Η καλλιτεχνική ομάδα Άλμπατρος κάνει με αυτό «τη δεύτερη εμφάνισή της», εμπνευσμένη από τις κακουχίες που βίωσε η ελληνική κοινωνία και ιδιαίτερα οι καλλιτέχνες, με φόντο την πανδημία.
Βασισμένο σε αληθινή ιστορία, το έργο του Γιάννη Κόκα «Στέλιο Ξύπνα!», στελεχωμένο με ηθοποιούς των Σεμιναρίων Υποκριτικής Άλμπατρος, έχει ως επίκεντρο την ιστορία αγάπης δύο καλλιτεχνών που άνθισε στην Αθήνα του εγκλεισμού και της πανδημίας. Για να ξυπνήσει ο Στέλιος -και μαζί του η ελπίδα για ζωή και τέχνη- η Αριάδνη φτιάχνει μια παράσταση μέσα στην παράσταση, γεμάτη από αναμνήσεις κι έρωτα.
Ο Γιάννης Κόκας μίλησε μαζί μας.
Να ξεκινήσουμε με λίγα λόγια σας για την καλλιτεχνική ομάδα Άλμπατρος;
«Τα Σεμινάρια Υποκριτικής “Άλμπατρος” ξεκίνησαν τον Απρίλη του 2014 και αυτήν τη στιγμή τρέχει ο 24ος κύκλος τους, ενώ νέος κύκλος ξεκινάει ξανά από Σεπτέμβρη. Τόσο η Ντορίτα Μπακατσέλου, όσο και ο Σταύρος Καραμπάτσος έχουν πάρει μάσκα αποφοίτησης από αυτά -ναι εμείς δίνουμε μάσκα Άλμπατρος, όχι χαρτί-, έπειτα από πολλά χρόνια κοπιαστικής παρακολούθησης, κάτι που έχουν καταφέρει 4-5 ηθοποιοί σε εννέα χρόνια λειτουργίας, ανάμεσα σε εκατοντάδες μαθητές που έχουν περάσει από τα σεμινάριά μας μέχρι στιγμής. Τα σεμινάρια μεγάλωσαν, έχουν τη δική τους ιστορία πια και η ομάδα “Άλμπατρος” την τιμάει έμπρακτα, χρησιμοποιώντας στο “Στέλιο Ξύπνα!” αποκλειστικά ηθοποιούς – απόφοιτους των σεμιναρίων, πολιτική που θα ακολουθηθεί ακόμη πιο έντονα τα επόμενα χρόνια, γιατί “αν δεν παινέψεις το σπίτι σου…” …Πριν δύο χρόνια είχαμε παρουσιάσει την πρώτη μας παραγωγή στο θέατρο Φούρνος, “Τους Γιαλήτες ή αλήτες του γιαλού”, και εισπράξαμε πολύ θετικά σχόλια τόσο από τους δημοσιογράφους, όσο και από το κοινό. Λόγω της πανδημίας η δεύτερη παραγωγή μας γίνεται, με καθυστέρηση, τώρα, στον χώρο Κ4, στο Κουκάκι».
Θα θέλατε να μας συστήσετε την παράσταση; Ποια είναι τα πυρηνικά θέματα που «συναντά» ο θεατής;
«Το έργο το εμπνεύστηκα από μια αληθινή ιστορία. Ένας αγαπημένος μου άνθρωπος που επηρέασε πολύ και την καλλιτεχνική μου διαδρομή, τον Μάρτιο του ΄21 έπεσε σε κώμα από Covid. Τα πράγματα έγιναν πολύ δύσκολα τότε. Ο Στέλιος σε κώμα… Και το κώμα έγινε διαρκείας. “Του είπα σ’ αγαπώ;”, “Του έδειξα την ευγνωμοσύνη μου;”, “Πόσο καιρό είχα να τον δω;”, “Θα τον δω ξανά;”· δύσκολα. Και τώρα που ανακαλώ αυτές τις στιγμές, συγκινούμαι. Είμαι ευγνώμων που ο Στέλιος ξύπνησε, είδε πρόβα τού “Στέλιο Ξύπνα!”, θα είναι στην πρεμιέρα και το χαίρεται και το ζει μαζί μας όλο αυτό που συμβαίνει. Δεν θέλω κάτι άλλο, νιώθω ήδη γεμάτος, πλήρης, ανακουφισμένος.
Μ’ αφορμή αυτή τη σκληρή ιστορία, η παράσταση είναι αφιερωμένη σ’ όλους τους καλλιτέχνες που υπέφεραν τόσα πολλά κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Οι δύο πρωταγωνιστές του έργου εκπροσωπούν ένα νέο ζευγάρι στην Ελλάδα της κρίσης, δύο παιδιά που πάλεψαν πολύ και με σωσίβιο την αγάπη τους κατάφεραν να επιβιώσουν.
Θίγει, όμως, και πολλά άλλα ζητήματα· όπως τη μάχη των δύο φύλων, την απορριπτική στάση των γονιών απέναντι στα παιδιά τους, τις ταξικές ανισότητες κ.ά.».
Πείτε μας κάτι παραπάνω για την επιλογή αλλά και την εμπειρία τού να μεταφέρετε τη συγκεκριμένη ιστορία στο θέατρο.
«Εμείς οι καλλιτέχνες έχουμε το προνόμιο να μπορούμε να μετατρέπουμε τον πόνο μας σε τέχνη και έτσι να βρίσκουμε τη λύτρωση. Σας είπα και πριν για τον φίλο μου το Στέλιο και για όσα πέρασε. Για μένα σημασία έχει ότι όλα αυτά είναι ένα κακό όνειρο. Ο ίδιος ο Στέλιος και η οικογένειά του ήταν στην πρεμιέρα μας και ένιωθα τα δάκρυα όλων μας σαν μια ανακούφιση στις πληγές που μας άφησε η πανδημία».
Πείτε μας μια ατάκα, έναν διάλογο ή περιγράψτε μας μια σκηνή από το έργο –ό,τι σας έρθει πρώτο στον νου.
«“Βρέχει διαμάντια στην Αθήνα!”».
Υποκριτική, σκηνοθεσία, συγγραφή· νιώθετε ότι «ανήκετε» περισσότερο σε κάποιον από αυτούς τους χώρους;
«Για μένα και τα τρία είναι αλληλένδετα. Νιώθω δημιουργός και κάθε φορά, προσπαθώ με απλά λόγια, να μιλήσω για ό,τι με αφορά. Με ενδιαφέρει η παράσταση να μπορεί να επικοινωνήσει με κάθε θεατή».
Έργα, συγγραφείς, καλλιτέχνες με επίδραση στην καλλιτεχνική σας ταυτότητα;
«Ξέρετε πολύ καλά ότι δεν υπάρχει παρθενογένεση στην Τέχνη. Για μένα περισσότερο σημαντικά είναι αυτά που με επηρεάζουν ασυνείδητα από έναν πίνακα μέχρι μια μελωδία. Πάνω απ’ όλα, όμως, νιώθω ότι μέσα μου, επιδρά η ίδια η ζωή, οι άνθρωποί μου και όλα όσα βιώνουμε».
Ένας επόμενος καλλιτεχνικός στόχος;
«Στα άμεσα σχέδια της ομάδας είναι η ολοκλήρωση της εταιρείας Albatrostheater, κάτι που θα πυροδοτήσει μια αυτονομία θεατρικής παραγωγής και δράσεων. Επίσης, ήδη ξεκινήσανε συζητήσεις και σύντομα θα έχουμε τις πρώτες πρόβες για μια μαύρη κωμωδία, που θα ξεκινήσει του χρόνου σε σύμπραξη με τον φίλο μου και άλλοτε αγαπημένο μαθητή Κώστα Κουτρούλη, ενώ αλλαγές θα υπάρξουν και στα σεμινάρια, τα οποία αλλάζουν έδρα και επεκτείνονται από του χρόνου».
Κι ένα μεγάλο καλλιτεχνικό σας όνειρο· μια τεράστια επιθυμία;
«Να μπορώ να λέω τις ιστορίες μου και να ενδιαφέρουν τον κόσμο».
Ένα διαχρονικά αγαπημένο βιβλίο;
«Όλα τα βιβλία του Καζαντζάκη. Πιστεύω ότι είναι από τους μεγαλύτερους φιλοσόφους που έχουν υπάρξει. Προσπαθώ να σκέφτομαι κάθε μέρα τη φράση του “Μια αστραπή είναι η ζωή μας, μα προλαβαίνουμε…”».
Κι ένα που διαβάσατε, τελευταία, και σας άρεσε;
«Τα “Έθιμα Ταφής” της Χάνα Κεντ».
Χαρακτηριστικά που εκτιμάτε ιδιαίτερα στους άλλους;
«Την εντιμότητα, την ειλικρίνεια, την ευγένεια, την καλή διάθεση και τη δύναμή τους να συνεχίζουν παρά τις δυσκολίες».
Και κάποια που σας απωθούν;
«Η αγένεια και η υπεροψία».
Να κλείσουμε, με στίχους ενός τραγουδιού που αγαπάτε;
«“Κοιμήσου εσύ κι εγώ θα ονειρεύομαι/ Σαν ήσυχος θεός θα εκπορεύομαι/ Απ’ τ’ άσπρο σου το χιόνι δίχως σεντόνι/ Στα νύχια του κακού τη νύχτα αυτή/ Κι ο θάνατος λυπάται να κρυφτεί”».
Ταυτότητα Παράστασης
Κείμενο/Σκηνοθεσία: Γιάννης Κόκας
Παίζουν: Σταύρος Καραμπάτσος και Ντορίτα Μπακατσέλου
Βοηθός σκηνοθέτη: Κατερίνα Μπησάρα
Κινησιολογία: Λιλιάνα Κρυσταλλίδου
Χορογραφίες: Ελεάνα Νικολοπούλου
Σκηνική Πάλη: Γιώργος Βόγλης (Royal Academy of Kickboxing & Muay Thai)
Μουσική: Χρήστος Παπαδόπουλος
Φώτα & Ήχος: Κώστας Κουτρούλης
Γραφιστική επιμέλεια: Άγγελος Μπάλας
Εταιρεία Παραγωγής: ΚΑΠΠΑ 4 ΑΜΚΕ
Επικοινωνία- Δημόσιες Σχέσεις: Γιώτα Δημητριάδη
