Ένας από τους πιο «δυνατούς» μονολόγους του Αύγουστου Στρίντμπεργκ μεταμορφώνεται σε ένα καινούργιο θεατρικό έργο, ένα σύγχρονο «παιχνίδι για δύο» μέσα από μια αιρετική διασκευή, που φωτίζει το θέμα της απιστίας κι από τις δυο πλευρές.
Η αγαπημένη Άννα Αδριανού μίλησε μαζί μας.
Κυρία Αδριανού, να ξεκινήσουμε με λίγα λόγια σας για το έργο; Και, δέκα χρόνια μετά το πρώτο ανέβασμα, τι σας οδήγησε και πάλι σε αυτό;
«Δυο γυναίκες, η σύζυγος και η ερωμένη του ίδιου άντρα, συναντιούνται παραμονή Χριστουγέννων, και μέσα από αλλεπάλληλες προκλήσεις αναμετριούνται μέχρις εσχάτων. Ποια ήταν η πιο σημαντική από τις δυο; Ποια αγαπήθηκε περισσότερο; Ποια βγήκε κερδισμένη από αυτό το παρανοϊκό τρίο, στο οποίο ο άντρας σαν νάρκισσος, εκμεταλλεύτηκε την ανάγκη τους για αγάπη αλλά και τον ανταγωνισμό τους, με αποτέλεσμα να τις κακοποιήσει συναισθηματικά και τις δυο; Δέκα χρόνια πριν, που έγραψα το έργο, το θέμα ήταν η απιστία. Σήμερα, σε μια εποχή που οι γυναίκες σηκώνουν το παράστημά τους και λένε όχι σε κάθε είδους εκμετάλλευση, το θέμα που φωτίζεται είναι η κακοποίηση της ψυχής και των αισθημάτων τους. Μην ξεχνάμε ότι η προδομένη αγάπη πονάει κι αφήνει σημάδια στην καρδιά, περισσότερο από τα χαστούκια. Και δεν είναι τυχαίο ότι φέτος, το κοινό παρακολουθεί το έργο με κομμένη ανάσα και πολλές γυναίκες βγαίνουν από την αίθουσα δακρυσμένες».
Μιλήστε μας για την αιρετική διασκευή σας πάνω στον μονόλογο του Στρίντμπεργκ· και δώστε μας ένα στίγμα των αλλαγών της τρέχουσας εκδοχής.
«Ο Στρίντμπεργκ έγραψε τον μονόλογο για τη γυναίκα του -και πρωταγωνίστρια στα έργα του, την οποία απατούσε επί χρόνια με μια νεότερη ηθοποιό. Ο μονόλογος ήταν το… δώρο που της έκανε, εξαίροντας την υπομονή της, την ανοχή της στις απιστίες του, την αφοσίωσή της σ’ αυτόν· πράγμα που την ανακήρυσσε σε πιο δυνατή και κερδισμένη έναντι της αντιζήλου της, την οποία ο συγγραφέας έβαλε στη σκηνή, σιωπηλή και νικημένη. Όπως καταλαβαίνετε, είναι κατά βάθος το κείμενο ενός άντρα που τα θέλει όλα δικά του. Εγώ αποφάσισα να κάνω ένα καινούργιο σύγχρονο έργο, όπου μιλούν και οι δύο γυναίκες για την περιπέτειά τους με έναν άπιστο άντρα, τους ρόλους που έπαιξαν στην ζωή του και το πόσο υπέφεραν από την απιστία και τον εγωισμό του. Δυο γυναίκες, αδύναμες και νικημένες Και οι δυο».
Ένα σχόλιό σας για τη σκηνοθεσία της Πέπης Μοσχοβάκου.
«Η Πέπη είναι μια εξαιρετική σκηνοθέτης, που για προσωπικούς λόγους απείχε για ένα διάστημα από το θέατρο, αλλά εγώ θεωρώ ότι είναι από τα καλύτερα κεφάλαια που υπάρχουν μέσα σ’ αυτό. Η σκηνοθεσία της είναι ευφάνταστη, απρόβλεπτη, βαθιά, δομημένη· αναδεικνύει την ουσία του έργου και ξεδιπλώνει την αλήθεια και την ψυχολογία των ηρωίδων. Τόνισε τις σκληρές και τις τρυφερές πλευρές του έργου, ανέδειξε κάθε λεπτομέρεια. Έφτιαξε έναν κόσμο που ισορροπεί ανάμεσα στον ρεαλισμό αλλά και στην ποίηση. Την ευχαριστώ βαθιά για την παράστασή μας και την αγαπώ.
Θα επιλέξετε να μας πείτε κάποια από τα λόγια που λέει, στο έργο, η απατημένη σύζυγος;
«“Ήσουν χαζή γιατί δεν κατάλαβες ότι ο άντρας μου δεν θα ξανοιγόταν έτσι μαζί σου αν δεν είχε πίσω του την ασφάλεια που του έδινε ο γάμος μας. Χάρη στη δύναμη που του έδινα εγώ, μεταμορφωνόταν στον τολμηρό άντρα που γνώρισες…”»
Και κάποια που λέει η ερωμένη;
«“Μα και ο γάμος τους άντεξε χάρη στην μετάγγιση που του έκανε η δική μας σχέση…”»
Αν μπούμε στη θέση του θεατή, πώς πιστεύετε θα φύγει από την παράσταση μια γυναίκα που στην πραγματική ζωή είναι απατημένη σύζυγος; Πώς μία που είναι ερωμένη; Και πώς ένας άνδρας που είναι, παράλληλα, σύζυγος και εραστής; Σκέψεις και συναισθήματά τους;
«Συμπωματικά, είδα μετά την παράσταση τρεις διαφορετικούς θεατές που έκλαιγαν, έκλαιγαν με δάκρια. Η μία μου είπε πως ήταν απατημένη, η άλλη ότι είχε χάσει δέκα χρόνια από τη ζωή της έχοντας δεσμό με παντρεμένο. Ο τρίτος ήταν ένας άντρας, που έλεγε: “τι άσχημα πράγματα που κάνουμε οι άντρες… Τι αδύναμοι που είμαστε…”»
Η καλλιτεχνική σας δράση, συνηθίζει να έχει στο επίκεντρό της τον έρωτα, την αγάπη, τις σχέσεις γυναίκα και άνδρα· μιλήστε μας για αυτή την επιλογή σας.
«Η αγάπη κινεί το σύμπαν και είναι η αιτία και ο σκοπός της ύπαρξής μας. Ο έρωτας είναι μια εμπειρία που μας μεταμορφώνει. Η σχέση ενός ζευγαριού γίνεται ο καθρέφτης που αποκαλύπτει στον καθένα τον βαθύτερο εαυτό του. Μελετώντας τα, μελετάς τον άνθρωπο. Όλα γυρίζουν γύρω από την μονάδα που λέγεται άνθρωπος. Ο ανθρωπισμός, η ενσυναίσθηση, η κοινωνία, η πολιτική ακόμα και η επανάσταση».
Πού έχετε καταλήξει ως Άννα; Έρωτας και αγάπη, μπορούν να συνυπάρξουν;
«Είμαι 25 χρόνια ερωτευμένη με τον ίδιο άνθρωπο. Ερωτευμένη σαν έφηβη. Πιστεύω ότι αυτό συμβαίνει επειδή αγαπηθήκαμε αληθινά. Είναι η ψυχή και η καρδιά μου, το άλλο σώμα μου».
Πλούσια και πολυδιάστατη η καλλιτεχνική σας πορεία. Γεμάτη δημιουργία και σημαντικές καλλιτεχνικές συναντήσεις. Μια πικρή στιγμή ή κάτι που θα αλλάζατε;
«Πιστεύω πως ό,τι συμβαίνει στη ζωή μας είναι καλά καμωμένο, γιατί αυτό μπορούσαμε να κάνουμε την δεδομένη στιγμή».
Και μια στιγμή της πορείας αυτής που θεωρείται κορυφαία ή ιδιαίτερα αγαπημένη σας;
«Η παράσταση “Τo Μπουφάν της Χάρλεϋ” και η δουλειά με τον Αλέξανδρο Σταύρου και τηλεοπτικά “Οι Επιθυμίες”».
«Φυλάξου αν μ’ αγαπάς», το τελευταίο μας μυθιστόρημα, που κυκλοφορεί από μας εκδόσεις Λιβάνη· μιλήστε μας για αυτό!
«Είναι ένα μυθιστόρημα πάνω στις δυσκολίες που έχουν οι σχέσεις σήμερα, μιας και οι άνθρωποι από τη μια τις θέλουν πιο πολύ από ποτέ αλλά από την άλλη φοβούνται να αφεθούν, να εμπιστευτούν και να αγαπήσουν. Μια νέα γυναίκα, πληγωμένη από τον έρωτα, αποφασίζει να γνωρίσει και να τιμωρήσει τον άντρα που πιστεύει ότι κατέστρεψε την καλύτερη φίλη της και στο πρόσωπό του να εκδικηθεί όσους πλήγωσαν και την ίδια. Τον ερωτεύεται αλλά τα απαγορευτικά και οι φόβοι που έχει στην ψυχή της δεν της επιτρέπουν να ζήσει τον έρωτά της. Από την άλλη, εκείνος ανήκει κάπου απ’ όπου δεν του επιτρέπονται στενές προσωπικές σχέσεις, με κίνδυνο της ζωής του και της ζωής των γύρω του. Είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ και όχι μόνο, μιας και εμπλέκεται στην υπόθεση ένα ισχυρό οιδιπόδειο αλλά και μια περιπέτεια στο πλαίσιο των σκοτεινών δυνάμεων που εκμεταλλεύονται τον τρίτο κόσμο».
Κόρη του αξέχαστου, κορυφαίου μας ηθοποιού Νίκου Βασταρδή· θα μοιραστείτε μαζί μας μια εικόνα σας από εκείνον;
«Άνθρωπος ελεύθερος αλλά και υπεύθυνος και δοτικός, γεμάτος ενσυναίσθηση και γενναιοδωρία για τους άλλους, αληθινός καλλιτέχνης, βελούδινος πατέρας, φιλόσοφος, αισιόδοξος, χιουμορίστας, λαμπερός, πανέμορφος στην ψυχή και στο σώμα. Το πιο χαρισματικό πλάσμα που γνώρισα».
Και μια όμορφη εικόνα των παιδικών σας χρόνων;
«Οι περιοδείες στις οποίες με είχε πάρει μαζί ο πατέρας μου και γενικά οι στιγμές μαζί του».
Κάτι που σας φτιάχνει τη διάθεση;
«Η ζωή γενικά. Και η καλοσύνη των ανθρώπων».
Κάτι που τη χαλά;
«Η σκληρότητα και η βία».
Μια αγαπημένη συνήθεια;
«Το κολύμπι και το διάβασμα».
Μια χρήσιμη συμβουλή που σας έχουν δώσει;
«Μην προεξοφλείς τη στεναχώρια του αύριο».
Χαρακτηριστικά που εκτιμάτε ιδιαίτερα στους άλλους;
«Η καλοσύνη, η ευγνωμοσύνη, η ενσυναίσθηση».
Και χαρακτηριστικά που σας απωθούν;
«Ο εγωκεντρισμός και η μιζέρια».
Ένα διαχρονικά αγαπημένο βιβλίο;
«Είναι τόσα πολλά… Ας πούμε ο “Μικρός Πρίγκηπας” και το “Αγαπητέ Θεέ” του Ερίκ Εμανουέλ Σμιτ. Κι από φιλοσοφικά το “Η Δύναμη του Τώρα” του Έκχαρτ Τόλε.
Μια αγωνία σας;
«Να μην πάθουν κάτι αγαπημένα πρόσωπα και τα ζώα που φροντίζω· δικά μου και αδέσποτα».
Κάτι που σας δίνει χαρά;
«Να δίνω χαρά στους άλλους· ιδιαίτερα σε αυτούς που δεν είναι τόσο τυχεροί όσο εγώ».
Να κλείσουμε με στίχους ενός τραγουδιού που αγαπάτε;
«Οι στίχοι από το τραγούδι της ταινίας “ La Vita è Bella”».
Ερμηνεύουν: Άννα Αδριανού, Λίλη Τσεσματζόγλου, Μάγδα Κουστέρη
