© Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη
Το έργο «Πίσσα και Πούπουλα» του Δημήτρη Καρά, μια σύγχρονη κωμωδία καταστάσεων με θέμα τις ανθρώπινες σχέσεις, ανεβαίνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα, σε σκηνοθεσία Σοφίας Φυτιάνου, Σάββατα και Κυριακές στις 6:15 μ.μ. στο Θέατρο Arroyo [Μεγάλου Αλεξάνδρου 128, Αθήνα].
Ο Δημήτρης Καράς και η Σοφία Φυτιάνου μίλησαν μαζί μας.
«Πίσσα και πούπουλα»· λίγα λόγια σας για τον τίτλο και την υπόθεση της παράστασης;
Δημήτρης Καράς (Δ.Κ.): «Η υπόθεση της παράστασης κινείται γύρω από τρεις φίλες σε ένα μπαρ, η κάθε μία από τις οποίες έχει τα δικά της προβλήματα στην προσωπική και αισθηματική της ζωή. Όταν, όμως, οι ιστορίες τους μπλέκονται μεταξύ τους, αυτό θα οδηγήσει σε μια θυελλώδη πλοκή με ίντριγκες, ανατροπές και συγκρούσεις που θα δοκιμάσουν τη δύναμη της φιλίας τους.
Ο τίτλος “Πίσσα και Πούπουλα” αναφέρεται στη γνωστή μέθοδο τιμωρίας και δημόσιου εξευτελισμού, που έχουμε δει σε πολλά έργα όπως τα κόμικς του Λούκι Λουκ. Στα πλαίσια του έργου, αντιπροσωπεύει τις συγκρούσεις μεταξύ των χαρακτήρων με έναν τρόπο που αντιπροσωπεύει τους γρήγορους ρυθμούς στους οποίους κινείται. Επίσης, το ύφος του έργου είναι εμπνευσμένο από τις κλασικές φαρσοκωμωδίες του Ζωρζ Φεντώ -π.χ. “Ψύλλοι στ’ αυτιά”, “Πουλιά στον αέρα”, “Το καθάρσιο του μπέμπη”-, και αυτός ο τίτλος αντικατοπτρίζει τη ζωντάνια και την ανατρεπτική διάθεση αυτών των έργων».
Μια περιγραφή σας για τους χαρακτήρες του έργου;
Σοφία Φυτιάνου (Σ.Φ.): «Έχουμε τη σχέση που έχουν δημιουργήσει τρεις φίλες· η Μαρίνα, η Τάνια και η Ελένη. Η Μαρίνα είναι δυναμική, ευθύς και πολλές φορές φαίνεται να μη λογαριάζει τα συναισθήματα των άλλων. Βρίσκεται σε αντιδιαστολή με την πολύ ρομαντική Τάνια, που πιστεύει στον κεραυνοβόλο έρωτα και στο happy end. Η Ελένη, υπέρμαχος του αποφθέγματος: “Αν θέλεις κάτι πολύ, τότε ολόκληρο το σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις”, προσπαθεί με όλο της το είναι να κρατήσει τις ισορροπίες σε έναν μη ισορροπημένο κόσμο. Συναντούμε, επίσης, τον Αντώνη, έναν γοητευτικό και μυστηριώδη εργένη που γίνεται το αντικείμενο του πόθου της Ελένης και όχι μόνο, τον Δημήτρη έναν αξιαγάπητο σπιτόγατο που νομίζει ότι είναι ο βασιλιάς της ζούγκλας, τον Μιχάλη έναν ορθολογιστή δικηγόρο που δε θα αργήσει να παρασυρθεί από την εκρηκτική Τάνια και, τέλος, τη Νάσια, μία αμφιβόλου ικανοτήτων σύμβουλο ψυχικής υγείας».
Τι λειτούργησε ως έμπνευση για τη συγγραφή του έργου;
Δ.Κ.: «Ακούγοντας πραγματικές ιστορίες που έζησαν φίλοι και γνωστοί μου, μου γεννήθηκε η επιθυμία να δημιουργήσω ένα έργο που να αποτυπώνει τις διάφορες όψεις του έρωτα, από τον ενθουσιασμό και τη χαρά μέχρι τις παρεξηγήσεις και τα εμπόδια. Έτσι, προσπάθησα να δημιουργήσω χαρακτήρες βγαλμένους απ’ τη ζωή, με τους οποίους μπορεί να ταυτιστεί ο θεατής, που ο καθένας έχει τη δική του θεώρηση σχετικά με τις ανθρώπινες σχέσεις. Έτσι, χτίζεται ένας κόσμος με έρωτες, απιστίες, αντιζηλίες, παρεξηγήσεις, ψυχαναλύσεις, και πολλά ακόμα που αναδεικνύουν την πολυχρωμία των ανθρώπινων σχέσεων σε έναν παράλογο σύγχρονο κόσμο».
Πιστεύετε ότι στην εποχή μας ο έρωτας περνάει κρίση;
Δ.Κ.: «Σε έναν κόσμο που κινείται πιο γρήγορα από εμάς, είναι φυσικό ο έρωτας να περνάει κρίση. Ο σύγχρονος άνθρωπος δέχεται πιέσεις και προκλήσεις σε όλους τους τομείς, από τον κοινωνικό, οικογενειακό, και εργασιακό του περίγυρο. Έτσι, ο έρωτας μπορεί να βρίσκεται χαμηλά στη λίστα των προτεραιοτήτων του. Παρ’ όλα αυτά, η κρίση μπορεί να δημιουργήσει και ευκαιρίες για να ανακαλύψουμε νέους τρόπους να συνδεθούμε και να εκφραστούμε. Ο έρωτας έχει την ικανότητα να μας κάνει να γελάσουμε και να κλάψουμε, ταυτόχρονα. Και ακόμα και όταν φαίνεται ότι περνά κρίση, οι περιπέτειες που ζούμε μπορούν να είναι πηγή για ατελείωτο χιούμορ! Έτσι, ναι, μπορεί ο έρωτας να περνάει κρίση, αλλά με τη σωστή δόση ζωντάνιας και χιούμορ, μπορούμε να δούμε τη ζωή με μια πιο αισιόδοξη ματιά».
Θυμάστε τις πρώτες σας σκέψεις, όταν διαβάσατε το έργο;
Σ.Φ.: «Σκέφτηκα ότι είναι ένα πολύ αστείο και άμεσο έργο! Μου αρέσει γιατί περιγράφει την εποχή που ζούμε, με όλα της τα τραγελαφικά εμπόδια. Από τη μία πλευρά είναι μια πολύ καλογραμμένη κωμωδία, ακριβώς γιατί έχει την ικανότητα να μιλάει για πράγματα σημαντικά, όπως είναι οι ανθρώπινες σχέσεις στη σύγχρονη ατομικιστική εποχή. Αυτό όμως γίνεται, όχι με διδακτικό τρόπο αλλά μέσα από ένα ταξίδι σε αυτόν τον υπέροχο κόσμο του έργου που κινείται ανάμεσα στον ρεαλισμό και τον σουρεαλισμό».
Έχετε σκηνοθετήσει ξανά κωμωδία;
Σ.Φ.: «Έχω σκηνοθετήσει στα πλαίσια του εκπαιδευτικού μου έργου τα τελευταία εννιά χρόνια σε ιδιωτικά και δημόσια Ινστιτούτα Επαγγελματικής Κατάρτισης στην ειδικότητα της Υποκριτικής Τέχνης. Ωστόσο, είναι η πρώτη φορά που δουλεύω ως σκηνοθέτης με έναν αμιγώς επαγγελματικό θίασο. Η κωμωδία έχει κάποιους δικούς της κώδικες, κάποια μυστικά αν θέλετε, που λειτουργούν προς όφελος της παράστασης αν τους χρησιμοποιήσεις σωστά. Κάποιοι από αυτούς τους κώδικες είναι η εναλλαγή του ρυθμού, η χρήση του στοιχείου της υπερβολής, η ακρίβεια και η καθαρότητα των κινήσεων μέσα στον χώρο, το κωμικό timing και η ενσωμάτωση της ενέργειας που λαμβάνουν οι ηθοποιοί από το κοινό».
Ποια είναι κατά τη γνώμη σας τα πρότυπα που καθορίζουν στις μέρες μας τις σχέσεις;
Σ.Φ.: «Ζούμε στην εποχή της εικόνας, σε μία ναρκισσιστική εποχή, και συχνά ξεχνάμε ότι “το ουσιαστικό είναι αόρατο στο μάτι”. Ταυτόχρονα, είναι μία ατομικιστική εποχή και ενώ θέλουμε να αγαπηθούμε, παραμένουμε ανίκανοι να αγαπήσουμε. Στερούμαστε ουσιαστικών προτύπων, υπνωτιζόμαστε από τον απατηλό κόσμο των social media, θέλουμε να προβάλλουμε την “τέλεια σχέση” προς τα έξω, στην πραγματικότητα όμως οι περισσότεροι άνθρωποι μένουν ανικανοποίητοι».
Μελλοντικά σας σχέδια;
Δ.Κ. & Σ.Φ.: «Έχοντας ιδρύσει μαζί την Α.Μ.Κ.Ε. Φως και Σκιά, θέλουμε να συνεχίσουμε να κάνουμε παραστάσεις που να αφορούν τον κόσμο. Θα θέλαμε οι παραστάσεις μας να ταξιδεύουν σε απομακρυσμένα μέρη στην Ελλάδα, σε καταστήματα κράτησης, γενικά όπου το θέατρο δεν είναι εύκολα προσβάσιμο. Πιστεύουμε στη δύναμη που έχει το θέατρο να αγγίζει τις ευαίσθητες χορδές μας και να μας κάνει να βλέπουμε την οπτική γωνία των άλλων ανθρώπων».
Ταυτότητα Παράστασης
Συγγραφέας: Δημήτρης Καράς
Σκηνοθεσία: Σοφία Φυτιάνου
Παραγωγή: Φως και Σκιά Α.Μ.Κ.Ε.
Σκηνικά και Κοστούμια: Λουκία Ανάγνου
Σχεδιασμός Φωτισμών: Γιώργος Αγιαννίτης
Μουσική: Δημήτρης Καράς
Video teaser και trailer: Δημήτρης Καράς
Φωτογραφίες: Αντώνης Μιμερίνης
Σχεδιασμός Οπτικής Ταυτότητας: Μακρίνα Οικονομίδου
Επικοινωνία: Χρύσα Ματσαγκάνη
Παίζουν (με αλφαβητική σειρά): Κωνσταντίνα Δαούτη, Γιώργος Κουμούτσος, Δένια Μιμερίνη, Αναστασία Νάστια Ντεντιάεβα, Θωμάς Παπαδάκης, Νατάσα Παπανδρέου, Νικόλας Χατζηβασιλειάδης
