© Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη
Το «Κυνήγι Αρουραίων», του Αυστριακού συγγραφέα Peter Turinni, το θεατρικό έργο- σκάνδαλο που τα τελευταία 50 χρόνια έχει παιχτεί σε αμέτρητα θέατρα παγκοσμίως, παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα.
Υπό την σκηνοθετική προσέγγιση του επίσης Αυστριακού σκηνοθέτη Martin Scharnhorst, και με πρωταγωνιστές τους Μαριλένα Καβάζη και Φώτη Λαζάρου, ανεβαίνει για δύο τελευταίες παραστάσεις, στις 1 και 2 Ιουνίου, στο θέατρο Studio Μαυρομιχάλη [Μαυρομιχάλη 134, Αθήνα].
Ο Martin Scharnhorst μίλησε μαζί μας.
Πότε ήρθατε σε πρώτη επαφή με το έργο και με ποια αφορμή το σκηνοθετήσατε φέτος;
«Νομίζω, ήταν το 1989 σε μια πρεμιέρα ενός άλλου έργου του Peter Turrini στο Volkstheater της Βιέννης. Γνωριστήκαμε με τον Turrini εκείνη τη βραδιά και είχαμε συζήτηση επάνω στο έργο “Κυνήγι Αρουραίων”.
Μαζί με τη μεταφράστρια Γιάννα Τσόκου προσπαθούσαμε να ανεβάσουμε αυτό το έργο από το 2003 στην Ελλάδα. Πέρυσι, εγκρίθηκε μια αίτηση στο υπουργείο πολιτισμού και έτσι μας δόθηκε η ευκαιρία για την παραγωγή, πρώτη φορά, στην Ελλάδα».
Έχετε παρακολουθήσει την παράσταση σε κάποια άλλη χώρα; Και ποια ήταν τα συναισθήματά σας όταν ήρθατε σε επαφή με το έργο;
«Παρακολούθησα μια παράσταση στο κρατικό Schauspielhaus της Λειψίας, στο οποίο ήμουν σκηνοθέτης από το 1992. Τους πρωταγωνιστικούς ρόλους έπαιζαν τότε η Ute Loeck και ο Jochen Noch, σε σκηνοθεσία της Konstanze Lauterbach· και οι δύο ηθοποιοί τότε ήταν καταπληκτικοί! Μου έκανε μεγάλη εντύπωση ο δυνατός, υπαρξιακός και ριζοσπαστικός χαρακτήρας του έργου».
Γιατί όταν το έργο παρουσιάστηκε στο Volkstheater το 1971 αποτέλεσε σκάνδαλο;
«Σκάνδαλο δεν έγινε μόνο στο Volkstheater· ήταν σημείο της εποχής και γινόταν και στα άλλα θέατρα της Ευρώπης. Είκοσι έξι χρόνια ύστερα από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι κοινωνίες είχαν βυθιστεί σε ένα τεράστιο κύμα κατανάλωσης και καπιταλισμού, τα οποία οδηγούσαν σε μια περίεργη αποξένωση των ανθρώπων μεταξύ τους. Ο Peter Turrini τράβηξε αυτήν την ψεύτικη μάσκα και ξεγύμνωσε τους χαρακτήρες από τη λανθασμένη ταύτιση.
Στη Βιέννη, τότε, δεν ήταν ανεκτό το ξεσκέπασμα της κοινωνικής υποκρισίας, αλλά το πολιτικά αριστερό Volkstheater τολμούσε να καθρεφτίζει αυτές τις κοινωνικές εξελίξεις, αφού είχε σπάσει ήδη μερικά χρόνια πριν το λεγομένο Brecht-Boykot».
Πώς ένα έργο που παρουσιάστηκε πριν 50 χρόνια, καταφέρνει να είναι επίκαιρο;
«Η ποιότητα του έργου αυτού βρίσκεται σε πάντα επίκαιρα θέματα της ανθρώπινης ύπαρξης. Ως ανθρώπινα όντα, φοβόμαστε να δείξουμε τον πραγματικό μας εαυτό. Φτιάχνουμε μια εικόνα προς τα έξω που περιέχει πολλές fake πληροφορίες για το περιβάλλον μας, ώστε να καταφέρουμε ακολουθώντας τους αυστηρούς κανόνες της κοινωνίας να κάνουμε τους άλλους να μας “αγαπούν” κτλ. Η άρνηση αυτού του παιχνιδιού, συνεπώς, τιμωρείται· και ακριβώς αυτό το θέμα κάνει το “Κυνήγι Αρουραίων” επίκαιρο. Αλλάζουμε το setting, αλλά το περιεχόμενο δεν αλλάζει ιδιαίτερα».
Λίγα λόγια σας για την υπόθεση και τους χαρακτήρες του έργου;
«Ένα ζευγάρι βρίσκεται στο πρώτο τους ραντεβού σε ένα περίεργο και απόμερο μέρος (ετερότοπος), κάπου κοντά σε μια πόλη, στο οποίο συχνάζει «Αυτός» (στο έργο οι ρόλοι δεν έχουν ονόματα!!!) και όπου συνηθίζει να πυροβολεί αρουραίους. Οι δύο (Αυτός και Αυτή) ενδιαφέρονται με κάποιον τρόπο ο ένας για τον άλλον και μπαίνουν σε ένα τολμηρό παιχνίδι ξεγύμνωσης από τα εξωτερικά τους στοιχεία, ώστε να αφήσουν πίσω τους τα fake τους προφίλ και να γνωριστούν καλύτερα, να ξεφύγουν από την αποξένωση και τη συναισθηματική τους μοναξιά…· τους περιμένει όμως μια ανατρεπτική συνέπεια.
Οι δυο χαρακτήρες εργάζονται σε ένα συνεργείο αυτοκινήτων· αυτή ως λογίστρια και αυτός ως μηχανικός…»
Θα θέλατε να μοιραστείτε μια σκηνή ή μια ατάκα του έργου, που θα θυμάστε από τη φετινή παράσταση;
«Θα σας πω μια ατάκα που δηλώνει ένα κεντρικό δίλημμα των χαρακτήρων, στο να γνωριστούν ουσιαστικά. “Αυτός: …και κατάλαβα πως και αυτό είναι μόνο ένα αυτοκίνητο… ένα πράγμα, με πιάνεις; ένα πράγμα είναι ένα πράγμα, και τίποτα παραπάνω”.»
Επόμενα επαγγελματικά σας σχέδια;
«Αυτό τον καιρό ασχολούμαι με τη δραματοποίηση ενός κειμένου του Franz Kafka με τίτλο “Η σιωπή των σειρήνων”, με αφορμή τα 100 χρόνια από τον θάνατο του συγγραφέα· και εύχομαι να εγκριθεί μια επιχορήγηση, για να μπορέσουμε να ανεβάσουμε ακόμη φέτος αυτή τη παράσταση σε συνεργασία με το Τμήμα Γερμανικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, το Δήμο Αθηναίων κ.ά.
Πέρα από αυτό, σκοπεύω να ξανανεβάσω μαζί με την πρωταγωνίστριά μου, Μαριλένα Καβάζη, το θεατρικό “Αρκούδα βόρειου Πόλου”· μια παράσταση για νέους, στα γερμανικά, την οποία παίξαμε και εκτός Ελλάδας, στη Γερμανία, τη Γαλλία και την Ιταλία πάνω από 40 φορές. Το έργο διαδραματίζεται σε αίθουσα διδασκαλίας, χωρίς να γνωρίζουν οι μαθητές εκ των προτέρων ότι συμμετέχουν σε θεατρική παράσταση! Και πολλά αλλά που έχω στον νου μου».
Ταυτότητα Παράστασης
Κείμενο: Peter Turinni
Σκηνοθεσία/ δραματουργική επεξεργασία: Martin Scharnhorst
Μετάφραση: Γιάννα Τσόκου
Σκηνογραφία- σχεδιασμός βίντεο: Γιάννης Κατρανίτσας
Ηχητικός σχεδιασμός: Νάσος Σωπύλης
Φωτογραφίες παράστασης: Δανάη Νικολοπούλου
Βοηθός σκηνοθέτη- χειρισμός βίντεο: Ήρα Macphail
Artwork: Nox Scharnhorst
Επικοινωνία: Χρύσα Ματσαγκάνη
Παραγωγή: Art Obsessions
Παίζουν: Μαριλένα Καβάζη, Φώτης Λαζάρου
