© Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη
Ορμώμενη από τη Θεσσαλονίκη, η Ομάδα Dulcinea έρχεται στην Αθήνα με το έργο «Τρώμε, παιδιά» σε σκηνοθεσία Άννας Μαρίας Ιακώβου, που ανεβαίνει από τις 4 Νοεμβρίου στο Θέατρο 104 [Ευμολπιδών 41, Αθήνα].
Μετά τον θάνατό τους, τρία παιδιά έχουν βρεθεί σε έναν μεταιχμιακό τόπο, που θυμίζει μεσημεριανό τραπέζι μιας μέσης ελληνικής οικογένειας, μπροστά από την ελληνική τηλεόραση.
Η παράσταση -κατάλληλη για θεατές άνω των 12 ετών, είναι μια μαύρη σουρεαλιστική κωμωδία που πραγματεύεται, άλλοτε με σαρκαστική διάθεση κι άλλοτε με μια βαθιά συναισθηματική προσέγγιση, ερωτήματα, που αφορούν τη σχέση μας με την οικογένεια: μπορούμε να επιλέξουμε να μη γίνουμε οι γονείς μας; Είμαστε ελεύθεροι από την οικογένειά μας;
Μαζί μας μίλησε η Άννα Μαρία Ιακώβου.
Το «Τρώμε, παιδιά» παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Αθήνα, κι είναι αφιερωμένο στην ελληνική οικογένεια, στη συμπτωματολογία, τους τύπους και τη θεραπεία της. Πώς γεννήθηκε η ιδέα για το έργο;
«Η ιδέα για το έργο προέκυψε από τον βασικό πυρήνα της ομάδας. Μας απασχολούσε πολύ το θέμα της “οικογένειας” σε προσωπικό επίπεδο, αλλά και της “οικογένειας” που έχουμε δημιουργήσει με αυτή την ομάδα. Και μέσα από τις συζητήσεις μας διαφάνηκε η ανάγκη να μιλήσουμε για όλα αυτά που μας “έτρωγαν”, αναλαμβάνοντας τον ρόλο των παιδιών στην οικογένεια».
Ποια ερωτήματα θίγετε μέσω της παράστασης;
«Νομίζω το πιο καίριο ερώτημα είναι το “πώς να ξεφύγουμε από όλα εκείνα που έχουμε μάθει”· και η υπαρξιακή αγωνία που συνοδεύει την ταυτότητα του καθενός και της καθεμιάς, όπως τη διαμόρφωσε η οικογένεια. Δηλαδή, το πόσο σημαντικό ρόλο παίζει το παιδί που κουβαλάμε όλοι μέσα μας, με τα τραύματά του, τις αναμνήσεις και τα παράπονά του».
Τι σημαίνει ελληνικό οικογενειακό τραπέζι;
«Σημαίνει πολλά και διαφορετικά για το κάθε παιδί, μιας και αυτή την οπτική (των παιδιών) εξετάζουμε. Σημαίνει να παίζω τον ρόλο μου μέσα στην οικογένεια, ακόμα κι αν δεν μου ταιριάζει πια. Σημαίνει ανείπωτα παράπονα δεκαετιών. Αλλά και φροντίδα και φαγητό, χωριάτικη σαλάτα, τζατζίκι, ψωμί».
Η Dulcinea Compania ιδρύθηκε 2022. Τι συμβολίζει το όνομα και ποιοι οι καλλιτεχνικοί σας στόχοι;
«Το όνομα “Dulcinea” προέρχεται από τον “Δον Κιχώτη” του Μιγκέλ ντε Θερβάντες. Η Δουλτσινέα είναι η ηρωίδα, για την οποία αγωνίζεται ο Δον Κιχώτης, αλλά στην πραγματικότητα δεν εμφανίζεται ποτέ στη δράση του βιβλίου. Είναι μια προβολή των φαντασιώσεών του, την πλάθει με τη φαντασία του, τη “φτιάχνει τέλεια” και την εξιδανικεύει. Ωστόσο, η πραγματικότητα, είναι διαφορετική και η Dulcinea είναι μάλλον μια απλή χωρική, που δεν μοιάζει με μια τέλεια εικόνα. Νιώθουμε ότι τα παραπάνω έχουν κάποια σχέση με το θέατρο και, γενικότερα, την τέχνη στην Ελλάδα -και, ίσως, όχι μόνο. Συχνά, η τέχνη ρομαντικοποιείται με διάφορους τρόπους, αρκετά επικίνδυνους για την ίδια και τους ανθρώπους της. Παρ’ όλ’ αυτά, είναι ωραία και απαραίτητη η φαντασία και τα όνειρα. Η πραγματικότητα είναι διαφορετική, όχι και τόσο ιδανική και προσπαθούμε να αντιστεκόμαστε στα δυο άκρα: τον ρομαντισμό και τον κυνισμό.
Οι καλλιτεχνικοί μας στόχοι είναι η εκπαίδευση και η έρευνα πάνω στο θέατρο, σε συνδιαλλαγή και με τις άλλες τέχνες. Επίσης, η αναζωογόνηση της σχέσης μεταξύ σκηνής και πλατείας, μιας και δεν θέλουμε άλλο το κοινό να παρακολουθεί θέατρο με τον ίδιο τρόπο που παρακολουθεί τηλεόραση».
Πρόσφατα μετακομίσατε στην Αθήνα. Πώς πήρατε αυτή την απόφαση; Ήταν για εσάς μεγάλη αλλαγή;
«Ήταν και είναι μεγάλη αλλαγή, την οποία επιχειρούν πολλοί συνάδελφοι από τη Θεσσαλονίκη. Και δεν είναι τυχαίο. Η Θεσσαλονίκη, δυστυχώς, παρακμάζει θεατρικά και, ίσως, όχι μόνο. Ξεκινήσαμε εκεί με σημαντικές συνεργασίες, επιχορηγήσεις και λίγη στήριξη από έμπειρα άτομα του χώρου· αυτό έχει ταβάνι. Αν δεν εργάζεσαι στο ΚΘΒΕ, η Θεσσαλονίκη προσφέρει μηδαμινές πιθανότητες επαγγελματικής αποκατάστασης. Και αποφασίσαμε να σταματήσουμε να χτυπάμε το κεφάλι μας στο ταβάνι και στους τοίχους. Στην Αθήνα, τουλάχιστον, δεν ξέρουμε ακριβώς πού θα προσκρούσουμε».
Ποια τα επόμενα σχέδιά σας;
«Μετά το “Τρώμε, Παιδιά” στο Θέατρο 104, θα ξεκινήσουμε πρόβες για το νέο μας έργο, που επιχορηγήθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού και είναι βασισμένο στην “Τριλογία της Αγανάκτησης” του Εστέβ Σολέρ, σε μετάφραση Μαρίας Χατζηεμμανουήλ (και Γιάννη Μαντά, Αλέξανδρου Μπαβέα, Δημήτρη Ψαρρά). Παράλληλα, παρουσιάζουμε σε σχολεία την παιδική μας παράσταση “Mediterraneo Kids-Μια περιπέτεια για τη Μεσογειακή Διατροφή” και υλοποιούμε ένα σχετικό θεατροπαιδαγωγικό εργαστήριο με την επιχορήγηση και υπό την αιγίδα του ΥΠΠΟ».
Ταυτότητα Παράστασης
Σύλληψη-Δραματουργία: Dulcinea Compania
Σκηνοθεσία: Άννα-Μαρία Ιακώβου
Βοηθός σκηνοθεσίας: Στέφανος Καλτζίδης
Σκηνογραφική/ ενδυματολογική/ μουσική επιμέλεια: Dulcinea Compania
Σχεδιασμός φωτισμού: Σωτήρης Ρουμελιώτης
Music editing: Μάριος Αποστολακούλης
Φωτογραφίες: Κώστας Χατζηγεωργίου, Σάκης Γιούμπασης
Video trailer: Κώστας Χατζηγεωργίου, Κυριάκος Αποστολίδης, Δέσπω Τσίτου
Επικοινωνία-Δημόσιες σχέσεις: Ράνια Παπαδοπούλου, Blue Rosebud Productions ΑΜΚΕ
Ερμηνεύουν: Άννα-Μαρία Ιακώβου, Αλέξανδρος Καλτζίδης, Σταύρος Μόσχης, Κώστας Χατζηγεωργίου
