© Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη
Το Midnight Movie είναι το ταξίδι μιας γυναίκας και ένας “διάλογος” με το σώμα της μέσα στα μονοπάτια του διαδικτύου.
Μια γυναίκα μένει ξύπνια αργά το βράδυ. Σερφάρει στο ίντερνετ μήπως καταφέρει και κοιμηθεί
Νέα καρτέλα. Μια κοπέλα παλεύει για τη ζωή της μέσα σε ένα ασανσέρ. Νέα καρτέλα. Ένας άντρας γυμνός στη μπανιέρα του. Νέα καρτέλα. Δυο ξένοι στο ίδιο αμάξι παρακολουθούν μαζί μια μεταμεσονύχτια προβολή. Νέα καρτέλα. Μπλε φάλαινα.
Στις 2 τα ξημερώματα οι πιθανότητες είναι ατελείωτες. Δεν υπάρχουν όρια για το πού μπορεί να βρεθείς…
Το έργο Midnight Movie – Όταν ένα σώμα «υποφέρει»
Η παράσταση “Midnight Movie” ζωντανεύει το εσωτερικό τοπίο του μυαλού μιας γυναίκας, που περιπλανιέται στο ίντερνετ. H σκέψη της, μια διαδρομή γεμάτη αναμνήσεις, προβολές και όνειρα, σ’ έναν digital κόσμο. Ζει μια παράλληλη πραγματικότητα την οποία μοιράζεται με το κοινό.
Καταλαβαίνουμε ότι πάσχει από μια κινητική διαταραχή. Ο χρόνος περνάει άνισα όταν ένα σώμα υποφέρει. Αλλά τα δύο ψηφιακά της σώματα την παρηγορούν. Της δίνουν τη δύναμη που της λείπει. Μαζί με αυτά η ηρωίδα ταξιδεύει το κοινό σε ένα όνειρο, στον κόσμο του ψηφιακού βασιλείου.
Ένα ψηφιακό σώμα είναι σαν μια αναπαράσταση του εαυτού μας στον διαδικτυακό κόσμο. Ένας χαρακτήρας που δημιουργούμε για να αλληλεπιδράσουμε με το ψηφιακό πεδίο και να διαφύγουμε σε μια άλλη πραγματικότητα. Έτσι κι η πρωταγωνίστρια. Οδηγείται σε έναν τόπο που είναι ελεύθερη να κάνει ότι θέλει, να πάει όπου θέλει.
Τι σημαίνει ψηφιακός εαυτός και η ζωή του ως αντίποδας στον πόνο
Μέσα από μια κινηματογραφική λογική σε συνδυασμό με το physical theatre και τη δημιουργία εικόνων με projection mapping, η σκηνή του Θεάτρου ΧΩΡΟΣ μετατρέπεται σε νοσοκομείο.
Σε μια σουρεαλιστική κρεβατοκάμαρα, σε μια έρημο που μοιάζει με μεταμεσονύχτια ταινία και σε ό,τι άλλο φαντάζεται η ηρωίδα όσο ταξιδεύει σε αυτόν τον, χωρίς όρια, κόσμο που ονομάζεται ίντερνετ.
Το έργο εξετάζει τη σχέση ανάμεσα στην αναπηρία και την διαδικασία αφήγησης σε μια σύγχρονη, ψηφιακή εποχή. Πώς είναι να έχεις ένα ψηφιακό σώμα, όταν το φυσικό σου σώμα συνέχεια φθίνει και σε εγκαταλείπει. Τι σημαίνει ψηφιακός εαυτός και η ζωή του ως αντίποδας στον πόνο.
Συντελεστές
Σκηνοθεσία – Δραματουργία – Κίνηση: Έλενα Μαυρίδου
Μετάφραση: Νίκος Χατζόπουλος
Πρωτότυπη μουσική – Σχεδιασμός ήχου: Γιώργος Μαυρίδης
Σκηνικά – Μάσκες /Φωτογραφίες – trailer: Archlabyrinth
Σχεδιασμός Φωτισμών: Περικλής Μαθιέλλης
Βίντεο – Οπτικός σχεδιασμός: studio19st, Βασίλης Κουντούρης
Βοηθός σκηνοθέτη: Πέτρος Αλαφούζος
Β’ βοηθός σκηνοθέτη: Δήμος Λόλας
Σχεδιασμός – Γραφιστική Επιμέλεια: Θωμάς Παπάζογλου
Παίζουν οι Ηθοποιοί: Νικόλ Δημητρακοπούλου, Πέτρος Αλαφούζος, Έλενα Ράγγου
Θέατρο Χώρος – Πραβίου 6 – 8, Αθήνα 118 55, 21 0342 6736 – Πρεμιέρα: Κυριακή 25 Φεβρουαρίου 2024 /Προσφορά EARLY BIRD έως 25 Φεβρουαρίου στα 10€/ Προπώληση εισιτηρίων: more.com.
