© Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη
Υπό τη σκηνοθεσία του διεθνούς φήμης Αμερικανού Robert Wilson, ερμηνεύουν οι τρεις εξέχουσες Ελληνίδες ηθοποιοί, Ρένη Πιττακή, Καρυοφυλλιά Καραμπέτη και Λουκία Μιχαλοπούλου· στον ρόλο του γιου, ο Αλέξης Φουσέκης.
Η Α αντιμέτωπη πια με το τέλος του βίου της, περιβάλλεται από μία νοσηλεύτρια (Β) και μία δικηγόρο (Γ), οι οποίες παίρνουν τη μορφή του νεότερου εαυτού της. Με τη γνωστή του, ολιστική διαχείριση του χώρου και του χρόνου, ο Wilson εξιστορεί μαεστρικά το αποτύπωμα του χρόνου, αναδεικνύοντας τις πολλαπλές αντανακλάσεις που γεννά ο καθρέφτης της ζωής.
Η Λουκία Μιχαλοπούλου μίλησε μαζί μας.
Κυρία Μιχαλοπούλου, για δεύτερη χρονιά «Τρεις Γυναίκες»… Ποιος ο ρόλος σας;
«Είμαι η Γ, όπου στο πρώτο μέρος είναι μια δικηγόρος της Α, ενώ καθώς περνάει το έργο αποκαλύπτεται ότι είμαι η νεότερη εκδοχή της, σε διαρκή κόντρα με την Α. Μια που το χάσμα είναι πολύ μεγάλο, αρνούμαι να δεχτώ τη συμφιλίωση με τη φθορά, αντιδρώ σε οτιδήποτε δεν ανοίγει ορίζοντες και προοπτικές, ακόμα πιστεύω στο ιδανικό… Βρίσκομαι στη φοβερά τραγική θέση να μάθω το μέλλον μου από τη Β και την Α· μου διαταράσσουν την έννοια της ευτυχίας, με φέρνουν αντιμέτωπη με ένα μέλλον που δεν ονειρεύομαι αλλά επειδή βρίσκομαι σε αυτή τη στιγμή…συνεχίζω, μα ελπίζω».
Ποια είναι τα κεντρικά σημεία της παράστασης
«Ο χρόνος…που διαστέλλεται και συντελείται…τα χρόνια που χωρίζουν αυτές τις γυναίκες αλλά και που τις ενώνουν.. ξαφνικά το 26 που είμαι εγώ με το 92 που είναι η Ρένη βρίσκεται στον ίδιο χωροχρόνο…αυτό είναι μαγικό…λένε πως πριν φύγεις από τη ζωή η ψυχή, η μνήμη, ενώνει όλο το παρελθόν σου.. με φοβερή ταχύτητα…αυτό συμβαίνει στη παράσταση…η τελευταία εκπνοή ενός ανθρώπου. Και όλα αυτά, μέσα σε ένα πλαίσιο παιχνιδιού, σαν μαριονέτες που ζωντανεύουν».
Η συνεργασίας σας με τις δυο άλλες κυρίες του ελληνικού θεάτρου πώς ήταν και πού στηρίχθηκε γι’ αυτή την ιδιαίτερη παράσταση;
«Η Ρένη Πιττακή και η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη είναι αξιοθαύμαστες, υπέροχες θεατρίνες αλλά κι υπέροχοι άνθρωποι. Είναι συγκινητικό το δόσιμο και η πειθαρχία τους σε όλο αυτό το εγχείρημα· με ενώνουν πολλά, το βασικότερο η αγάπη για το θέατρο και η φροντίδα για να κρατηθεί ζωντανή η παράσταση. Είναι μια τεράστια εμπειρία και για τις τρεις μας».
Τι σημαίνει Μπομπ Ουίλσον για εσάς;
«Τεράστιος καλλιτέχνης προφανώς, μάγος, πολύ υψηλή αισθητική· αλλά το βασικότερο, με μετακίνησε σε περιοχές και τρόπους που δεν είχα εκπαιδευτεί· ίσως με τον Λευτέρη Βογιατζή να είχα ανοίξει κάποιες τέτοιες περιοχές υποκριτικής αλλά από άλλο δρόμο. Το δόσιμό του και η μανία που δουλεύει, και όλα αυτά με το πάθος ενός παιδιού. Είναι τεράστια η εμπειρία, και πολύ δύσκολη η συνέχεια, γιατί το θέατρο, αισθητικά, περνάει βαθιά κρίση».
Τι εισπράττετε από το κοινό μια και η συγκεκριμένη σκηνοθεσία του Μπομπ Ουίλσον έχει ιδιαιτερότητες
«Είναι πολύ συγκινητικό πώς ο κόσμος έρχεται σε επαφή με αυτόν τον κόσμο. Πώς σιγά σιγά μπαίνει σε αυτό το παράξενο όνειρο. Νομίζω πως κατά τη διάρκεια περνάει πολλά…παραξενεύεται, εντυπωσιάζεται αισθητικά αλλά, το σημαντικότερο, βγαίνει συγκινημένος με κάτι ή για κάτι που δεν ξέρει τι ακριβώς είναι· ίσως το εντοπίσει κάποια άλλη στιγμή· πολύς κόσμος το βλέπει και το ξαναβλέπει· αυτό είναι σπουδαίο».
Ποια είναι η Λουκία Μιχαλοπούλου και πώς επελέγη γι’ αυτή τη συνεργασία;
«Πέρασα οντισιόν για τη συγκεκριμένη δουλειά πράγμα, το οποίο με ηρέμησε όταν οι πρόβες γίνονταν πολύ απαιτητικές· το ότι με επέλεξε ο ίδιος, μου έδινε μια κάποια δύναμη. Στην ερώτηση ποια είμαι, δε ξέρω τι να σας πω… Σε σχέση με το θέατρο, το αγαπώ πολύ από παιδάκι· θα έλεγε κανείς ότι εκεί νιώθω ότι υπάρχω, πάντα ήμουν και είμαι διατεθειμένη να δουλέψω πολύ σκληρά γι’ αυτό. Παρόλα αυτά, δε στο κρύβω ότι η εποχή με προβληματίζει για το τί αντέχει σε σχέση με το θέατρο, τί θέλω να κάνω εγώ. Αυτή η παράσταση είναι μια ειδική περίπτωση που, δυστυχώς, απέχει πολύ από την ελληνική πραγματικότητα».
Στη πλούσια διαδρομή σας τι θα ξεχωρίζατε;
«Θα ξεχώριζα τη συνάντησή μου με ανθρώπους που είχαν ή έχουν πνευματικότητα και πάθος για το αντικείμενο· κάθε τέτοια συνάντηση σε τροφοδοτεί με δύναμη και έμπνευση. Ο Λευτέρης Βογιατζής, ο Γιώργος Μιχαηλίδης, ο Δημήτρης Καταλειφός, ο Νίκος Μαστοράκης, ο Δημήτρης Μαυρίκιος, η Ρούλα Πατεράκη, ο Βασίλης Παπαβασιλείου».
Ποια τα σχέδιά σας για το μέλλον;
«Να κάνω σχέδια για το μέλλον που να είναι, όσο γίνεται, σαν μία συνέχεια της δουλειάς που έκανα στις “Τρεις Γυναίκες”…· να μη λειτουργήσει αυτή η εμπειρία σαν παρένθεση αλλά σαν βάση για το επόμενο».
Ταυτότητα Παράστασης
Σκηνοθεσία, Σκηνικά, Σχεδιασμός φωτισμού: Robert Wilson
Διασκευή: Charles Chemin
Συνεργάτης σκηνοθέτης: Charles Chemin
Μουσική: Θοδωρής Οικονόμου
Συνεργάτης σχεδιασμού φωτισμού: Marcello Lumaca
Συνεργάτης σκηνογράφος: Flavio Pezzotti
Κοστούμια: Flavia Ruggeri
Σχεδιασμός ήχου: Thorsten Hoppe
Σχεδιασμός μακιγιάζ- περούκες: Manu Halligan
Επιμέλεια φωτισμού: Cristian Simon Petru
Βοηθός σκηνοθέτη: Δήμητρα Δερμιτζάκη
Επιμέλεια κίνησης: Μαριάννα Καβαλλιεράτου
Φωτογραφίες: Julian Mommert, Μαριάνα Μπίστη
Υπεύθυνη παραγωγής: Αιμιλία Σιαφαρίκα
Παραγωγή Θεοφάνης Συναδινός E-PROD
Ηθοποιοί
Ρένη Πιττακή
Καρυοφυλλιά Καραμπέτη
Λουκία Μιχαλοπούλου
Αλέξης Φουσέκης
Εισιτήρια
https://www.more.com/theater/treisgynaikes/.
