«Το Κορίτσι με τα σπίρτα», μεταφορά του κλασικού παραμυθιού στη σύγχρονη εποχή σε μια multimedia παράσταση για ενήλικες, παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία της Violet Louise, στο Θησείον, ένα Θέατρο για τις Τέχνες, για λίγες μόνο παραστάσεις –έως τις 7 Ιανουαρίου [Τουρναβίτου 9, Αθήνα].
Η Violet Louise, αντλεί έμπνευση από το παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν και με τη χρήση ήχων, μουσικής και εικόνας μας μεταφέρει στην Αθήνα του σήμερα, όπου ζει το Κορίτσι με τα σπίρτα. Η μικρή αγωνίζεται να επιβιώσει, μόνη, χωρίς βοήθεια, κάτω από το άγρυπνο βλέμμα της μεγαλούπολης. Πλησιάζει η Πρωτοχρονιά και λίγο πριν την αλλαγή του χρόνου δέχεται μία αναπάντεχη πρόταση που της δίνει την ευκαιρία να εκπληρώσει κάθε της επιθυμία και να αλλάξει για πάντα τη ζωή του. Αλλά με ένα πολύ ακριβό τίμημα: Να πάψει να ονειρεύεται!
Η Violet Louise μίλησε μαζί μας.
«To κορίτσι με τα σπίρτα» είναι από τα πιο γνωστά παιδικά παραμύθια του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Η πολυμεσική μεταφορά του σε μια εκδοχή για ενήλικες, τι κρατάει και τι «αφήνει» από το παραμύθι;
«Σε αυτή την παράσταση, το παραμύθι του Άντερσεν, ολόκληρο και αυτούσιο, συνδιαλλέγεται με τη δική μας πρωτότυπη ιστορία. Η δραματουργία της παράστασης ακολουθεί γραμμικά την εξέλιξη της ιστορίας του παραμυθιού. Το κοριτσάκι που ζει στην Αθήνα σήμερα, γίνεται το κοριτσάκι του Άντερσεν μέσα από το πρίσμα της εποχής μας. Οι δύο ιστορίες κινούνται σε έναν κοινό άξονα και στο τέλος συναντιούνται. Και αυτό το κορίτσι που ζει στην εποχή μας, όπως και το κοριτσάκι του παραμυθιού, έχουν ως μόνη διαφυγή από τη σκληρή πραγματικότητα, τα όνειρά τους. Ο κόσμος των ονείρων κατέχει πολύ σημαντική θέση στο παραμύθι του Άντερσεν. Η μικρή που δεν έχει πουλήσει ούτε ένα σπίρτο όλη την ημέρα, γλιτώνει από το φρικτό μαρτύριο του τέλους μέσα από τα οράματά της».
Πώς αποφασίσατε να μεταφέρετε το παραμύθι στη σύγχρονη Αθήνα;
«H αγαπημένη Αθήνα έχει γίνει, πλέον, από τις πιο δύσκολες πόλεις για να ζεις. Μία πόλη άνιση, πανάκριβη γι’ αυτά που προσφέρει. Μία πόλη ρημαγμένη από τον χρόνο και τις κακοτεχνίες, καθόλου φιλική προς το κατοίκους, σχεδόν ανοίκεια. Οι νέοι άνθρωποι υποφέρουν κάτω από το βλέμμα αυτής της πόλης· ασφυκτιούν, δεν έχουν επιλογές. Όταν πήρα την κάμερά μου και άρχισα να φωτογραφίζω σημεία της, κατάλαβα πως θα μπορούσε να γίνει ο ιδανικός σκηνικός χώρος για τη σύγχρονη διασκευή του παραμυθιού. Διαπίστωσα πως η Αθήνα είναι μία πόλη σκοτεινή και καταθλιπτική ακόμα και κατά την περίοδο των γιορτών των Χριστουγέννων, παρά τη φωταγώγηση των δρόμων και τους εντυπωσιακούς στολισμούς».
Ποια είναι τα μηνύματα που θέλετε να περάσετε σε σχέση με τους ανθρώπους του περιθωρίου και τον κόσμο στον οποίο ζουν;
«Οι άνθρωποι του περιθωρίου δεν αποτελούν μία ειδική κατηγορία ανθρώπων. Είναι φυσιολογικοί άνθρωποι σαν εμάς που είχαν μία κανονική ζωή μέχρι τη στιγμή που ανατράπηκε η κανονικότητα τους. Είναι πολύ δύσκολο να ζεις στο όριο, χωρίς ασφάλεια, εκτεθειμένος σε κάθε κίνδυνο. Οι άνθρωποι αυτοί είναι ήρωες. Όταν βγεις εκτός συστήματος, απαιτείται πολύ μεγάλη προσπάθεια για να επανενταχθείς. Υπάρχουν άνθρωποι γύρω μας που έχουν ανάγκη από βοήθεια αλλά δε μιλάνε από τον φόβο του κοινωνικού στιγματισμού. Ακόμα πιο δύσκολο είναι όταν είσαι γυναίκα ή παιδί. Το κορίτσι του Άντερσεν, πεθαίνει ανήμερα Πρωτοχρονιάς, χωρίς να έχει πουλήσει ούτε ένα σπίρτο στους αδιάφορους περαστικούς που την προσπερνούν σα να μην υπάρχει. Δυστυχώς, κι εμείς συνηθίσαμε να βλέπουμε σήμερα, εικόνες που κανονικά θα έπρεπε να μας προκαλούν αποτροπιασμό. Είναι ντροπή να ζουν άνθρωποι από τα υπολείμματα των φαγητών μας στους σκουπιδοτενεκέδες και όχι από το περίσσευμα της αγάπης μας».
Στις παραστάσεις σας δουλεύετε με εικόνα, ήχο και λόγο. Πώς το κάθε μέσο συμβάλλει στο τελικό αποτέλεσμα και την εμπειρία των θεατών;
«Η εικόνα, ο ήχος, η μουσική, το φως είναι συνοδοιπόροι μου σε αυτό που εγώ αποκαλώ πολυμεσική αφήγηση· ή αλλιώς αφήγηση με τη σύμπραξη της τεχνολογίας. Το καθένα στοιχείο φωτίζει και αναδεικνύει διαφορετικές πτυχές της ιστορίας που θέλω να αφηγηθώ. Το πιο ενδιαφέρον για μένα, είναι ότι τα χειρίζομαι ζωντανά επί σκηνής. Δημιουργώ τον ήχο, παίζω μουσικά όργανα, φτιάχνω το φως, αφηγούμαι, τραγουδώ. Ο κόσμος που δημιουργώ έχει κάτι το χειροποίητο· είμαι ένας παραμυθάς που έχω στην υπηρεσία μου όλες αυτές τις συσκευές και τα μηχανήματα που λειτουργούν σαν ένα μικρό καλειδοσκόπιο. Βασική μου αρχή είναι η οικονομία των μέσων και η λειτουργικότητά τους στην αφήγηση της ιστορίας. Απαιτεί από εμένα μια ετοιμότητα και έναν συγχρονισμό, καθώς όλος αυτός ο κόσμος στήνεται ζωντανά επί σκηνής».
Μιλήστε μας για την πρωτοβουλία σας να στηρίξετε τη «Σχεδία», μέσω των εσόδων της παράστασης.
«Η “Σχεδία” είναι το μοναδικό ελληνικό περιοδικό δρόμου. Οι πωλητές προέρχονται από ευάλωτες κοινωνικά πληθυσμιακές ομάδες, ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Η πώληση του περιοδικού τούς δίνει μια ξεχωριστή ευκαιρία να εξασφαλίσουν ένα ελάχιστο, αξιοπρεπές εισόδημα που τους βοηθά να βγουν από τον φαύλο κύκλο της κοινωνικής απομόνωσης και του αποκλεισμού. Στην προσπάθειά μας να βρούμε το σημερινό ανάλογο του μικρού κοριτσιού που πουλά σπίρτα στο παραμύθι του Άντερσεν, μας ήρθε στο μυαλό η εικόνα των ανθρώπων με τα κόκκινα γιλέκα, των πωλητών της “Σχεδίας”. Η απόφασή μας να δώσουμε ένα ποσό από τα έσοδα της παράστασης στη “Σχεδία”, δεν είναι παρά μία ελάχιστη χειρονομία σεβασμού και υποστήριξης προς τους ανθρώπους αυτούς, που καθημερινά βγαίνουν στους δρόμους για να πουλήσουν το περιοδικό τους».
Ταυτότητα Παράστασης
Σύλληψη, μουσική, πρωτότυπο κείμενο & διασκευή κειμένου, χειρισμός πολυμέσων επί σκηνής, τραγούδι: Violet Louise
Ερμηνευτής επί σκηνής: Violet Louise
Ερμηνευτής σε βίντεο: Αγλαΐα Παππά
Voice over: Εύη Kούσουλα, Xριστίνα Πολυχρονιάδου, Νίκος Κορτέσης, Γιάννης. Μ
Hχοληψία & mastering: Kώστας Μπώκος (Studio19)
Σχεδιασμός & προγραμματισμός πολυμέσων – χειρισμός drone – green screen – ψηφιακός σχεδιασμός εικόνας: Βασίλης Κουντοὐρης (studio19)
Εικονοληψία – Βίντεο: Violet Louise – Bασίλης Κουντούρης (studio19)
Σχεδιασμός συστήματος led φωτισμού: Studio 19 (Βασίλης Κουντούρης), Violet Louise
Tεχνικός Συντονισμός παραγωγής (Τhe Perfect Team)
Βοηθός Σκηνοθέτη: Oυρανία Οικονόμου
Βοηθός παραγωγής: Eυάγγελος Γιαννόπουλος
Social Media: Renegade Media
