© Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη
Δημοσιευμένο τον Ιούνιο του 2023, λίγες μέρες μετά το πολύνεκρο ναυάγιο της Πύλου, το «Να ξέρετε πως αυτό που ακούτε είναι σφύριγμα τρένου» του Θανάση Τριαρίδη, παρουσιάστηκε για πρώτη φορά την άνοιξη του 2024, στο Studio Μαυρομιχάλη [Μαυρομιχάλη 134, Αθήνα].
Η παράσταση που σκηνοθέτησαν ο Νίκος Μαρνάς και ο Γιώργος Γκιόκας, αμέσως μετά την αποφοίτησή τους από το Θέατρο Τέχνης, έκλεψε τις εντυπώσεις, με τους ίδιους μαζί με τον Λεωνίδα Μπακάλη και τον Νίκο Στεργιώτη να ερμηνεύουν μοναδικά ένα δυστοπικό σύμπαν, που συνταράσει.
Για το έργο, το οποίο επιστρέφει στο Studio Μαυρομιχάλη στις 3 Οκτωβρίου και θα παρουσιάζεται κάθε Πέμπτη στις 9 το βράδυ, μας μίλησε ο Νίκος Μαρνάς.
Συστήνεστε στο θεατρικό κοινό, με ένα έργο του Θανάση Τριαρίδη που ανεβαίνει για πρώτη φορά στη σκηνή. Τι σας γοήτευσε σ’ αυτό το κείμενο και το επιλέξατε;
«Μαζί με τον Νίκο Στεργιώτη ψάχναμε να βρούμε ένα έργο για να ανεβάσουμε ως πρώτη μας ανεξάρτητη δουλειά στο θέατρο και το ‘’σφύριγμα’’ ήταν το πρώτο έργο που διαβάσαμε και αμέσως το επιλέξαμε. Διαβάζοντάς το γοητεύτηκα από το σύμπαν το οποίο μας συστήνει ο Θανάσης. Αυτή η συνθήκη του μέλλοντος, οι ρόλοι με τις ιδιαιτερότητες τους, αυτή η αστυνομική θα λέγαμε πλοκή που έχει, με κέρδισαν. Έτσι λοιπόν το μυαλό μου άρχισε να προσπαθεί να δημιουργήσει αυτόν τον κόσμο όσο πιο ανάγλυφα γίνεται. Κατευθείαν άρχισα να σκέφτομαι τους ρόλους, ποιοι ηθοποιοί μπορούν να παίξουν, ποιο θα είναι το ύφος της παράστασης, τα ρούχα μας, ο ήχος. Με αυτό τον τρόπο προσπάθησα να λύσω αυτό το απαιτητικό παζλ συναντώντας στην πορεία τόσο τον Γιώργο Γκιόκα όσο και τους υπόλοιπους συντελεστές για να γίνει πραγματικότητα αυτή η ιστορία. Βέβαια πολύ σημαντικό είναι και το γεγονός ότι το έργο αυτό μιλάει για ένα τεράστιο ζήτημα των ημερών μας τις επαναπροωθήσεις προσφύγων. Αυτό το κύριο θέμα του έργου κάπως χτυπάει μία ευαίσθητη χορδή μέσα μας σε όλους τους συντελεστές.»
Παίζετε και σκηνοθετείτε -μαζί με τον Γιώργο Γκιόκα- παράλληλα. Αυτό δεν είναι κάτι ιδιαίτερα απαιτητικό για έναν νέο καλλιτέχνη;
«Το να παίζω και να σκηνοθετώ ταυτόχρονα ήταν από την αρχή απαιτητικό αλλά και ένα μεγάλο στοίχημα. Πάντα είχα την επιθυμία να σκηνοθετήσω μία παράσταση, να έχω την καλλιτεχνική ευθύνη της, αλλά παράλληλα μου ήταν δύσκολο να μην είμαι και μέρος της επί σκηνής. Δεν ξέρω αν φταίει το ότι είμαι νέος ηθοποιός και αποζητώ όσο περισσότερο γίνεται να είμαι στη σκηνή ή αν απλώς δεν ήθελα να χάσω αυτή την εμπειρία. Σίγουρα είναι μεγαλύτερη ευθύνη να σκηνοθετείς και να παίζεις, είναι μεγαλύτερη η έκθεση. Η ζωή μου είναι πολύ πιο εύκολη με τη βοήθεια του Γιώργου Γκιόκα σκηνοθετικά, για να με καθοδηγεί όταν παίζω, επιπρόσθετα καλύπτοντας κενά που έχω εγώ. Κατά κάποιο τρόπο συμπληρώνουμε ο ένας τον άλλον. Βέβαια με βοήθησαν πολύ και ο Λεωνίδας Μπακάλης με τον Νίκο Στεργιώτη γιατί με την εμπιστοσύνη τους και το κλίμα που είχαμε μπορούσα να βουτήξω μέσα στα πράγματα όπως και αυτοί και να δημιουργήσουμε.»
Το έργο καυτηριάζει ένα σοβαρό κοινωνικό θέμα. Πιστεύετε ότι η Τέχνη μπορεί να κινητοποιήσει το κοινό απέναντι σε τόσο σοβαρά ζητήματα;
«Η Τέχνη αντικατοπτρίζει τον κόσμο μας, εμπνέεται από αυτόν και βρίσκεται σε μία διαρκή συνδιαλλαγή μαζί του. Το κοινό που βλέπει μία παράσταση τη στιγμή ακριβώς που τη βλέπει γίνεται συνδημιουργός με τον σκηνοθέτη και τους ηθοποιούς. Δηλαδή εγώ έχω μία οποιαδήποτε πρόθεση, να κινητοποιήσω τον κόσμο να ευαισθητοποιηθεί και να ψάξει για τις επαναπροωθήσεις προσφύγων, αυτό βέβαια δεν θέλω να το κάνω κατά μέτωπο δίνοντας μασημένη τροφή, για αυτό και επιλέγουμε να πούμε μία ιστορία που θέμα της είναι η επαναπροωθήσεις και μέσα από αυτή την ιστορία ο κόσμος να ταξιδέψει και να οδηγηθεί ο καθένας σε ένα δικό του προορισμό. Αυτός ο βιωματικός χαρακτήρας του θεάτρου και η σχέση που αναπτύσσεται στο εδώ και τώρα έχουν τεράστια δύναμη. Σίγουρα και ο Θανάσης και εμείς φωνάζουμε για κάποια πράγματα έτσι ώστε να γίνουν γνωστά με τον τρόπο που ξέρουμε. Εμείς κάνουμε παραστάσεις, ο Θανάσης γράφει έργα, ένας άλλος άνθρωπος θα κάνει διασώσεις κτλ.»
Στην παράστασή σας υπάρχουν και αρκετές δόσεις χιούμορ. Ήταν συνειδητή σκηνοθετική επιλογή;
«Το έργο από μόνο του έχει πολλά χιουμοριστικά στοιχεία. Ο Θανάσης χρησιμοποιεί το χιούμορ μάλιστα πολλές φορές θα λέγαμε με ένα τρόπο πολύ σκοτεινό και ειρωνικό. Από την άλλη και εμείς επιλέξαμε ως εργαλείο μας το χιούμορ για να έχουμε μία παράσταση ζωντανή. Το θέμα της παράστασης μπορεί να είναι πολύ σοβαρό αλλά στη ζωή μας αν παρατηρήσουμε υπάρχουν πολλές στιγμές γέλιου στις πιο δύσκολες καταστάσεις. Με αυτόν τον τρόπο υπάρχουν εναλλαγές ρυθμού και συνθηκών στην παράσταση καταφέρνοντας με το γέλιο να κρατήσουμε το κοινό και την κατάλληλη στιγμή που θα είναι “ευάλωτο” να του περάσουμε αυτό που θέλουμε ακόμη πιο έντονα. Γενικά προσπαθούμε να δουλεύουμε με αντιθέσεις κι έχουμε δημιουργήσει έναν “κουνημένο” σύμπαν.»
Στον περσινό κύκλο παραστάσεων ακολουθούσαν συζητήσεις. Θα συνεχιστούν; Τι αποκομίζει το κοινό από αυτές;
«Οι συζητήσεις που κάναμε και πέρυσι μετά από κάποιες παραστάσεις θα συνεχιστούν και φέτος κάθε Πέμπτη με κάποιον καλεσμένο. Μέσα από τη συζήτηση το κοινό έχει τη δυνατότητα να συζητήσει μαζί μας, με τον Θανάση και όποιον καλεσμένο έχουμε στην παρέα μας τόσο για την ίδια την παράσταση όσο και για το ζήτημα των επαναπροωθήσεων και κατ’ επέκταση την πορεία του σύγχρονου ανθρώπου καθώς η παράσταση μας ασχολείται με αυτά τα θέματα. Αυτό ως διαδικασία έχει θετικά και αρνητικά, όπως μας έδωσαν να καταλάβουμε και πέρσι πολλοί από τους ανθρώπους που ήρθαν και έμειναν στις συζητήσεις. Σε κάποιους άρεσε αυτή η διαδικασία, τους χρειαζόταν για να γίνει το βήμα παρακάτω να επικοινωνήσουμε δηλαδή περισσότερο και να υπάρξει μία ζύμωση. Από την άλλη πλευρά υπήρξαν και άνθρωποι που μας είπαν πως αυτή η διαδικασία είναι κάπως καθοδηγητική σαν να προτιμούσαν να μείνουν με την αίσθηση της παράστασης και να μη συνεχίσουν με μία κουβέντα πού θα τους πήγαινε κάπου αλλού. Όπως και να χει η επικοινωνία με τον κόσμο για μας είναι πολύ σημαντική για αυτό και κάνουμε αυτή την παράσταση.»
Σπουδάσατε υποκριτική στο Θέατρο Τέχνης; Τι σας οδήγησε στο χώρο του θεάτρου;
«Στο θέατρο βρέθηκα κατά τύχη δεν το είχα ονειρευτεί ποτέ ως παιδί. Σπούδαζα παιδαγωγικά και θέλοντας κάποια στιγμή να αλλάξω σχολή καθώς δεν ένιωθα να ταιριάζω εκεί, έδωσα πανελλήνιες και πέρασα στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών της Αθήνας. Στην ουσία εκεί γνώρισα το θέατρο, σιγά σιγά το αγάπησα και θέλησα να γίνω ηθοποιός. Δούλεψα σε πολλά θέατρα ως φροντιστής – τεχνικός σκηνής και τελειώνοντας την Θεατρικών Σπουδών έδωσα εξετάσεις στο θέατρο Τέχνης απ’ όπου αποφοίτησα το 2022. Ήταν δύσκολα καθώς όταν ήμουν πρώτο έτος μπήκε στη ζωή μας ο covid 19 που μας ταλαιπώρησε αλλά θα θυμάμαι πάντα πολύ όμορφα τους συμμαθητές μου και τους καθηγητές μου καθώς με έχουν διαμορφώσει θεατρικά. Πήρα πολλά αυτά τα τρία χρόνια, παράλληλα δουλεύοντας φροντιστήριο στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης και κάπως έτσι οδηγήθηκα και στη σκηνοθεσία.»
Σας γοητεύει εξίσου και ο χώρος του κινηματογράφου ή της τηλεόρασης;
«Ο κινηματογράφος για μένα είναι μεγάλη λατρεία προσπαθώ να βλέπω ταινίες συνέχεια, τουλάχιστον μία τη μέρα, είμαι εθισμένος με έναν προτζέκτορα που αγόρασα. Θα ήθελα πολύ να δουλέψω στον κινηματογράφο είναι ένα άλλο σύμπαν πολύ γοητευτικό, λες μία ιστορία όπως στο θέατρο αλλάζει όμως ο τρόπος. Ίσως μελλοντικά να ασχοληθώ και με τη σπουδή σκηνοθεσίας στον κινηματογράφο πράγμα πολύ απαιτητικό με μεγάλη τεχνογνωσία. Και η τηλεόραση εννοείται με ενδιαφέρει καθώς ως ηθοποιοί έχουμε τη δυνατότητα να δουλέψουμε μέσα από διαφορετικά εργαλεία και κατ’ επέκταση κάθε μέσο είναι ένας τρόπος επικοινωνίας με τον κόσμο. Εχω δοκιμάσει και τη μεταγλώττιση πού ήταν επίσης απαιτητική και αποκαλυπτική.»
Συμπληρώστε τη φράση: «Έγινα ηθοποιός γιατί…»
«Έγινα ηθοποιός γιατί δεν γινόταν αλλιώς.»
Επόμενα επαγγελματικά σχέδια
«Τα μελλοντικά μου σχέδια έχουν να κάνουν κυρίως με το θέατρο, προσπαθώ να δουλέψω πάνω σε κείμενα που θα μπορούσαν να είναι η συνέχεια αυτής της πρώτης σκηνοθετικής προσπάθειας με σκοπό τη δημιουργία ενός πυρήνα ανθρώπων που θα δουλεύουμε μαζί. Θέλω να συνεργαστώ ως ηθοποιός με άλλους σκηνοθέτες για να συνεχίσω να μαθαίνω πράγματα, να εμπλουτίσω την εργαλειοθήκη μου και να εξελιχθώ. Δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο προς το παρόν.»
Συντελεστές
Κείμενο: Θανάσης Τριαρίδης
Σκηνοθεσία: Νίκος Μαρνάς – Γιώργος Γκιόκας
Σκηνικά – Κοστούμια: Ηρώ Παρδαβέλλα
Μουσική: Οδυσσέας Τσούβαλης
Σχεδιασμός φωτισμού: Κατερίνα Μαρία Σαλταούρα
Φωτογραφίες – video: Φίλιππος Μέμος
Παίζουν οι ηθοποιοί: Γιώργος Γκιόκας, Νίκος Μαρνάς, Λεωνίδας Μπακάλης, Νίκος Στεργιώτης
Επικοινωνία: Γιώτα Δημητριάδη
Παραγωγή: SPEAK ART PRODUCTIONS AMKE
Πληροφορίες
Θέατρο «StudioΜαυρομιχάλη»
Μαυρομιχάλη 134, Νεάπολη Εξαρχείων
Τηλ. 210 6453330
Πρεμιέρα: 3 Οκτωβρίου 2024
Ημέρες παραστάσεων: Κάθε Πέμπτη στις 9:00 μ.μ.
Τιμές εισιτηρίων: 12 € (γενική είσοδος)
Εισιτήρια: https://www.more.com/theater/sfyrigma-trenou/ και τηλεφωνικά στο ταμείο του θέατρου.
Διάρκεια: 70 λεπτά
