Το εμβληματικό έργο του Ευριπίδη «Εκάβη» έχει ξεκινήσει την καλοκαιρινή του περιοδεία. Σε μετάφραση Ελένης Βαροπούλου και σκηνοθεσία Ιώς Βουλγαράκη, η παράσταση θα ανέβει και στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, την Παρασκευή 11 και το Σάββατο 12 Αυγούστου.
Ο Θανάσης Κουρλαμπάς ερμηνεύει τον Οδυσσέα· μίλησε μαζί μας.
Να ξεκινήσουμε, με λίγα λόγια σας για το έργο;
«Ο Ευριπίδης με την Εκάβη του, μας οδηγεί να “συμπλεύσουμε” συναισθηματικά με τους χαμένους του Τρωικού πολέμου. Τους “εχθρούς” και τους “βαρβάρους”: τις σκλάβες γυναίκες από την Τροία. Ενώ παράλληλα οι Έλληνες εμφανίζονται πιο βάρβαροι από τους “βάρβαρους”. Με όχημα τον μύθο της Τροίας και της άλωσής της, μας μεταφέρει στον κόσμο του αβάσταχτου θρήνου και μιας απόκοσμης “συνδιαλλαγής” των ζωντανών με τους νεκρούς. Και μιας παράλογης θυσίας. Μας “αναγκάζει” να συνδιαλλαγούμε κι εμείς ως θεατές με τον πόνο του πολέμου».
Λίγα λόγια σας για την Εκάβη;
«Η Εκάβη, μία ευτυχισμένη βασίλισσα με πολλά παιδιά και σε μια μέρα σκλάβα, ομότυχη με τις αιχμάλωτες Τρωαδίτισσες. Σε λίγες ώρες, θα χάσει την κόρη της σε μια παράλογη θυσία και θα δει τον μικρότερο γιο της νεκρό από τα χέρια “φίλου”. Η απόλυτη τραγωδία και ο υπέρμετρος θρήνος, πέρα πολύ από τα ανθρώπινα όρια. Μια φιγούρα του απόλυτου πόνου».
Εικοσιτέσσερις αιώνες μετά, τι είναι αυτό που καθιστά σήμερα, το διαχρονικό αυτό έργο του Ευριπίδη, επίκαιρο όσο ποτέ;
«Ο τεράστιος πόνος του πολέμου. Ο θρήνος που τον συνοδεύει και τα ανθρώπινα όρια που διαλύονται μέσα σε αυτόν και από αυτόν. Και, κυρίως, η αδυναμία να κατανοήσεις την όποια “λογική” του».
Ερμηνεύετε τον Οδυσσέα· μιλήστε μας για τον ρόλο σας;
«Ο Οδυσσέας της Εκάβης: ένας νικητής που κινείται στα όρια του αμοραλισμού και ο λόγος του είναι ο γνωστός λόγος του πολιτικού που με στυγνό ρεαλισμό παραθέτει τα “εύλογα” επιχειρήματα για τη διαχείριση αλλά κυρίως τον χειρισμό του πλήθους».
Κάποια κεντρικά χαρακτηριστικά της σκηνοθετικής προσέγγισης της Ιώς Βουλγαράκη;
«Υπέροχος άνθρωπος και μια σπουδαία σκηνοθέτης! Χαρά μεγάλη που την αντάμωσα. Έχει το όραμά της, την “ανάγνωσή” της στο έργο και έχει φωτίσει τη δύσβατη διαδρομή της ανθρώπινης ψυχής στον βαθύ θρήνο του πολέμου».
Πείτε κάποια λόγια του κειμένου -όποια σας έρθουν πρώτα στον νου;
«“Οι κατέχοντες εξουσία δεν πρέπει να την επιβάλουν κι εκεί όπου δεν πρέπει”· Εκάβη προς τον Οδυσσέα».
Κάποια σκέψη, κάποιο συναίσθημά σας για την ερμηνευτική εμπειρία στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου;
«Όταν έχεις την ευλογία να αφήνεις τη μικρή σου ύπαρξη να εκφραστεί και να μεταφέρει το όποιο κείμενο και τον όποιο ρόλο σε ένα θέατρο σαν κι αυτό, αποτελεί σπουδαία στιγμή. Αισθάνομαι ακόμη μια φορά τυχερός».
Να γυρίσουμε λίγο πίσω; Θα μοιραστείτε μαζί μας κάποια στιγμή, κάποια εικόνα από τις πολλές συνεργασίες που είχατε με τον αείμνηστο σκηνοθέτη Σπύρο Ευαγγελάτο;
«Τον έχω μέσα μου και μπροστά μου, όρθιο ανάμεσά μας, να μιλάει, να μοιράζεται το πάθος και την ευγένειά του και, κυρίως, να μας χαρίζει το αστείρευτο χιούμορ του! Υπήρξε “πατέρας” μου!»
Έργα, συγγραφείς, καλλιτέχνες με επίδραση στην καλλιτεχνική σας ταυτότητα;
«Οι αρχαίοι μας κλασικοί και ο Τσέχωφ. Καθώς και ο Τολστόι με τον “Θάνατο του Ιβάν Ιλίτς”· ένα κείμενο που με επαναπροσδιόρισε σε πολλά επίπεδα».
Ένας ρόλος ή μια στιγμή της καλλιτεχνικής σας πορείας που ξεχωρίζετε;
«Αγάπησα -πολύ ή και περισσότερο- κάθε τι που έχω κάνει. Δύσκολο να ξεχωρίσω. Αλλά, για παράδειγμα, ήταν σπουδαία περίοδος η ύπαρξή μου δίπλα στον αείμνηστο Σπύρο Ευαγγελάτο. Τελευταία, αγάπησα με πάθος την “Αφροδίτη με τη γούνα” που έκανα με την Αμαλία Νίνου».
Ένας ρόλος ή ένα έργο που θα θέλατε να συναντήσετε στο μέλλον;
«Προσμένω με ανυπομονησία καλές συνεργασίες! Και τα έργα και οι ρόλοι έρχονται μετά. Ένας σπουδαίος ρόλος σε ένα σπουδαίο έργο -και υπάρχουν τόσοι και τόσα- αποτελεί κέρδος μόνο όταν το ανθρώπινο πλαίσιο με το οποίο ανταμώνεις κάθε φορά, αξίζει».
Κάτι που παρακολουθήσατε ή και απολαύσατε στην τηλεόραση τον χειμώνα; Κι ένα σχόλιό σας για το τηλεοπτικό τοπίο τα τελευταία χρόνια;
«Δυστυχώς, λόγω καθημερινής βραδινής παρουσίας μου στο θέατρο δεν κατάφερα να δω πολλά τον χειμώνα που πέρασε. Αν και με χαρά είδαμε όλοι ότι η ελληνική μυθοπλασία έχει ανθίσει, το τελευταίο διάστημα. Και αυτό είναι πολύ ελπιδοφόρο».
Κάτι που εκτιμάτε ιδιαίτερα στους άλλους;
«Τη γενικότερη συνέπεια του χαρακτήρα του. Όταν κρατάει μια σταθερότητα στο ποιος είναι, στη συμπεριφορά του, στις υποχρεώσεις του και στον σεβασμό των άλλων και του εαυτού του».
Και κάτι που σας ενοχλεί;
«Η αγένεια. Και η συναισθηματική απουσία».
Είμαστε στην καρδιά του καλοκαιριού κι εσείς στην έναρξη της καλοκαιρινής περιοδείας. Να κλείσουμε με έναν δικό σας αγαπημένο προορισμό;
«Η πόλη μου βέβαια. Η αγαπημένη μου Καλαμάτα!»
Ταυτότητα Παράστασης
Μετάφραση: Ελένη Βαροπούλου
Σκηνοθεσία: Ιώ Βουλγαράκη
Σκηνικά/κοστούμια: Μαγδαληνή Αυγερινού
Μουσική: Νίκος Γαλενιανός
Κίνηση: Χαρά Κότσαλη
Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου
Α΄ βοηθός σκηνοθέτιδας: Μάγια Κυριαζή
Β΄ βοηθός σκηνοθέτιδας: Γιάννης Τσιπτσής
Βοηθός σκηνογράφου/ενδυματολόγου: Δημοσθένης Κλιμενώφ
Φωτογραφίες παράστασης: Κική Παπαδοπούλου
Μακιγιάζ φωτογράφισης: Olga Falei και Νίκη Οβάκογλου
Teaser σύλληψη – σκηνοθεσία: Κική Παπαδοπούλου
Κάμερα/drone/μοντάζ: Σταμάτης Γεροχριστοδούλου
Επικοινωνία: Αντώνης Κοκολάκης
Παίζουν (με αλφαβητική σειρά): Ιωσήφ Ιωσηφίδης (Ταλθύβιος), Μαρίνα Καλογήρου (Πολυξένη), Ελένη Κοκκίδου (Εκάβη), Θανάσης Κουρλαμπάς (Οδυσσέας), Ερρίκος Μηλιάρης (Φάντασμα Πολύδωρου), Ηλεάνα Μπάλλα (Θεράπαινα), Άκης Σακελλαρίου (Πολυμήστορας), Αλέκος Συσσοβίτης (Αγαμέμνονας)
Χορός: Ασημίνα Αναστασοπούλου, Ελισάβετ Γιαννοπούλου, Μαρία Κωνσταντά, Ευσταθία Λαγιόκαπα, Λυγερή Μητροπούλου, Ειρήνη Μπούνταλη, Χρύσα Τουμανίδου, Αμαλία Τσεκούρα
Μουσικός επί σκηνής: Άρτεμις Βαβάτσικα
