© Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη
«Ο Τεμπέλης Δράκος» έρχεται ξανά στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών μόνο για 4 συναυλίες· την Παρασκευή 10, το Σάββατο 11 και την Κυριακή 12 Μαΐου. Η μουσική παράσταση ανεβαίνει στην Αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη, σε σύλληψη-σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Ρήγου [Βασ. Σοφίας & Κόκκαλη, Αθήνα].
Αγαπημένοι ερμηνευτές ζωντανεύουν τον κόσμο πιο αγαπημένου Δράκου του κόσμου· μαζί τους και ο ίδιος ο δημιουργός αυτού του μαγευτικού σύμπαντος, ο συνθέτης Γιώργος Χατζηπιερής. Είχαμε τη μεγάλη χαρά να μιλήσουμε μαζί του.
Από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε, πριν σχεδόν 20 χρόνια, «Ο Τεμπέλης Δράκος» αγαπήθηκε αμέσως -καθώς και τα 4 albums του Δράκου που ακολούθησαν. Τα τραγούδια του έγιναν τεράστιες επιτυχίες και αγκαλιάζονται, μέχρι και σήμερα, από μικρούς και μεγάλους. Μιλάμε, λοιπόν, για διαχρονική επιτυχία, που σπάνια συναντούν, πλέον, τα τραγούδια. Να ξεκινήσουμε, λοιπόν, με ένα σχόλιό σας για αυτή τη διαχρονική αγάπη που εισπράττει ο Δράκος; Που την αποδίδετε;
«Είναι όντως μεγάλη ικανοποίηση για έναν δημιουργό να βλέπει τα τραγούδια του να διατηρούν τη φρεσκάδα τους μέσα στα χρόνια. Κοιτάζοντας από απόσταση χρόνου και προσπαθώντας να κατανοήσω κι εγώ αυτό που συμβαίνει, μπορώ να κάνω κάποιες υποθέσεις όπως για παράδειγμα:
Το επίπεδο παραγωγής που φροντίσαμε από την αρχή να είναι σε πολύ υψηλά επίπεδα. Η χρήση φυσικών οργάνων και οι ενορχηστρώσεις με μέτρο και ισορροπία. Η διαχρονικότητα της θεματολογίας, όπου σκόπιμα αποφεύγω να συμπεριλάβω στα τραγούδια οτιδήποτε που να τα συνδέει με συγκεκριμένη εποχή ή τεχνολογίες -απέτυχα λίγο στον “Παγωτατζή” όπου το: “έχω δέκα ευρώ στον κουμπαρά, φτάνουν για πεντ’ έξι παγωτά” δεν έλαβε υπόψη τον πληθωρισμό και την ακρίβεια. Η θετικότητα όλων των συντελεστών, η αγάπη και ο ενθουσιασμός που κυριαρχούν σε όλα τα στάδια παραγωγής. Τέλος, η όλη φιλοσοφία τού να απευθύνομαι στα παιδιά ως ίσος προς ίσο, με ειλικρινή διάθεση και εκθέτοντας τις προσωπικές μου αλήθειες».
Όταν ήταν έτοιμος, και πριν κυκλοφορήσει στις ζωές μας, είχατε σκεφτεί ότι μπορεί να συναντήσει τόσο μεγάλη επιτυχία;
«Έδωσα στα τραγούδια μου το καλύτερο που μπορούσα, χωρίς οποιεσδήποτε εκπτώσεις. Ανέμενα ότι θα είχαν επιτυχία σε συγκεκριμένους κύκλους, τους πιο ψαγμένους και κουλτουριάρηδες γονείς και τα παιδιά τους. Αυτό που δεν φαντάστηκα ήταν ότι θα γινόντουσαν “λαϊκές επιτυχίες”, θα διαπερνούσαν όλα τα κοινωνικά στρώματα. Βέβαια, οφείλω να επισημάνω ότι η δημιουργία και η προσωπική σχέση με τα τραγούδια τελειώνει την ημέρα που κυκλοφορούν στο κοινό. Από εκεί και πέρα διαγράφουν τη δική τους πορεία, που εξαρτάται από διάφορους παράγοντες που δεν ελέγχουμε. Είναι πολύ σημαντικό να γίνεται αυτός ο διαχωρισμός για να μην ψωνιζόμαστε από τη λάμψη της επιτυχίας και να μπορούμε να παραμένουμε δημιουργικοί».
Πολλά τραγούδια έχουν ανέβει στο youtube, με εκατομμύρια προβολές· και έχετε ασχοληθεί ιδιαίτερα με το official animation των τραγουδιών σας -ενώ έχετε κατεβάσει και πολλά που δεν θεωρούσατε κατάλληλα. Μιλήστε μας για τη σύνδεση τραγουδιού και εικόνας· και τις σχετικές προδιαγραφές που κρίνετε απαραίτητο να πληρούνται.
«Ήταν γύρω στο 2016 που συνειδητοποίησα ότι τα τραγούδια μου ανέβαιναν σε πλατφόρμες με τυχαίες εικόνες χείριστης ποιότητας και κακής αισθητικής. Έπεσα από τα σύννεφα διότι είδα όλη τη φιλοσοφία μου, του να απευθύνεσαι στα παιδιά με ποιότητα και σεβασμό, να καταρρέει. Δεν είχα επιλογή. Έπρεπε να δημιουργήσω εικόνες για τα τραγούδια. Έψαξα τους καλύτερους δημιουργούς σε Ελλάδα και Κύπρο και με πολύ μεράκι και φροντίδα δημιουργήσαμε αρκετά animation, με τα ίδια υλικά που φτιάχνουμε τα τραγούδια· την ποιότητα, το χιούμορ, τη φαντασία, την ειλικρίνεια και το σεβασμό στο κοινό. Είναι πολύ συναρπαστικό να φτιάχνεται αυτό το παράλληλο σύμπαν που συνοδεύει τα τραγούδια. Είχα σκοπό να ντύσω όλα τα τραγούδια με εικόνες και κίνηση. Δυστυχώς γύρω στο 2019, το YouΤube, που είναι η κύρια πηγή εισοδήματος, άλλαξε την πολιτική για βίντεο που απευθύνονται σε παιδιά και τα έσοδα μειώθηκαν κατά 80%. Είχα δύο επιλογές, ή να κάνω άμεσα φτηνές παραγωγές ή να επιμείνω σε ακριβές παραγωγές σε βάθος χρόνου. Προτίμησα το δεύτερο».
Είστε δικηγόρος, ενεργός σε πολλές χώρες· πώς προέκυψε η ενασχόλησή σας με τη δημιουργία τραγουδιού;
«Ο Οδυσσέας Ελύτης λέει στη “Μαρία Νεφέλη” πως “Αν δεν στηρίξεις το ένα σου πόδι έξω απ’ τη Γη ποτέ σου δεν θα μπορέσεις να σταθείς επάνω της”. Οπότε, για μένα η μουσική ενασχόληση λειτουργεί ως εξισορροπητικός μηχανισμός, ανοίγοντάς μου ουρανούς που κάνουν την πολύ απαιτητική επαγγελματική μου ζωή πιο ανάλαφρη.
Έγραφα πάντα τραγούδια που καταναλώνονταν στις παρέες και τα γεγονότα του στενού μου κύκλου. Προέκυψε όμως, στις αρχές του 1990, η γνωριμία και φιλία μου με τον Νίκο Παπάζογλου που με παρακίνησε να ασχοληθώ με τη δισκογραφία. Φτιάξαμε στο Αγροτικόν τη “Μικρή Γαλέρα” και μετά όλα πήραν τον δρόμο τους».
Πηγές έμπνευσης; Διαδικασία συγγραφής; Υπάρχουν συγκεκριμένες συνθήκες δημιουργίας;
«Η έμπνευση μπορεί να έρθει από παντού. Από ένα βιβλίο, μια ταινία, έναν περίπατο στη φύση, μια κουβέντα με φίλους, ένα αστείο με παιδιά, μια σκηνή στον δρόμο. Έρχεται σαν σπινθήρας και καρφώνεται στο μυαλό κι από την πρώτη στιγμή καταλαβαίνεις ότι είναι μια αυτόνομη οντότητα. Είναι τότε που οφείλεις να βουτήξεις στο βάθος του εαυτού σου, να βρεις τις πρωτογενείς πηγές, να αποβάλεις τα εγωιστικά κίνητρα και να αφουγκραστείς τις ανάγκες της ίδιας της έμπνευσης. Τότε αρχίζουν να αναβλύζουν εικόνες, λέξεις, νότες, μελωδίες και με αυτή την υπερχείλιση φτιάχνεται το τραγούδι. Απαραίτητη προϋπόθεση ο εγκλεισμός και η ησυχία, για να μεταφέρεται προς τα έξω η αλήθεια του μέσα κόσμου».
«Το Ελεφαντάκι», «το Βουνό», «η Πατάτα», το «Για πού για πού», «ο Παγωτατζής», «τα 7 ποτάμια» και τόσα άλλα· ή μάλλον, πιο σωστά, και όλα τα άλλα…! Θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας, κάτι συγκεκριμένο από μια στιχουργική σας έμπνευση, κάποια εικόνα, κάποιο γεγονός που συνδέεται με τη δημιουργία ενός από τα τραγούδια σας;
«Θα μπορούσα να γράψω βιβλίο… Να σας πω για το “Βουνό”. Έγραψα πρώτα τους στίχους, έκανα όλη την τεχνική επεξεργασία -ομοιοκαταληξίες, τονισμοί, ρυθμολογία, λεξιλόγιο- και οριστικοποιήθηκε το πόνημα. Άρχισα να πειραματίζομαι με μουσικές. Μου έβγαιναν πολλές και καλές ιδέες αλλά όχι αυτό που ένιωθα πως ήθελε ο στίχος. Παιδευόμουν για μήνες. Ήταν φθινόπωρο, απόγευμα Σαββάτου και πήγα βόλτα με τον σκύλο μου στο βουνό για να μαζέψω μανιτάρια. Σκέφτηκα τους στίχους αλλά αυτή τη φορά αντί να προσπαθήσω να φτιάξω μελωδία, προσπάθησα να σκεφτώ σε ποιον ερμηνευτή θα ταίριαζε το τραγούδι. Ασφαλώς στον Σωκράτη Μάλαμα. Αμέσως λύθηκαν τα μάγια κι άρχισε να ρέει η μελωδία αυτούσια με τα χέι – χο, τα κουπλέ και τα ρεφραίν. Την έγραψα ακαπέλα στο τηλέφωνο και είναι ακριβώς η ίδια με αυτήν που έχει ηχογραφηθεί».
Κάποιο σχόλιό σας για τους μεγάλους ερμηνευτές, που έχουν δώσει φωνή στα τραγούδια σας, για τη διαδικασία ταιριάσματος ερμηνευτή-τραγουδιού και την εμπειρία σας να έχετε συνεργαστεί μαζί τους;
«Υπήρξα πολύ τυχερός που συνεργάστηκα με όλους αυτούς τους ερμηνευτές που έδωσαν πρόσωπο στα τραγούδια μου. Προσπαθώ να αφήνω το τραγούδι να μου λέει ποιον θέλει για να το ερμηνεύσει, σε μια διαδικασία πολλαπλών ακροάσεων. Οι μόνοι περιορισμοί που βάζω είναι η θετικότητα και το να υπηρετούν το ελληνικό τραγούδι με αγάπη και χωρίς εκπτώσεις.
Όλες κι όλοι έρχονται στο στούντιο με πολύ ενθουσιασμό και, πραγματικά, έχουν δώσει ερμηνείες πέρα από το τι μπορούσα να φανταστώ. Μερικές φορές χρειάστηκε να επέμβω για να τραγουδήσουν με την πραγματική τους φωνή κι όχι με “νιανιαρίστικη” διάθεση».
Θα μας δώσετε μια εικόνα από όσα θα απολαύσουμε σε λίγες ημέρες στο ΜΜΑ;
«Είναι μια παράσταση που ζωντανεύει τον κόσμο του “Τεμπέλη Δράκου” στη σκηνή. Σκηνοθετημένη από τον Κωνσταντίνο Ρήγο και με ερμηνευτές τους Ελένη Τσαλιγοπούλου, Αλκίνοο Ιωαννίδη, Ρένα Μόρφη και Γιάννη Διονυσίου. Με δεκαμελή ορχήστρα, δύο χορευτές, και παιδική χορωδία. Προσπαθήσαμε να δημιουργήσουμε μια παράσταση πολύ υψηλών προδιαγραφών με έμφαση στη ροή, τον καλό ήχο και τον συνδυασμό της μουσικής με προβολές από τα πολύ γνωστά animation. Κυρίως, όμως, δημιουργήσαμε μια ομάδα όπου όλοι οι συντελεστές είμαστε πολύ αγαπημένοι μεταξύ μας και υπάρχει ένα δέσιμο και ένας ενθουσιασμός που πιστεύω βγαίνει και στην παράσταση».
Μιλήστε μας για τις παρελθοντικές παραστάσεις του «Δράκου»· και πώς νιώσατε την πρώτη φορά που…ανέβηκε επί σκηνής;
«Η συγκεκριμένη παράσταση ξεκίνησε από το Διεθνές Φεστιβάλ Λευκωσίας τον Νοέμβριο του 2022 και ανέβηκε τον Δεκέμβριο του 2022 στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. Τον περασμένο Δεκέμβριο προσγειωθήκαμε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και μετά ξανά στο Διεθνές Φεστιβάλ Λευκωσίας. Όλες οι παραστάσεις δόθηκαν σε κατάμεστες αίθουσες με ενθουσιώδες κοινό, μικρούς και μεγάλους. Ένιωσα ότι έπρεπε να συστηθώ στον κόσμο ως ο δημιουργός αυτού του σύμπαντος, για να μην είναι τα τραγούδια ορφανά. Έτσι παρ’ όλη την αρχική συστολή πήρα το θάρρος και συνέπραξα με όλους τους αγαπημένους καλλιτέχνες. Η τεράστια αποδοχή και οι εκδηλώσεις αγάπης, μου έχουν δώσει απύθμενη χαρά αλλά και ένα αίσθημα βαθιάς ευγνωμοσύνης».
Μια περιγραφή σας για το παιδικό ακροατήριο;
«Σε κάθε επόμενη παράσταση συνειδητοποιώ πιο βαθιά ότι τα παιδιά νιώθουν πως έρχονται να δουν κάτι δικό τους, που τα αφορά άμεσα. Βλέπουν πρώτα, ως πραγματικούς πρωταγωνιστές, τα ίδια τα τραγούδια και μετά όλους τους άλλους συντελεστές. Είναι προσκολλημένα από την αρχή μέχρι το τέλος, τραγουδούν ακατάπαυστα και πιστεύω ευχαριστιούνται πολύ».
Μια αγαπημένη παιδική σας ανάμνηση;
«Μόλις έκλειναν τα σχολεία, πηγαίναμε στο εξοχικό μας σπίτι στην Ακανθού, ένα χωριό στο βόρειο μέρος της Κύπρου που από το 1974 είναι κατεχόμενο από τους Τούρκους. Μέναμε εκεί μέχρι τα μέσα Σεπτεμβρίου. Το χωριό ήταν τρία χιλιόμετρα μακριά κι εμείς μόνοι μας σε ένα σπιτάκι δίπλα στη θάλασσα, χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα. Όταν νύχτωνε, ο ουρανός γινόταν μια μαγική οθόνη με ένα υπερθέαμα από αστέρια, πλανήτες και γαλαξίες. Από κάτω, ο ήχος των κυμάτων. Από παντού οι μυρωδιές του καλοκαιριού. Όλα έδεναν μεταξύ τους με τη μουσική. Άλλοτε από το μικρό τρανζιστοράκι με τραγούδια του Χατζιδάκι και του νέου κύματος. Άλλοτε με τη φυσαρμόνικα της μητέρας μου ή το μαντολίνο από τον πατέρα μου. Κι άλλοτε με το σιγοτραγούδισμα από όλη την οικογένεια. Μια γλυκιά μελαγχολία και συγχρόνως μια πληρότητα που έχει χαραχθεί στο βάθος της ύπαρξης μου».
Κάτι που σας ενοχλεί στη συμπεριφορά των άλλων;
«Η αγένεια και η αχαριστία».
Και κάτι που εκτιμάτε ιδιαίτερα;
«Την ειλικρίνεια και την υπευθυνότητα».
Μια αγαπημένη σας εικόνα από την Ελλάδα;
«Στο κατάστρωμα του πλοίου, διαδρομή Ραφήνα – Μαρμάρι, να περνάμε δίπλα από τους Πεταλιούς και η προσμονή να μετουσιώνεται σε εμπειρία, στο ξεκίνημα υπέροχων διακοπών στην Κάρυστο, σε μαγευτικές παραλίες, σε εξερευνήσεις σε φαράγγια και ποτάμια και σε στιγμές με ανθρώπινο μέτρο και σεβασμό».
Να κλείσουμε με κάτι που σας δίνει χαρά;
«Οι χαλαρές στιγμές με την οικογένεια».
Συντελεστές Παράστασης
Στίχοι-Μουσική: Γιώργος Χατζηπιερής
Ενορχήστρωση: Μάριος Τακούσιης, Γιάννης Παπαζαχαριάκης
Τραγουδούν: Αλκίνοος Ιωαννίδης, Ελένη Τσαλιγοπούλου, Ρένα Μόρφη, Γιάννης Διονυσίου
Συμμετέχουν: O συνθέτης και στιχουργός Γιώργος Χατζηπιερής και η Παιδική Χορωδία του 2ου και 3ου Δημοτικού Σχολείου Παπάγου υπό τη διεύθυνση του Θωμά Κοντογεώργη
Χορευτές: Φωτεινή Μουχτούρη, Νίκος Γονίδης
Μουσικοί: Γιάννης Παπαζαχαριάκης (κιθάρα), Μίμης Ντούτσουλης (μπάσο), Μάριος Τακούσιης (πιάνο), Εύρος Βοσκαρίδης (βιολί), Αλέξης Πογρεβνόης (κλαρίνο), Μιχάλης Καρανίκος (τρομπόνι), Ελισάβετ Καφετζή (φλάουτο), Δημήτρης Αγγελάκης (μελωδικά κρουστά), Βαγγέλης Καρίπης (ρυθμικά κρουστά), Νίκος Σαμαράς (νυκτά έγχορδα, τρομπέτα)
Σύλληψη-Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Ρήγος
Βοηθός σκηνοθέτη: Άγγελος Παναγόπουλος
Συνεργάτης σκηνογράφος: Ζήσης Παπαμίχος
Συνεργάτης ενδυματολόγος: Αγγελική Μάτση, Αλέγια Παπαγεωργίου
Συνεργάτης χορογράφος: Μαρκέλλα Μανωλιάδη
Σχεδιασμός ήχου: Γιώργος Καρυώτης
Σχεδιασμός φωτισμών: Περικλής Μαθιέλης
Ειδικές κατασκευές: Βασιλική Τσιλιγκρού
Δημιουργικά: Εύρος Βοσκαρίδης
Επιμέλεια παραγωγής: Γιώργος Χατζηπιερής
Διεύθυνση παραγωγής: Alex Elsabag
Ημέρες και ώρες παραστάσεων
Παρασκευή 10 Μαΐου 19.30
Σάββατο 11 Μαΐου 19.30
Κυριακή 12 Μαΐου 17.00 και 19.30
