Η παράσταση στοχεύει να καταδείξει τον συνεχή αγώνα του ανθρώπου για ελευθερία απέναντι, πρωτίστως, στον ίδιο του τον εαυτό και ακολούθως σε κάθε μορφή αυταρχικής εξουσίας· όπως, επίσης, και τη μέγιστη ένδειξη αγάπης που φτάνει ως την αυτοθυσία.
Ο θεατής ταυτίζεται με τον ήρωα και δια φόβου και ελέους οδηγείται στην ψυχική κάθαρση, ενώ ταυτόχρονα ενθαρρύνεται να υπερβεί τον προηγούμενο εαυτό του και ν’ αντιμετωπίσει τις δυσκολίες και προκλήσεις της ζωής με περισσότερο θάρρος και αυτοπεποίθηση.
Ο Χρήστος Λιακόπουλος μίλησε μαζί μας.
Θα θέλατε να μας συστήσετε το έργο;
«Πρόκειται για έναν θεατρικό μονόλογο 75 λεπτών, που αποτελείται από επτά μέρη, με κεντρικό ήρωα τον Τιτάνα Προμηθέα».
Ποια κεντρικά, διαχρονικά θέματα συναντάμε στον πυρήνα του;
«Το έργο στοχεύει να καταδείξει τον συνεχή αγώνα του ανθρώπου για ελευθερία απέναντι, πρωτίστως, στον ίδιο του τον εαυτό και ακολούθως σε κάθε μορφή αυταρχικής εξουσίας. Όπως, επίσης, και τη μέγιστη ένδειξη αγάπης που φτάνει ως την αυτοθυσία».
Τι σας προσέλκυσε στην ενασχόληση με τον μύθο του Προμηθέα, που είναι στο επίκεντρο του έργου; Και τι θέλετε να αναδείξετε μέσα από την προσέγγισή σας;
«Με προσέλκυσαν τα διαχρονικά θέματα της ελευθερίας, της προσφοράς και της αγάπης και ο τρόπος που αυτά παρουσιάζονται στον συγκεκριμένο μύθο. Πάντα με συγκινούν σύμβολα και προσωπικότητες που είναι διατεθειμένοι να μείνουν σταθεροί στα πιστεύω τους παρ’ όλες τις μέγιστες αντιξοότητες που ενδέχεται ν’ αντιμετωπίζουν. Θέλω να καταδείξω ότι ο άνθρωπος οφείλει να παλεύει γι’ αυτό που επιθυμεί και θεωρεί σωστό και να μην προδίδει τον εαυτό του παρ’ όλο το κόστος που αυτή του η απόφαση θα επιφέρει».
Το παρόν έργο σας, είναι αποτέλεσμα τριετούς έρευνας, σκέψης και προετοιμασίας· μιλήστε μας για αυτά τα τρία χρόνια.
«Ήταν τα τρία χρόνια του κορωνοϊού… Χρόνος αρκετός για ενασχόληση με τον συγκεκριμένο στόχο… Στην αρχή, όλα ξεκίνησαν ερευνώντας καθετί που θεωρούσα πως θα μπορούσε να μου φανεί χρήσιμο, να γεννήσει μέσα μου ιδέες… Στο επόμενο στάδιο δημιουργήθηκε στον νου μου ένα προσχέδιο… Κατόπιν αυτό κατεγράφη με μελάνι στο χαρτί και στη συνέχεια ακολούθησαν συνεχείς βελτιώσεις μέσω προσθέσεων, αφαιρέσεων και τροποποιήσεων μέχρι να φτάσω στο τελικό αποτέλεσμα».
Σκέψεις, συναισθήματα που πιστεύετε πως, ίσως, δημιουργεί το έργο σας στον θεατή;
«Ψυχική ενθάρρυνση, ανάταση και πιθανόν έκσταση που οδηγεί τον θεατή να πιστέψει στον εαυτό του και σ’ αυτά που μπορεί να καταφέρει… Σημασία δεν έχει αν θα κερδίσει κανείς ή αν θα χάσει αλλά να συνεχίσει ν’ αγωνίζεται μέχρι τέλους!»
Σκηνοθετείτε αλλά και ερμηνεύετε επί σκηνής τον μονόλογο· υπάρχουν δυσκολίες στην εκτέλεση και των δύο ιδιοτήτων;
«Υπάρχουν και δυσκολίες και ευκολίες. Παραδείγματος χάριν, το δύσκολο όταν σκηνοθετείς τον εαυτό σου είναι πως δεν μπορείς να δεις απέξω –ως θεατής– τι ακριβώς κάνεις, πράγμα που μπορεί ν’ αποβεί ολέθριο. Όπως και ότι μπορεί να οδηγηθεί ο σκηνοθέτης ν’ ακολουθήσει τις ευκολίες του ηθοποιού. Θετικό, όμως, πολύ είναι πως ο σκηνοθέτης που είναι και ηθοποιός παρακολουθεί από κοντά κάθε στιγμή της παράστασης και μπορεί να τροποποιεί και να βελτιώνει συνεχώς το αποτέλεσμα αυτής».
Κάποιοι συγγραφείς, κάποιοι καλλιτέχνες, κάποια έργα με μεγάλη επίδραση στην καλλιτεχνική σας ταυτότητα;
«Θεωρώ πως όλοι οι συγγραφείς, οι καλλιτέχνες και τα έργα τους με τα οποία έχω καταπιαστεί, ασχοληθεί, γνωρίσει, παρακολουθήσει, εντρυφήσει, εμβαθύνει έχουν ασκήσει μεγαλύτερη ή μικρότερη –παρ’ όλα αυτά εξίσου σημαντική– επίδραση σε αυτό που ως ολότητα είμαι. Δεν θα ήθελα να ξεχωρίσω κάποιους…»
Χαρακτηριστικά που εκτιμάτε ιδιαίτερα στους άλλους;
«Εντιμότητα, ειλικρίνεια, αγαθότητα προθέσεων, συνέπεια, πειθαρχία, στιβαρότητα χαρακτήρα, ήθος, ευγένεια, συμπόνια, ανθρωπιά…»
Και κάποια που σας απωθούν;
«Το ψέμα, η ανηθικότητα, το δήθεν, η ασυνέπεια, η έλλειψη πειθαρχίας, η μαλθακότητα, η αστάθεια του χαρακτήρα, η αγένεια, η έλλειψη ανθρωπιάς εν γένει».
Κάτι που σας φτιάχνει τη διάθεση;
«Η αισιοδοξία και η δημιουργία».
Κάτι που τη χαλά;
«Η ψυχική μιζέρια και η απαισιοδοξία».
Μια αγαπημένη συνήθεια;
«Η εκγύμναση νου και σώματος».
Μια χρήσιμη συμβουλή που σας έχουν δώσει;
«Προφανώς θα είναι πολλές… Αυτό που έρχεται στο μυαλό μου αυτή τη στιγμή, είναι ο εξ αγχιστείας παππούς μου να μου διηγείται τον μύθο του Αισώπου “Ο ψεύτης βοσκός και ο λύκος”».
Μια αγωνία σας;
«Πολλές και συγχρόνως καμιά».
Και μια ευχή σας;
«Να αγαπηθούν οι άνθρωποι…»
Ταυτότητα Παράσταση
Κείμενο, σκηνοθεσία, φωτισμοί, κοστούμι, αντικείμενα σκηνής, μουσική επιμέλεια: Χρήστος Λιακόπουλος
Επεξεργασία ήχου: Σπύρος Αραβοσιτάς
Δημιουργία – επιμέλεια εικαστικών: Τζουλιάννα Νίκα
Κατασκευή κοστουμιού: Βάνια Αλεξάντροβα
Βοηθός σκηνοθέτη, φωτογραφίες: Τζένη Κουκίδου
Φωνή μητέρας: Σάρα Τερζή
Επικοινωνία – δημόσιες σχέσεις: Αντώνης Κοκολάκης
