Οι «Ικέτιδες» του Αισχύλου, σε σκηνοθεσία Μαριάννας Κάλμπαρη, με ένα πλήθος καταξιωμένων πρωταγωνιστών, ανεβαίνουν εξήντα χρόνια μετά την πρώτη παρουσίαση του έργου στην Επίδαυρο, από το Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν σε συνεργασία με το Θέατρο του Νέου Κόσμου, στις 23 και 24 Αυγούστου στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου.
Ένα ποιητικό αλλά και βαθιά πολιτικό έργο στο κέντρο του σύγχρονου προβληματισμού για την έννοια του ασύλου σε μια δημοκρατική κοινωνία – ιδιαίτερα όταν στη θέση του διωκόμενου βρίσκονται οι γυναίκες.
Συλλογικό γυναικείο πρόσωπο
Στο έργο -που είναι το μοναδικό που έχει διασωθεί από την τετραλογία του Αισχύλου «Δαναΐδες»- πρωταγωνιστεί ένα συλλογικό γυναικείο πρόσωπο: ο Χορός των πενήντα Δαναΐδων που, μαζί με τον πατέρα τους Δαναό εγκαταλείπουν τη Λιβύη και την Αίγυπτο και ζητούν άσυλο στην πόλη του Άργους.
Σαν την πρόγονό τους την Ιώ, που η Ήρα καταδίωκε ανελέητα στέλνοντάς της μια ενοχλητική βοϊδόμυγα, τον «οίστρο», για να την βασανίζει, οι Δαναΐδες πασχίζουν τώρα να ξεφύγουν από τους πενήντα γιους του βασιλιά Αιγύπτου που απαιτούν να τις παντρευτούν με τη βία. Ο μύθος θέτει το ζήτημα της ταυτότητας και της θέσης της γυναίκας στην κοινωνία, εξιστορώντας παράλληλα το χρονικό της εγκατάστασης και της επικράτησης του ελληνικού φύλου στη χώρα των Πελασγών, των λεγόμενων «Προελλήνων».
Οι Δαναΐδες Ικέτιδες μιλούν για τις ανάγκες που οδηγούν τους ανθρώπους να ξεριζωθούν από τη γη τους, την άγρια μοίρα του πρόσφυγα, την αξία της δικαιοσύνης, τις αρχές της δημοκρατίας. Πάνω απ’ όλα όμως μιλούν για τον αγώνα της Γυναίκας ενάντια στον Άνδρα, που με τη βία ζητά να της επιβληθεί.
Επιστροφή της Λυδίας Κονιόρδου στο αργολικό θέατρο
Η παράσταση ενώνει λυτρωτικά τις φωνές των αρχαίων ηρωίδων με εκείνες των σημερινών, μέσα από έναν εντυπωσιακό Χορό πενήντα νέων γυναικών, με προεξάρχουσες στον λόγο τη Λένα Παπαληγούρα και τη Λουκία Μιχαλοπούλου (στους ρόλους της Υπερμνήστρας και της Αμυμώνης αντίστοιχα) και σολίστ τη Μαρίνα Σάττι.
Τον Χορό απαρτίζουν μέλη της γυναικείας χορωδίας Chóres, νέες ηθοποιοί- σπουδάστριες της Δραματικής Σχολής του Θεάτρου Τέχνης και χορεύτριες- ακροβάτισσες της ομάδας «Και όμως κινείται» (με κορυφαία τη Χριστίνα Σουγιουλτζή). Στον ανδρικό ρόλο του Πελασγού, βασιλιά του προελληνικού πελασγικού φύλου -που πιστεύεται ότι υπήρξε μητρογραμμικό- η σπουδαία Ελληνίδα τραγωδός Λυδία Κονιόρδου.
Τις δύο μορφές της πατριαρχικής εξουσίας ενσαρκώνουν ο Άκης Σακελλαρίου και ο Γιάννης Τσορτέκης.
Η πρώτη παραγωγή της τραγωδίας από το Εθνικό Θέατρο Ελλάδας έκανε πρεμιέρα στις 25 Ιουλίου 1964 στο Αρχαίο θέατρο Επιδαύρου σε μετάφραση Ιωάννη Γρυπάρη και σκηνοθεσία Αλέξη Σολομού. Μέλη του θιάσου ήταν οι Άννα Συνοδινού, Ελένη Χατζηαργύρη, Κάκια Παναγιώτου, Πίτσα Καπιτσινέα, Έλλη Βοζικιάδου, Θάνος Κωτσόπουλος, Λυκούργος Καλλέργης και Βασίλης Κανάκης.
Οι συντελεστές
Τα σκηνικά και τα κοστούμια υπογράφει η Χριστίνα Κάλμπαρη, τη μουσική σύνθεση ο Χαράλαμπος Γωγιός, τη χορογραφία η Χριστίνα Σουγιουλτζή, τους φωτισμούς η Στέλλα Κάλτσου, τη μουσική διδασκαλία οι Ειρήνη Πατσέα και Σιμέλα Εμμανουηλίδου και τον ηχητικό σχεδιασμό ο Θέμης Παντελόπουλος.
Ερμηνεύουν οι ηθοποιοί: Λυδία Κονιόρδου (Πελασγός), Λουκία Μιχαλοπούλου (Αμυμώνη), Λένα Παπαληγούρα (Υπερμνήστρα), Άρης Σακελλαρίου (Δαναός), Γιάννης Τσορτέκης (Αιγύπτιος Κήρυκας) | Σολίστ Μαρίνα Σάττι | Κορυφαία χορεύτρια Χριστίνα Σουγιουλτζή | Κορυφαίες CHÓRES (αλφαβητικά) Ελένη Βασιλάκη, Κωνσταντίνα Γιαννοπούλου, Γιώτα Δημητρακοπούλου, Φανή Λύκου, Ιόνυ Μοσχοβάκου, Δάφνη Παγουλάτου, Ελένη Πούλιου, Ελίνα Σταμοπούλου, Δανάη Στεργίου, Νικολάια Τριανταφύλλου | Κορυφαίες Δραματικής Σχολής Θεάτρου Τέχνης (αλφαβητικά) Νεφέλη Δοδοπούλου, Μυρτώ Καπώλη, Ρένια Κρητικού, Άννα Μωρόγιαννη.
Επιμέλεια: Γιώργος Κουλουβάρης
[email protected]
