Skip to main content

Κύνθια Βουκουβαλίδου: «…κάθε άνθρωπος που διαλέγει το καλό, […] πράττει ηρωικά»

Η «Αντιγόνη μου» του Ανδρέα Φλουράκη είναι ένα σύγχρονο κοινωνικό έργο που θέτει με χιούμορ καίρια ερωτήματα για την ανθρώπινη φύση, τη θέση της γυναίκας, την εξουσία και την ατομική ευθύνη

Όσοι δεν είχαμε ποτέ  την ευκαιρία να γνωριστούμε με μια ηρωίδα, τώρα  την έχουμε! Η  Αντιγόνη υπήρξε ένας διαχρονικός μύθος, γνωστός σε όλους. Η παράσταση «Η Αντιγόνη μου» έρχεται για να τ’ αλλάξει όλα. Η Κύνθια Βουκουβαλίδου συναντιέται, ακόμα μια φορά,  με τον βραβευμένο θεατρικό συγγραφέα Ανδρέα Φλουράκη, ενσαρκώνοντας την «Αντιγόνη μου» στο Θέατρο 104 [Ευπολπιδών 41, Γκάζι].

Στέκεται στη σκηνή και εκμυστηρεύεται στους θεατές τις σκέψεις, τα όνειρα και το παρελθόν της. Τους χρίζει κοινωνούς της «σημαντικότερης μέρας της ζωής της».  Aναζητά τη θέση της στον κόσμο, ψάχνει την αλήθεια της πέρα από τα πρέπει, την ουσιαστική πράξη πέρα από τα προφανή και, εντέλει, αναζητά αν την χωρά τούτος ο τόπος!

Αν κάποιος αφεθεί να την ακούσει, μπορεί να νιώσει έκπληκτος· ίσως και ν’ ανακαλύψει κρυμμένες πτυχές του ίδιου του του εαυτού, μέσα απ’ τα λόγια της.

Η «Αντιγόνη μου» του Ανδρέα Φλουράκη είναι ένα σύγχρονο κοινωνικό έργο που θέτει με χιούμορ καίρια ερωτήματα για την ανθρώπινη φύση, τη θέση της γυναίκας, την εξουσία και την ατομική ευθύνη.

Η Κύνθια Βουκουβαλίδου μίλησε μαζί μας.

Δέκα χρόνια από την παράσταση «Μήδειας Πατούσες», συνεργάζεστε ξανά με τον συγγραφέα Ανδρέα Φλουράκη στην «Αντιγόνη μου». Τι σας κέρδισε σ’ αυτό το θεατρικό έργο;

«Η ίδια η “Αντιγόνη μου” και η γραφή του Φλουράκη, που ακροβατεί μεταξύ ποιητικότητας και σύγχρονης σαρκαστικής γραφής».

Μοιράζονται κοινά η «Αντιγόνη» του Σοφοκλή και η «Αντιγόνη μου» του Φλουράκη;

«Κάποτε, ήταν ο ίδιος άνθρωπος αλλά η “Αντιγόνη μου” του Φλουράκη μοιάζει ν’ αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα· όποτε αυτό την κάνει πολύ πιο ώριμη. Και η Αντιγόνη μας έχει χιούμορ, είναι σύγχρονη, έχει αυτογνωσία».

«Η Αντιγόνη μου» ζει το 2024. Ποιοι είναι οι μεγαλύτεροί της προβληματισμοί και ποιο το πιο τρελό της όνειρο;

«Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι σήμερα οι Κρέοντες ξεφυτρώνουν σαν σπυριά σε πρόσωπο δεκαεξάχρονου. Ότι είναι μόνη της σε όλο αυτό. Ότι μοιάζει άνισος ο αγώνας για την επικράτηση του δικαίου. Το πιο τρελό της όνειρο είναι να υπήρχε ένας άνθρωπος διαφορετικός, να έδινε το “παρών” και να της απάλυνε λίγο τον πόνο».

Τι θα έπρεπε να συμβεί για να μην είναι ανάγκη, πλέον, οι Αντιγόνες να διεκδικούν τ’ αυτονόητα;

«Αν επικρατούσε η δικαιοσύνη, ο κόσμος μας ήταν ασφαλής για όλα του τα πλάσματα και τα αυτονόητα, όπως πολύ ωραία λέτε, δεν ήταν πάντα σε διακύβευμα· δεν θα υπήρχε καμία ανάγκη για Αντιγόνες».

Η Αντιγόνη, κόντρα σε Θεούς και νόμους, έθαψε τον αδερφό της. Κι αυτή ήταν μια ενέργεια γενναία κι ασυμβίβαστη. Σήμερα, τι καθιστά μια πράξη, ουσιαστικά, επαναστατική;

«Αν ρωτάτε για το έργο, το ότι ψάχνει την -ακόμα πιο ειλικρινή για την ίδια και το συναίσθημα της- πράξη τιμής. Αν ρωτάτε για τον κόσμο μας: κάθε μέρα, κάθε άνθρωπος που διαλέγει το καλό, το δίκαιο, αυτό που δεν βλάπτει τον άλλο και φέρεται με σεβασμό στις αρχές του και στον συνάνθρωπο, πράττει ηρωικά».

Τι είναι τέχνη για εσάς;

«Ω! Για μένα είναι τρόπος ύπαρξης! Είναι κάτι που προσπαθεί να μετουσιώσει έννοιες και συναισθήματα, φτιάχνεται με κόπο και μεράκι κι έρχεται να επικοινωνηθεί με το κοινό του. Ακόμα και πράξεις της καθημερινότητάς μας μπορεί να γίνουν τέχνη».

Τι σας κάνει να αισιοδοξείτε, τι να χάνετε την υπομονή σας, τι να εξοργίζεστε και τι σας κάνει να ονειρεύεστε;

«Μικρές στιγμές καλοσύνης που συναντώ, πάντα με κάνουν να αισιοδοξώ και μου γλυκαίνουν την μέρα. Παλιά θα σας έλεγα ότι εξοργίζομαι με την αδικία, τώρα προστίθεται σ’ αυτήν το gaslighting. Από το κράτος μέχρι τους γύρω μας που όχι μόνο σε αδικούν, αλλά κάνουν σα να μην το έκαναν. Με τρελαίνει. Και, προφανώς, αυτός είναι ο σκοπός, αλλά πάντα με τρελαίνει. Με κάνει να ονειρεύομαι ο περίγυρός μου, οι φίλοι μου και οι συνεργάτες μου, τα ζωάκια, τα παιδάκια, αυτοί οι άνθρωποι και τα πλάσματα που μέσα στον βούρκο είναι σαν καθαρό γάργαρο νεράκι».

Ταυτότητα παράστασης

Θεατρικό έργο: Ανδρέας Φλουράκης
Ερμηνεία – Σκηνοθεσία: Κύνθια Βουκουβαλίδου
Συνεργάτης στη σκηνοθεσία: Εριφύλη Στεφανίδου
Φωτισμοί: Περικλής Μαθιέλλης
Ηχητικό τοπίο – Μουσική: Γιώργος Μαυρίδης
Σκηνικό-κουστούμια: Μιμίκα Καπούλα
Φωτογραφίες-τρέιλερ: Βασια Αναγνωστόπουλου
Παραγωγή: Tits Up Events
Προβολή και Επικοινωνία: Βάσω Σωτηρίου-We Will

Προπώληση: https://tinyurl.com/yzvnvyh6