© Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη
Η Όλια Λαζαρίδου σκηνοθετεί την παράσταση «Θεόφιλος Sold», σε κείμενο του Σαμσών Ρακά, στο θέατρο της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, έως τις 28 Απριλίου [Πειραιώς 256, Ταύρος].
Το έργο είναι εμπνευσμένο από τη ζωή του Θεόφιλου Χατζημιχαήλ, του αυτοδίδακτου ζωγράφου και αγιογράφου, που μετέπειτα αναγνωρίστηκε ως πρωτοπόρος της λαϊκής τέχνης.
H παράσταση δανειζόμενη στοιχεία λαϊκού θεάματος και τσίρκου, είναι προσιτή σε κοινό κάθε ηλικίας. Ερμηνεύουν δύο νέες χαρισματικές ηθοποιοί, η Αιμιλιανή Σταυριανίδου και η Αριάδνη Κωσταντακοπούλου. Μιλήσαμε μαζί τους.
Θα θέλατε να συστηθείτε με λίγα λόγια στο κοινό;
Αιμιλιανή Σταυριανίδου (Α.Σ.): «Είναι απίστευτο πόσο δύσκολη μου φαίνεται αυτή η ερώτηση.
Η παρόρμησή μου είναι να πω “όχι. Ελάτε στην παράσταση, να γνωριστούμε”.
Ας κάνω μια προσπάθεια: Είμαι η Αιμιλιανή Σταυριανίδου. Το τέταρτο παιδί μιας πολύτεκνης οικογένειας. Απόφοιτη της δραματικής σχολής “Αρχή-Νέλλη Καρρά” και του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης Πατρών. Είμαι, επίσης, μουσικός, συνθέτης και συγγραφέας. Οι τίτλοι είναι δυσπροσδιόριστοι και αποπροσανατολίζουν.
Αυτό που ελπίζω ότι με χαρακτηρίζει είναι ότι προσπαθώ να γίνομαι άνθρωπος».
Αριάδνη Κωσταντακοπούλου (Α.Κ.): «Θα προσπαθήσω. Είμαι απόφοιτη του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών, όπου τώρα παρακολουθώ το μεταπτυχιακό πρόγραμμα, και της Δραματικής Σχολής Αρχή, της Νέλλης Καρρά. Έχω δυο αδέρφια, τη Μένια και τον Γρηγόρη. Είμαι ο βενιαμίν της οικογένειας. Από μικρή ηλικία, έλαβα την αγάπη για την Τέχνη από τον πατέρα μου, Επαμεινώνδα, ο οποίος εργαζόταν στο Υπουργείο Πολιτισμού, όντας ποιητής και ζωγράφος σήμερα και από την μικροβιολόγο μητέρα μου Κωνσταντίνα έλαβα την αγάπη για τον Θεό. Σε νεαρή ηλικία, είχα παρακολουθήσει στα πλαίσια του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Αρχαίας Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους εργαστήρια κινηματογράφου και μοντάζ, κατασκευής μακετών και φιγούρων, πράγμα που μου ενίσχυσε τη φιλοπεριέργειά μου. Μου αρέσει να εκφράζομαι με ποικίλους τρόπους. Το μεγαλύτερο σχολείο είναι ο δρόμος, το busking και το να συνυπάρχεις με διαφορετικούς ανθρώπους που μέσα από αυτούς μαθαίνεις να γνωρίζεις τον εαυτό σου».
Πώς γνωριστήκατε με την Όλια Λαζαρίδου και πώς σας επέλεξε για την παράσταση;
Α.Σ.: «Η Αριάδνη έστειλε πριν λίγα χρόνια ένα μήνυμα στην Όλια, στο οποίο την ρωτούσε πώς μπορεί να φανεί χρήσιμη στο φιλανθρωπικό έργο που κάνει· της είπε και για μένα -εγώ δεν ήξερα τίποτα για την επικοινωνία τους.
Κάναμε μια ηχογράφηση για “Tο Aναγνωστικό της Γαλιλαίας”.
Έπειτα, στη δεύτερη παρουσίαση μιας συλλογής με ποιήματά μου ήταν μαζί μας και η Όλια…· τότε μου πρωτοείπε ότι σκέφτεται να κάνει κάτι για τον Θεόφιλο κι αν θα με ενδιέφερε.
Στην αρχή επρόκειτο να παίξει η Όλια τον Θεόφιλο, εγώ τα υπόλοιπα πρόσωπα και η Αριάδνη να είναι βοηθός σκηνοθέτη. Είχαμε μια συζήτηση και έστειλα στην Όλια ένα βίντεο από την πτυχιακή μας παράσταση να δει κάτι, και τα πράγματα πήραν την μορφή που έχουν τώρα».
Α.Κ.: «Με την Όλια η γνωριμία μας ξεκίνησε παίρνοντας το θάρρος να της στείλω, τι πρωτότυπο, ένα μήνυμα στο facebook. Πιο πριν, το όνομά της το άκουγα ανά χρονικά διαστήματα. Είχα πάει, λοιπόν ,σε μια ομιλία στη Λοκομοτίβα στα Εξάρχεια με θέμα τις φυλακές και τη γυναίκα, αν θυμάμαι σωστά, όπου θα μιλούσε η αγαπημένη δασκάλα Εύα Στεφανή. Εκείνο το βράδυ, χωρίς να γνωρίζω ότι οι δυο τους είναι καλές φίλες έστειλα μήνυμα στην Όλια. Τα λέω αυτά γιατί τίποτα δεν είναι τυχαίο Πολλές φορές οι άνθρωποι σμίγουν από διαφορετικά μονοπάτια και κάπως οι δρόμοι ενώνονται μέσα στα χρόνια, με θαυμαστό τρόπο. Δεν πιστεύω στις συγκυρίες αν με ρωτάτε. Όλα γίνονται για κάποιον λόγο, που πολύ αργότερα συνδυάζεις τα γεγονότα και τον μαθαίνεις».
Tι είναι εκείνο που θα δούμε στην παράσταση;
Α.Σ.: «Ο θεατής άλλα πράματα ζει από τον διπλανό του βλέποντας την ίδια παράσταση. Οπότε, δεν ξέρω τι θα ακριβώς θα δείτε. Πάντως πρόκειται για την αφήγηση μιας ιστορίας. Ας πούμε ότι είναι κάποιου είδους αναλαμπές ζωής της αέναα αυτής σπαρταρούσας ψυχής».
Α.Κ.: «Μέσα από την παράσταση “Θεόφιλος sold” προσπαθήσαμε να αναδείξουμε την ψυχή του ζωγράφου. Είτε βρίσκεται μέσα σε έναν άντρα είτε σε μια γυναίκα. Στοιχεία του Θεόφιλου βρίσκεις σε σώματα άνευ φύλου, εθνικοτήτων ή γεωγραφικών τόπων. Είναι ένας άνθρωπος αυθεντικός, γι’ αυτό έχει διατηρηθεί η διαχρονικότητά του. Ήταν ένας άνθρωπος διαφορετικός από τα στερεότυπα· όπου τότε ακόμα η αριστεροχειρία θεωρούνταν αναπηρία. Αυτή τη φλεγόμενη ψυχή θα δείτε και τους σταθμούς της ζωής του, την πορεία του, τις δυσκολίες του και με ποιον τρόπο τις αντιμετώπισε και έφτασε να είναι αυτός που είναι σήμερα».
Tι θα μπορούσε να πει η ζωή και το έργο του Θεόφιλου σε ένα νέο άνθρωπο σήμερα;
Α.Σ.: «Η ζωή ενός ανθρώπου, φωτισμένη εύστοχα, αφορά σε όλες τις γενιές.
Τα γύρω γύρω της ύπαρξής μας, η τεχνολογία, οι καθημερινές συνήθειες δεν αλλάζουν τον βαθύτερο άνθρωπο. Ό,τι χρονολογία κι αν έχουμε, σε όποια εποχή κι αν βρισκόμαστε ο άνθρωπος ερωτεύεται, βιώνει τον θάνατο, θρηνεί, πιστεύει, φοβάται, προδίδεται, μισεί, ελπίζει, αγαπά…
Για αυτό και ό,τι αφορά στον βαθύτερο άνθρωπο είναι διαχρονικό, και στην τέχνη και στην φιλοσοφία -π.χ. Ντοστογιέφσκι, Σαίξπηρ, Παπαδιαμάντης, αρχαίες τραγωδίες…
Και για τον ίδιο λόγο, ό,τι προσπαθεί να είναι επίκαιρο ή μοντέρνο -χωρίς να αφορά στον πυρήνα του τον βαθύτερο άνθρωπο- υπογράφει την αυτοκαταστροφή του».
Α.Κ.: «Το έργο περνάει ένα ηχηρό μήνυμα· ότι μέσα από την τέχνη ο άνθρωπος μπορεί να επουλώσει τα τραύματά του, να ακουστεί, να φωνάξει, να επαναστατήσει, να αγαπήσει, να ερωτευτεί και, στην περίπτωση του Θεόφιλου, κυριολεκτικά, να μπορέσει να μιλήσει. Μέσα από την τέχνη βλέπεις τη ζωή με άλλη ματιά και με άλλα χρώματα. Κι όχι με μαύρο και γκρι όπως κάποιοι επιθυμούν, να είμαστε μονοδιάστατοι. Ο Σαμσών Ρακάς αναφέρει στο κείμενό του “ήταν η μυστική μου υπερδύναμη”, όταν βάσταγε τα πινέλα του ο Θεόφιλος. Αυτό δεν είναι και η τέχνη; Είναι ένα όπλο, ρομαντικό. Ο κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός, διαφορετικός και μοναδικός και καλούμαστε να αγκαλιάσουμε τόσο τη δική μας όσο και τη διαφορετικότητα των άλλων και όλοι μαζί να συνυπάρχουμε ευγενικά, ρομαντικά, χωρίς άλλο πόνο».
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Κείμενο: Σαμσών Ρακάς
Σκηνοθεσία: Όλια Λαζαρίδου
Παίζουν: Αιμιλιανή Σταυριανίδου, Αριάδνη Κωσταντακοπούλου
Σκηνικά – κοστούμια: η ζωγράφος Κατερίνα Γιάννακα
Φωτισμός: Θωμάς Οικονομάκος
Συμπαραγωγή: «Fougaro Artcenter» στο Ναύπλιο και της ΝΕΡΑ ΕΙΔΑ ΑΜΚΕ.
