Η νέα σκηνοθεσία του Στάθη Λιβαθινού, «Ο Ρόζενκραντζ και ο Γκίλντενστερν είναι νεκροί», παρουσιάζεται, έως τις 31 Μαρτίου, στο Θέατρο της Οδού Κυκλάδων – Λευτέρης Βογιατζής, σε παραγωγή του Πολιτιστικού Οργανισμού «Λυκόφως» [Κυκλάδων 11 & Κεφαλληνίας, Κυψέλη].
Η σαρωτική κωμωδία του τσεχικής καταγωγής Βρετανού θεατρικού συγγραφέα και σεναριογράφου Τομ Στόπαρντ, στην ιστορική μετάφραση του Μίνου Βολανάκη, αποτελεί μια γλυκόπικρη τραγική φάρσα για τους αντι-ήρωες του περιθωρίου της ξακουστής τραγωδίας του Άμλετ, που τα βάζουν με τα μεγαθήρια της Ιστορίας και καταλήγουν να έχουν το γνωστό ένδοξο-άδοξο τέλος.
Ρομαντισμός, θλίψη και πικρό χιούμορ σε ένα καταιγιστικό έργο που μιλά για τον μοναχικό αγώνα που δίνει ο «μικρός» άνθρωπος για να επιβιώσει, όταν γύρω του συμβαίνουν «σημεία και τέρατα».
Στους ομώνυμους ρόλους, δύο από τους σημαντικότερους Έλληνες ηθοποιούς, ο Βασίλης Ανδρέου και ο Νίκος Καρδώνης, συμπρωταγωνιστούν σε έναν 10μελή εξαιρετικό θίασο: Πάρης Αλεξανδρόπουλος, Γιώρος Δάμπασης, Στάθης Κόικας, Φοίβος Μαρκιανός, Πολυξένη Παπακωνσταντίνου, Μαρία Σαββίδου, Άρης Τρουπάκης, Δημήτρης Φιλιππίδης.
Μια σύγχρονη διατύπωση του «Περιμένοντας τον Γκοντό»
Ο Ρόζενκραντζ και ο Γκίλντενστερν, παλιοί συμφοιτητές του Άμλετ, καλούνται από τον Βασιλιά Κλαύδιο στο παλάτι με σκοπό να παρασύρουν τον μελαγχολικό πρίγκηπα σε διασκεδάσεις, ώστε να μάθουν επιτέλους ποιο είναι αυτό το σκοτεινό μυστικό που βασανίζει την ψυχή του. Στη διάρκεια της αποστολής τους, οι δύο αθώοι αυλικοί συνοδεύουν τον Άμλετ στην Αγγλία και μεταφέρουν μαζί τους ένα κλειστό γράμμα, στο οποίο δίνεται η διαταγή για την άμεση εκτέλεσή του. Ο Άμλετ αντικαθιστά το γράμμα με ένα άλλο, ζητώντας από τον Άγγλο Βασιλιά τη δική τους εκτέλεση. Μέρες μετά, ο Άγγλος πρέσβης μπαίνει στο παλάτι και ανακοινώνει: «Ο Ρόζενκραντζ και ο Γκίλντενστερν είναι νεκροί».
Το έργο του βραβευμένου με Όσκαρ Σερ Τομ Στόπαρντ, πρωτοπαίχτηκε στο Fringe Festival του Εδιμβούργου το 1966 και αποτελεί μια από τις σημαντικότερες και καινοτόμες κωμωδίες της σύγχρονης παγκόσμιας δραματουργίας. Εδώ, ο μεγαλύτερος σύγχρονος Βρετανός θεατρικός συγγραφέας κατά πολλούς, μετά τον Πίντερ, παρουσιάζει δύο απλούς ανθρώπους ως παράπλευρες απώλειες, ως εξιλαστήρια θύματα, ενός πολιτικού παιχνιδιού που σαρώνει και ισοπεδώνει τα πάντα.
Έργο γραμμένο με αστραποβόλα γραφή, εκπληκτικό χιούμορ, καίρια πολιτικά και υπαρξιακά μηνύματα και πικρό φινάλε. Πρόκειται για μια σύγχρονη διατύπωση του «Περιμένοντας τον Γκοντό» του Μπέκετ, προσαρμοσμένη σε πιο αναγνωρίσιμες πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες, και ταυτόχρονα με την εντυπωσιακή σκιά του αριστουργήματος του Σαίξπηρ «Άμλετ» να πέφτει βαριά επάνω του.
Ένα έργο που αντιστρέφει, για πρώτη φορά, την αρχετυπική ιστορία του Σαίξπηρ και ρίχνει το βάρος από την εξουσία στο περιθώριο, δημιουργώντας μια ανεπανάληπτη τραγική φάρσα στην οποία πρωταγωνιστούν όλοι οι ήρωες του Άμλετ, με διαλόγους προκλητικούς που ξυπνάνε το μυαλό του θεατή.
Το τελευταίο όραμα του Λευτέρη Βογιατζή
Για πρώτη φορά στην ιστορία του Θεάτρου της Οδού Κυκλάδων, με αφορμή την συγκεκριμένη παράσταση, αλλάζει ριζικά η διαρρύθμιση των καθισμάτων και της σκηνής.
Αυτή η μεγάλη ανατροπή στην παράδοση του ιστορικού θεάτρου της Κυψέλης, για να προσφέρει εναλλακτικούς τρόπους θέασης ανάλογα με τις ανάγκες της εκάστοτε σκηνοθεσίας, αποτέλεσε το τελευταίο όραμα του Λευτέρη Βογιατζή, το οποίο σχεδίασε ο ίδιος και για το οποίο φρόντισε να εξοπλίσει το θέατρό του με τον κατάλληλο μηχανισμό. Έναν μηχανισμό, ωστόσο, που δεν πρόλαβε να θέσει σε λειτουργία και ο οποίος παίρνει σάρκα και οστά τώρα, για πρώτη φορά, 11 χρόνια μετά τον θάνατό του.
