Η παράσταση «Σονέτο», σε σύλληψη και σκηνοθεσία Θανάση Ακοκκαλίδη, ανεβαίνει στο Θέατρο ΕΛΕΡ-Ελένη Ερήμου, κάθε Σάββατο και Κυριακή [Φρυνίχου 10, Αθήνα].
Ο Θανάσης Ακοκκαλίδης και η ομάδα ΕΑΝ επιχειρούν μία ποιητική διαδρομή στο ελληνικό σονέτο, αναζητώντας την αντανάκλασή του στη σύγχρονη πραγματικότητα. Ελληνικά σονέτα από τα μέσα του 19ου μέχρι και το Μεσοπόλεμο με βασικούς άξονες τον έρωτα, την απώλεια, την κοινωνία, αποτελούν τον καμβά μιας σπονδυλωτής αφήγησης, μιας πολυδιάστατης σύνθεσης λόγου, εικόνας, μουσικής, χορού.
Μια πρωτότυπη σύλληψη που αποπνέει τον στίχο του Παλαμά: «Και στ’ ασημένια σας κλουβιά, σονέτα, κελαηδάτε…».
Ο ηθοποιός, performer/χορευτής και σκηνοθέτης Θανάσης Ακοκκαλίδης μίλησε μαζί μας.
Στην καινούρια σας παράσταση καταπιάνεστε με τα ελληνικά σονέτα. Τι σας κέντρισε το ενδιαφέρον και θέτετε αυτά τα μικρά «τραγουδάκια» των προηγούμενων ετών σε πρώτο πλάνο;
«Τα σονέτα, αυτά τα “ελαφριά” μικρά τραγουδάκια, ενώ είναι γραμμένα σε μια άλλη περίοδο, μια άλλη εποχή, παραμένουν επίκαιρα. Είναι γραμμένα από δεξιοτέχνες ποιητές όπως ο Καρυωτάκης, ο Μαβίλης, ο Παλαμάς, ο Λασκαράτος, η Δενδρινού, η Μυρτιώτισσα , ο Θεοτόκης κ.ά. Μέσα σε 14 στίχους με ομοιοκαταληξία και υψηλή δεξιοτεχνία, με ρομαντική, φιλοσοφική και, μερικές φορές, χιουμοριστική διάθεση, ξετυλίγουν ζητήματα και θέματα που διαχρονικά απασχολούν τον άνθρωπο· τον έρωτα, την αγάπη, την απώλεια, την αλήθεια μιας στιγμής».
Για μια ακόμη φορά, χρησιμοποιείτε πολλά μέσα για να αφηγηθείτε την ιστορία σας: λόγο, μουσική, χορό αλλά και εικόνα. Ποιο από όλα κυριαρχεί και τι εξυπηρετεί το καθένα από αυτά;
«Πάνω στη σκηνή, όλα μαζί συνυπάρχουν· δεν ξεχωρίζει κάποιο. Όλα μαζί συνδυαστικά αποτελούν το μέσο της αφήγησής μας, με απώτερο σκοπό να συνταξιδέψουμε με τους θεατές και να αφεθούμε στον υπέροχο κόσμο των σονέτων».
Ο έρωτας και ο ρομαντισμός είναι διάχυτοι στα σονέτα. Έχει θέση ο ρομαντισμός στην καθημερινότητα του σύγχρονου δυτικού ανθρώπου, όπως αυτή έχει διαμορφωθεί;
«Ο ρομαντισμός της εποχής εκείνης έδινε μεγαλύτερη ελευθερία στον άνθρωπο να εκφράσει τα συναισθήματα και τις ανάγκες του. Ήταν πιο κοντά στη φύση του. Η σύγχρονη εποχή, δυστυχώς, τον ωθεί να γίνεται περισσότερο εγωιστής, τον απομονώνει, τον αυτοματοποιεί, τον αποπροσανατολίζει , τον στερεύει, τον κάνει κυνικό. Η αγνότητα και αθωότητα θεωρούνται αδυναμίες. Η λέξη ρομαντισμός αντηχεί παράφωνα στην εποχή μας».
Τα σονέτα -με κάποιον τρόπο- προτείνουν έναν πιο αργό και πιο ουσιαστικό τρόπο ζωής. Πιο ανάλαφρο ακόμη και μέσα στις δυσκολίες. Βλέπετε στροφή προς αυτή την κατεύθυνση σήμερα;
«Θέλω να πιστεύω ότι υπάρχει μια μερίδα ανθρώπων που αντιστέκεται στις συνθήκες που προτείνει η εποχή. Η ποίηση, και γενικότερα η τέχνη, ενισχύει την προσπάθεια αυτή και μας υπενθυμίζει τι είναι σημαντικό και τι όχι, τι πραγματικά μπορεί να κάνει έναν άνθρωπο χαρούμενο και ουσιαστικό».
Το «Σονέτο» είναι ένα ακόμη project της ομάδας ΕΑΝ που συστάθηκε το 2019, ανακόπηκε η πορεία της λόγω της COVID 19 -όπως όλων, όμως συνεχίζει ακάθεκτη. Πείτε μας λίγα πράγματα για τη φιλοσοφία της αλλά και για τον τρόπο που κατάφερε να κρατηθεί ζωντανή κόντρα, σε όλες τις δυσκολίες.
«Η ομάδα παρέμεινε ενεργή ακόμα και όταν τα θέατρα ήταν κλειστά. Εκείνη την περίοδο προετοιμάζαμε το επόμενό μας πρότζεκτ, και αυτό μας κράτησε ενεργούς, αποδεικνύοντας τη σημασία της δημιουργικής συνεργασίας ακόμα και στις πιο αντίξοες συνθήκες. Με την Ειρήνη Αναγνωστοπούλου, με την οποία ιδρύσαμε την ομάδα ΕΑΝ, ήμασταν συμφοιτητές στη δραματική σχολή, έχουμε διανύσει παράλληλές πορείες και θελήσαμε να κάνουμε έναν χώρο για μας. Στόχος της ομάδας είναι η έρευνα, η μελέτη, η αλληλεπίδραση και έπειτα το μοίρασμα. Σε αυτήν την παράσταση είχαμε τη χαρά να συνεργαστούμε με ιδιαίτερα αξιόλογους καλλιτέχνες, που θαυμάζουμε και εκτιμούμε».
Εκτός από ηθοποιός και σκηνοθέτης, είστε και δάσκαλος, καθώς παραδίδετε μαθήματα υποκριτικής στο Κολλέγιο Αθηνών και στις δραματικές σχολές Βεάκη και Φωτιάδη. Τι σας προσφέρει αυτή η ενασχόληση;
«Με κρατάει σε μια μόνιμη εγρήγορση. Με βοηθάει να μην επαναπαύομαι. Μοιράζομαι την αγάπη μου για το θέατρο».
Ποια είναι η μεγαλύτερη πηγή έμπνευσης για εσάς και ποιος ο μεγαλύτερος σαμποτέρ της;
«Η βασική πηγή έμπνευσης είναι η ζωή. Παρατηρώ, αφουγκράζομαι, ακούω. Σαμποτέρ συνήθως είναι ο ίδιος μου εαυτός. Υπάρχουν στιγμές που νιώθω ότι έχω επιβιβαστεί σε λάθος τρένο και ταξιδεύω προς λάθος κατεύθυνση.
Ταυτότητα παράστασης
Σύλληψη-Σκηνοθεσία: Θανάσης Ακοκκαλίδης
Δραματουργική Σύνθεση: Ηλέκτρα Αγγελοπούλου
Μουσική Σύνθεση – Ηχητικός Σχεδιασμός: Αιμιλία Παπαθεοχάρη
Επιμέλεια κίνησης – Χορογραφία: Βρισηίδα Σολωμού
Ενδυματολογία – Κουστούμια: Ηλέκτρα Αγγελοπούλου
Σχεδιασμός Φωτισμών – Σκηνογραφική Επιμέλεια: Θανάσης Ακοκκαλίδης
Ερμηνευτές: Ηλίας Βογιατζηδάκης, Γιάννης Ζαφείρης, Τζένη Παρασκευαΐδου,
Μαργαρίτα Πατσαούρα
