθόπουλος μίλησαν μαζί μας.
Ποιοι είναι οι λόγοι που σας οδήγησαν να ασχοληθείτε με μία κωμωδία του 19ου αιώνα. Και, πώς δουλέψατε για τη διασκευή του έργου;
Γιωργής Τσουρής: «Το έργο αυτό συνδέεται με ένα από τα πιο πρώιμα ερεθίσματα που είχα από τη θεατρική πράξη: Μια παράσταση στην οποία πρωταγωνιστούσε ο πατέρας μου -μεγάλη προσωπική του επιτυχία, και την έβλεπα σε βίντεο ξανά και ξανά, έχοντας σχεδόν αποστηθίσει όλο το έργο, πριν καλά καλά πάω στο δημοτικό. Η κωμωδία του Μισιτζή, καλοσμιλεμένη στις κωμικές τις λεπτομέρειες και αρκετά αιρετική για την εποχή της, μου φαινότανε πάντα μια δυνατή πρόκληση για τον ηθοποιό και τον σκηνοθέτη. Πρόκειται για λαϊκό θέαμα πολύ υψηλής αισθητικής απόβλεψης· ένας συνδυασμός που πέτυχαν οι σπουδαίοι δραματουργοί της κομέντια -Μολιέρος, Γκολντόνι κ.λπ. Η συγκυρία που φέρνει αυτή την κωμωδία φέτος στη σκηνή, έχει να κάνει με την ανάγκη να μιλήσουμε για την υποκρισία και την κρίση ταυτότητας στο σήμερα. Για τα μικρά και μεγάλα ψέματα που λέμε στον εαυτό μας και στους γύρω μας. Η ακόμη πιο ευτυχής συγκυρία, είναι το γεγονός ότι κατάφερα, με την επιμονή μου, να έχω συνένοχους σε αυτό το εγχείρημα, μια ομάδα συντελεστών και ηθοποιών που προσωπικά θαυμάζω και “ζηλεύω” για τις ικανότητες αλλά και τη συνολική τους σκέψη και στάση στο θέατρο. Η δουλειά πάνω στη διασκευή του έργου σε συνεργασία με τον Αλέξανδρο ήταν απολαυστική. Δυο άνθρωποι που μιλάμε την ίδια σκηνική γλώσσα σε πολύ μεγάλο βαθμό, συναντηθήκαμε με ένα έργο που “μιλάει” την ίδια γλώσσα… στην καθαρεύουσα. Το αποτέλεσμα ήταν να αλλάξουμε το κείμενο σε πολύ μεγάλη κλίμακα, με απόλυτο σεβασμό στο αρχικό πόνημα και με την εμπιστοσύνη ότι τα μεγάλα έργα, αν πραγματικά έχεις κάτι να πεις μέσα απ’ αυτά, αντέχουν στις αλλαγές. Δραματουργικά, η σημαντικότερη τομή που επιχειρήσαμε ήταν η εισαγωγή του άδολου έρωτα που κινδυνεύει να χαθεί και να εκφυλιστεί μέσα από το παιχνίδι της εξαπάτησης».
Το έργο πραγματεύεται θέματα όπως η κοινωνική υποκρισία, η οικονομική ένδεια, η απάτη. Παραμένουν αυτά επίκαιρα στις μέρες μας; Κατά συνέπεια, και οι χαρακτήρες του έργου παραμένουν αναγνωρίσιμοι στην κοινωνία μας;
Αλέξανδρος Χρυσανθόπουλος: Τα θέματα αυτά, δυστυχώς, παραμένουν πιο επίκαιρα από ποτέ. Οι μοναδικές διαφορές είναι ότι η κοινωνική υποκρισία, πλέον, κρύβεται κυρίως πίσω από οθόνες, μέσα σε προφίλ γεμάτα με χαμόγελα και την ψευδαίσθηση της τελειότητας και ότι η απάτη έχει βρει διαφορετικούς τρόπους για να παραμένει καλά κρυμμένη! Γι’ αυτό και οι χαρακτήρες του έργου αντιπροσωπεύουν μια μικρή κοινωνία όπου όλοι, μέσα στην ένδειά τους, κυνηγώντας το όνειρο, απατούν και απατώνται!»
Είναι πιο εύκολο ή μήπως πιο περίπλοκο να μιλήσει κανείς για «δύσκολα» και σοβαρά θέματα μέσα από το χιούμορ;
Αλ. Χρυσανθόπουλος: «Το χιούμορ ντύνει τα δύσκολα θέματα με ένα πέπλο που τα κάνει πιο ανώδυνα και, ταυτόχρονα, τα φωτίζει! Η αναφορά σε θέματα που μας αφορούν και μας πονάνε, μας βάζει συχνά σε μία θέση επιθετικής άμυνας. Η κωμωδία έχει τη δύναμη, κάνοντάς μας να ξεχνιόμαστε στο χιούμορ της, να ακούμε κάποιες αλήθειες τη στιγμή που οι άμυνές μας έχουν μπει σε κατάσταση αδράνειας. Τις ακούμε, έτσι, λίγο πιο αντικειμενικά. Δεν γίνονται τόσο προσωπικές».
Είναι η κωμωδία απαραίτητη στις μέρες μας; Την έχει ανάγκη το κοινό;
Αλ. Χρυσανθόπουλος: «Η κωμωδία, ως λειτουργία, βασίζεται στην ανατροπή του λογικού, του αναμενόμενου. Γι’ αυτόν τον λόγο εξαρτάται απόλυτα από τον ρυθμό, ώστε να προλάβει τη σκέψη του θεατή. Αν ο θεατής το σκεφτεί πριν γίνει, τότε η κωμωδία χάνεται. Φυσικά και έχουμε όλοι μας ανάγκη κάποιος να προλάβει τη σκέψη μας· να την ανατρέψει. Και έτσι, να ξεχαστούμε, έστω και για λίγο, από τα προβλήματα της καθημερινότητάς μας. Μεγάλα ή μικρά».
Η διασκευή που κάνατε στο έργο έχει δώσει στη μουσική πρωτεύοντα ρόλο. Τι να αναμένουμε από αυτό το πάντρεμα θεάτρου και μουσικής;
Γ. Τσουρής: «Η μουσική και το θέατρο είναι στη λειτουργία μου ως ηθοποιός. Είναι τέχνες αξεχώριστες και αλληλοτροφοδοτούμενες. Αντιλαμβάνομαι, έτσι κι αλλιώς, τα πάντα με τον ήχο. Η απόφασή μας να έχουμε στην παράσταση ζωντανή μουσική ήταν, μάλλον, μονής επιλογής, αφού έτσι κι αλλιώς τα σώματα των ηθοποιών επί σκηνής αναπτύσσουν την αφήγηση με πολλή μουσικότητα και με πολλή λεπτομέρεια στη ρυθμολογία. Πρακτικά, τώρα, η ζωντανή μουσική σε μια παράσταση, και δη σε μια κωμωδία, δίνει πολλές επιλογές και δυνατότητες: πολλαπλασιάζει τη δραστικότητα του χιούμορ, αναπνέει μαζί με τον λόγο και επενδύει τα τραγούδια με έναν τρόπο που απελευθερώνει τον ηθοποιό αντί να τον περιορίζει. Προσφέρει, επίσης, πολύ ωραίες ανατροπές, καθώς υφολογικά ταξιδεύουμε με τις μελωδίες του συνθέτη μας Νίκου Γαλενιανού σε πολλά είδη και φόρμες. Πιστεύω ότι η μουσική στην παράστασή μας θα πλουτίσει πολύ την εμπειρία του θεατή».
Ταυτότητα Παράστασης
Ελεύθερη διασκευή – Σκηνοθεσία: Γιωργής Τσουρής – Αλέξανδρος Χρυσανθόπουλος
Σχεδιασμός Φωτισμών: Μελίνα Μάσχα
Μουσική: Νίκος Γαλενιανός
Κίνηση: Σεσίλ Μικρούτσικου
Κοστούμια: Αλέγια Παπαγεωργίου
Στίχοι τραγουδιών: Γιωργής Τσουρής – Αλέξανδρος Χρυσανθόπουλος
Βοηθός Σκηνοθετών: Κατερίνα Μεφσούτ
Βοηθός ενδυματολόγου: Νικολέτα Αναστασιάδου
Διανομή:
Βαρόνος / Φιάκας: Θάνος Τοκάκης
Ευανθία: Ηρώ Μπέζου
Γιάννης: Γιωργής Τσουρής
Κοκκώνα Φρόσω: Ευαγγελία Καρακατσάνη
Καζαμίας: Θανάσης Δόβρης
Πατήρ Σώτος: Yoel Soto
Η μουσική της παράστασης ερμηνεύεται ζωντανά επί σκηνής: Yoel Soto: ηλεκτρικό μπάσο / Γιωργής Τσουρής: κλαρινέτο, σαξόφωνο, κιθάρα, πιάνο / Ευαγγελία Καρακατσάνη: πιάνο, ακορντεόν / Ο θίασος: κρουστά.
Προπώληση: https://www.more.com/theater/o-baronos-f-fiakas-sto-pti-palai
