Η «Ελευθερία Κινήσεων», το νέο έργο του πολυβραβευμένου συγγραφέα Ραμίρο Τόρες ντε Μιγκέλ που ανέβηκε σε παγκόσμια πρεμιέρα στο Θέατρο Άβατον σε σκηνοθεσία του ιδίου και μετάφραση – ερμηνεία Λούις Γκόμεζμπεκ, μετά από τη θερμή υποδοχή που έλαβε, έχει επιστρέψει και ανεβαίνει και ξανά έως τις 7 Νοεμβρίου [Ευπατριδών 3, Αθήνα].
Πώς είναι να γεννιέσαι σε μία χώρα και να μεταναστεύεις σε μία άλλη; Ποια προβλήματα αντιμετωπίζει ένας μετανάστης; Τι συνεπάγεται η προσαρμογή σε ένα νέο περιβάλλον, σε μια νέα χώρα, μια νέα γλώσσα και μια νέα πραγματικότητα όπου είσαι ξένος;
Ο Γκόμεζμπεκ υποδύεται τον μετανάστη, ο οποίος μόνος του μπροστά στο κοινό, αναλογίζεται πώς είναι να φεύγεις από τη γενέτειρά σου για να ζήσεις σε μια άλλη χώρα. Μιλά σε πρώτο πρόσωπο και με παρρησία ξεδιπλώνει την ιστορία όλης της ανθρωπότητας, ανεξαρτήτως εποχής, με τους στίχους του Καβάφη να παρεμβάλλονται σε καίρια σημεία.
Η φιλία και η συνεργασία του διδύμου των Ραμίρο Τόρες ντε Μιγκέλ και Λούις Γκόμεζμπεκ μετρά τουλάχιστον 25 χρόνια -στο Μεξικό, την Αργεντινή και την Ελλάδα. Και οι δύο καλλιτέχνες υπήρξαν κάτοικοι διαφορετικών χωρών και κράτησαν επαφή όλα αυτά τα χρόνια. Γνώριμοι του αθηναϊκού κοινού, έχουν παρουσιάσει στη χώρα μας τα έργα «Serengeti», «Narita Airport», «Puerto Madryn» και «Διέλευση προς τον… Θάνατο» σε συνεργασία, μεταξύ άλλων, με τους Έλληνες καλλιτέχνες Δέσποινα Σαραφείδου, Χάρη Χιώτη, Ναταλί Τσάβες, Κωνσταντίνο Θεμελή, Χάρη Μπότση.
Η «Ελευθερία Κινήσεων» θα ταξιδέψει στην Ελλάδα και σε χώρες του εξωτερικού· ο δημιουργός της, Ραμίρο Τόρες ντε Μιγκέλ, μίλησε μαζί μας.
Το νέο σας έργο είναι εμπνευσμένο από την πραγματική ζωή. Γιατί αποφασίσατε να μεταδώσετε αυτές τις εμπειρίες τη δεδομένη στιγμή;
«Αυτές τις μέρες όλοι μιλούν για τη μετανάστευση, η οποία έχει γίνει ένα ευαίσθητο θέμα σε σημείο που οι άνθρωποι είναι είτε υπέρ είτε κατά. Μερικοί άνθρωποι το βλέπουν ως την αιτία όλων των κακών πραγμάτων που συμβαίνουν αυτές τις μέρες. Η αλήθεια είναι ότι η μετανάστευση υπήρχε πάντα. Κατά κάποιον τρόπο, όλοι προερχόμαστε από μετανάστες· με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Ο Λούις Γκόμεζμπεκ, ο ηθοποιός αυτής της παράστασης κι εγώ, ήμασταν μετανάστες για περισσότερο από τη μισή ζωής μας. Ο Λούις έχει ζήσει στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Ελλάδα, ενώ εγώ στην Αργεντινή και το Λουξεμβούργο. Μάθαμε νέες γλώσσες, ασχοληθήκαμε με τη γραφειοκρατία και βιώσαμε τι σημαίνει να είσαι “ξένος”, γι’ αυτό θέλαμε να μοιραστούμε τις σκέψεις μας για τη δική μας εμπειρία από την πλευρά του μετανάστη. Η παράσταση, βέβαια, περιλαμβάνει και άλλες πραγματικές μαρτυρίες».
«Ελευθερία κινήσεων»· μιλήστε μας για τον τίτλο.
«Το “Freedom of Movement” είναι ένα επίτευγμα που πολλές κυβερνήσεις του κόσμου έχουν δώσει στους πολίτες τους για να μεταναστεύσουν και να μεταναστεύσουν ελεύθερα. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα του πώς οι πολίτες από διαφορετικές χώρες μπορούν να ζουν, να εργάζονται και να συνταξιοδοτούνται ελεύθερα σε διαφορετικά κράτη ή χώρες. Είναι ένα επίτευγμα που χρειάστηκε αιώνες για να εκπληρωθεί».
Δεν είναι η πρώτη φορά που συνεργάζεστε με τον Λούις Γκόμεζμπεκ. Πώς γνωριστήκατε και τι σας ενώνει στην τέχνη;
«Γνωριστήκαμε στις αρχές της δεκαετίας του 2000 στο Μεξικό, την πατρίδα μας, όταν κάναμε θέατρο μαζί. Τότε και οι δύο είχαμε αποφασίσει να μεταναστεύσουμε, αλλά ήμασταν πάντα σε επαφή. Ο Λούις έχει παίξει καθοριστικό ρόλο στη μετάφραση, έκδοση και παραγωγή των θεατρικών μου έργων στην Ελλάδα. Έγραψα αυτόν τον μονόλογο ως φόρο τιμής για εκείνον και για όλη τη δουλειά που κάνει για την προώθηση της ελληνικής, μεξικανικής και λατινοαμερικανικής τέχνης και κουλτούρας».
Λίγα λόγια για το μήνυμα που θα θέλατε να μοιραστείτε με το ελληνικό κοινό και για την επιλογή σας να κάνετε την πρεμιέρα του έργου στην Ελλάδα.
«Η Αθήνα είναι ένα πολύ ιδιαίτερο μέρος για μένα. Το θέατρο είναι ένα δώρο που έδωσε η Ελλάδα στην ανθρωπότητα, μεταξύ άλλων· και το ελληνικό κοινό είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο στις καλλιτεχνικές εκφράσεις. Σε αυτήν την περίπτωση, είναι η πρώτη μου ευρωπαϊκή παγκόσμια πρεμιέρα εδώ για το νέο μου έργο· και το κάνω με ένα έργο για τη μετανάστευση που είναι κάτι ιδιαίτερα σημαντικό, καθώς αυτό είναι το θέμα για το οποίο μιλούν όλοι στις μέρες μας».
Ταυτότητα Παράστασης
Κείμενο – Σκηνοθεσία: Ραμίρο Τόρες ντε Μιγκέλ
Μετάφραση – Ερμηνεία: Λούις Γκόμεζμπεκ
Βοηθός σκηνοθέτη – Οργάνωση παραγωγής: Βιργινία Μιχαήλ
Ενδυματολόγος: Ελένη Εξάρχου
Τεχνική υποστήριξη: Γιώργος Ψυχράμης
Γραφιστικά: Iván Riegwlen
Φωτογραφίες: Υπατία Κορνάρου
Γραφείο Τύπου – Επικοινωνία: Ράνια Παπαδοπούλου
Παραγωγή: Σαΐτα Εταιρεία Πολιτισμού ΑΜΚΕ
Η παράσταση πραγματοποιείται με την αιγίδα της Πρεσβείας του Μεξικό στην Ελλάδα.
