Πρόκειται για μια μεγάλη θεατρική έκπληξη αφιερωμένη σε μια σπουδαία γυναίκα του ελληνικού θεάτρου και της σκηνής, τη Νίκη Τριανταφυλλίδη, με τη Ρούλα Πατεράκη να υπογράφει τη σκηνοθεσία και τη δραματουργική μεταγραφή του θεατρικού κειμένου που έγραψε η ίδια η Τριανταφυλλίδη.
Η Νάνα Παπαδάκη να ενσαρκώνει τον ρόλο της κεντρική ηρωίδας. Μιλήσαμε μαζί της.
Θα θέλατε να μας συστήσετε την παράσταση;
«H παράσταση “Νίκη, απόψε στο πάρτι” βασίζεται στο θεατρικό έργο που έγραψε η ίδια η Νίκη Τριανταφυλλίδη. Η μεταγραφή του για ένα πρόσωπο επί σκηνής, το οποίο θα έχω την τιμή να ενσαρκώσω, έγινε απ’ τη Ρούλα Πατεράκη, η οποία σκηνοθετεί και εμπλουτίζει με τη φαντασία της όλη τη σύλληψη και σκηνική απόδοση. Πρόκειται για μια σημαντική θεατρική χειρονομία, η οποία πιστεύω θα αγγίξει το κοινό, ειδικά τις γυναίκες».
Σκέψεις και συναισθήματα από την πρώτη επαφή σας με το έργο;
«Άγριο, ποιητικό κείμενο, τολμηρό, βαθύ, παράξενο. Απαιτητικό. Κάτω απ’ τον ποιητικό μανδύα ασφυκτιά η ελληνική κοινωνία, με τις αγκυλώσεις και τις διαψεύσεις της, ακόμη πιο κάτω ρέει η διαχρονική περιπέτεια του ανθρώπου και η ανάγκη του για αυτοπραγμάτωση και πιο κάτω και πέρα απ’ όλα “το ανεξήγητο που έτσι είναι”. Η ηρωίδα προσπαθεί να ισορροπήσει τον ψυχικό της κόσμο και το μυαλό της μέσα σ’ αυτή την τρικυμία αισθημάτων και σκέψεων».
Κάποιες σκέψεις σας για τη δραματουργική μεταγραφή και τη σκηνοθεσία της Ρούλας Πατεράκη;
«Ήταν μια εξαιρετικά δύσκολη δουλειά, την οποία ανέλαβε με γενναιοδωρία, αστείρευτη εργατικότητα και πάθος. Η εμμονή της στη λεπτομέρεια είναι συγκινητική, καθώς και η ανακάλυψη νέων πτυχών και διαδρομών μες στον χαρακτήρα. Είμαι πολύ τυχερή».
Μια περιγραφή σας για τη Victory of the Rose και τις μεταμορφώσεις της σε Ελισάβετ, Μαξίμ και Αλίκη;
«Η “Victory of the Rose”, η “Νίκη του Ρόδου”, η Νίκη Τριανταφυλλίδη. Το όνομα μιας ύπαρξης που μεταμορφώνει τον κόσμο επί σκηνής και μεταμορφώνεται και η ίδια στα πλάσματα που φέρει εντός της. Την Ελισάβετ, τη Μαξίμ και την Αλίκη. Αυτές οι τρεις υπάρξεις συγκροτούν μια μεγάλη, ενιαία ύπαρξη, σχεδόν συμπαντική, που δεν χωρά σε κανένα καλούπι και καμία ερμηνεία. Απλά είναι».
Κάποιο σχόλιο για τις παρεμβάσεις της μητέρας και του πατέρα, στη ζωή της;
«Ένα δίπολο που τη συνθλίβει. Απ’ τη μία ο πατέρας με τα όνειρα και τις φιλοδοξίες του κι απ’ την άλλη μια μητέρα που καταπιέζει τη ζωτικότητά της. Και οι δύο είναι πιασμένοι στα γρανάζια της ελληνικής κοινωνίας που καταστρέφει κάθε άνθος. Και του καλού και του κακού. Το ρόδο, όμως, θα νικήσει».
Πώς νιώθετε μέσα σε αυτόν τον ρόλο; Κάτι που σας δυσκόλεψε; Η μοναξιά επί σκηνής φαντάζει ιδιαίτερα απαιτητική.
«Νομίζω ότι το να έρθει κανείς αντιμέτωπος με τη μοναξιά, πάνω και κάτω απ’ τη σκηνή, αποτελεί την αρχή κάθε προσπάθειας για επικοινωνία. Δεν μπορείς να απευθυνθείς στο άλλο πλάσμα, επί της ουσίας, αν δεν έχεις πρώτα εσύ ο ίδιος αντιμετωπίσει τον εαυτό σου. Αλλιώς η επικοινωνία αποτελεί πρόσχημα. Εξάλλου καθόλου μόνη μου δεν είμαι, έχω τόσο καλούς συνεργάτες, καθαρά, ζωντανά βλέμματα, τη Ρούλα Πατεράκη, τι άλλο να θέλω».
Κάτι που αγαπάτε ιδιαίτερα στο έργο;
«Το αγαπημένο μου στοιχείο της παράστασης είναι η δομή του. Άναρχη. Σχεδόν αυθαίρετη, ώρες-ώρες, σαν τα γεγονότα που μας βρίσκουν στη ζωή και δεν ξέρουμε πώς να τα εξηγήσουμε, που να τα κατατάξουμε. Αυτό μου αρέσει. Το άναρχο στοιχείο».
Τι θα λέγατε ότι βρίσκεται στον πυρήνα της παράστασης; Με τι θα «συναντηθεί» ο θεατής;
«Θα συναντηθεί, όπως σε κάθε παράσταση, με τον εαυτό του. Νομίζω ότι θα τον συγκινήσει το γεγονός ότι η Νίκη Τριανταφυλλίδη, αυτή η τόσο γνωστή και αγαπητή ηθοποιός, είχε αυτές τις πτυχές, τις οποίες φανερώνει στο έργο που έγραψε. Πόσους ανθρώπους έχουμε και δίπλα μας ακόμη και δεν μπαίνουμε στον κόπο να δούμε τι κρύβουν μέσα τους».
Κάποιο έργο που θέλετε να δουλέψετε στο μέλλον; Ένας ρόλος με τον οποίο θέλετε να συναντηθείτε;
«Αν και αγαπώ πολύ το ελληνικό έργο και το στηρίζω, θέλω να καταπιαστώ με τον Σαίξπηρ. Θέλω να παίξω έναν αντρικό ρόλο πολύ απαιτητικό. Αλλά, ακόμη είναι νωρίς. Τώρα δουλεύουμε πάνω στην παράστασή μας. Πολλές φορές, ο κόσμος του προηγούμενου έργου οδηγεί στο επόμενο. Θα δούμε πού θα με οδηγήσει το πλάσμα που ενσαρκώνω τώρα. Η σκηνή ξέρει πάντα καλύτερα».
Ηθοποιός, σκηνοθέτης και συγγραφέας – κάποιοι δημιουργοί, κάποια έργα που υπήρξαν επιδραστικά στην καλλιτεχνική σας εξέλιξη;
«Μου αρέσουν και με εμπνέουν οι άνθρωποι που δεν μπαίνουν σε καλούπια. Όχι μόνον οι καλλιτέχνες. Μου αρέσουν οι διαδρομές που αποπνέουν ελευθερία και αγάπη για τον άνθρωπο. Μοναδικότητα. Αυθεντικότητα. Είναι πολλά τα παραδείγματα, αλλά δεν είναι μόνο καλλιτεχνικά. Και κάτι πολύ μικρό μπορεί να με εμπνεύσει και να μου δώσει δύναμη να ακολουθήσω αυτό που θέλω και με τυραννάει μέσα μου, ώστε να αψηφήσω όλα τα εμπόδια και να το κάνω. Ας πούμε δεν ήταν καθόλου αυτονόητο ότι θα μπορούσα να συνδυάσω τις ιδιότητες που προαναφέρατε και να με αποδεχθούν για αυτό. Να, όμως, που έγινε».
Χαρακτηριστικά που εκτιμάτε ιδιαίτερα στους άλλους;
«Την εντιμότητα».
Και χαρακτηριστικά που σας απωθούν;
«Η κουτοπονηριά».
Ένα βιβλίο που διαβάσατε τελευταία και σας άρεσε;
«Είμαι φανατική της ποίησης. Ένα δοκίμιο της Νάντιας Στυλιανού για τον Οδυσσέα Ελύτη και τον Ρενέ Σαρ. Μια πολιτισμική σπουδή στην ποιητική της Μεσογείου».
Συντελεστές:
Κείμενο: Νίκη Τριανταφυλλίδη
Δραματουργική μεταγραφή – Σκηνοθεσία: Ρούλα Πατεράκη
Βοηθός σκηνοθέτη: Γιώργος Ζορμπάς
Οπτικοακουστικό περιβάλλον – Ψηφιακή επεξεργασία: Αβραάμ Παπαβραμόπουλος
Φωτισμοί: Ρούλα Πατεράκη
Διεύθυνση παραγωγής: Γιώργος Ζορμπάς
Κατασκευή σκηνικού: Θανάσης Θαλασσινός
Ραδιοφωνικό σποτ: Spyxad / advertising solutions
Υπεύθυνη θεάτρου: Μυρτώ Καμβύση
Τεχνικός θεάτρου: Αποστόλης Τσατσάκος
Φωτογραφίες: Θοδωρής Σταμπέλος
Βοηθός φωτογράφου: Γιώργος Τσιμπίδης
Υπεύθυνοι Επικοινωνίας: Μαριάννα Παπάκη, Νώντας Δουζίνας
Ερμηνεύει η Νάνα Παπαδάκη
Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]
